ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΟΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ !!! ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ..!!! ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ !!!! ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ--ΣΣΕ--ΣΤΟΠ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ !!! ΤΩΡΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ --!!!ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ-ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ --ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΨΗΦΟ ΜΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ----ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΟΥ- ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ--ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ-ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ---ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ---ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ----ΣΤΟΠ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ--ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ--ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ---- ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ --ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΑΛΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ -- ΜΑΘΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ !-====-

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

28 ΟΚΤΩΒΡΗ 1940


    Ο «ευαίσθητος πατριώτης» πρωθυπουργός που, δακρυσμένος, αναφώνησε «ΟΧΙ» στο τελεσίγραφο του Ιταλού πρεσβευτή Γκράτσι, το ξημέρωμα της 28 Οκτώβρη 1940, είναι ένα παραμύθι που διαπαιδαγώγησε γενιές Ελλήνων, πλαστογραφώντας την πραγματικότητα επειδή συγκρουόταν με τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και του πολιτικού προσωπικού της. Όλες οι αστικές κυβερνήσεις από το 1940 και μετά εκμεταλλεύτηκαν ή ανέχτηκαν αυτό το παραμύθι, που ηρωοποιεί τον φασίστα δικτάτορα Μεταξά αποκρύπτοντας τον ρόλο που έπαιξε το φασιστικό καθεστώς της μεταξικής δικτατορίας στην υπεράσπιση των δεσμών της ντόπιας αστικής τάξης με το βρετανικό κεφάλαιο (συμφέροντα που ισοπεδώνουν «συναισθηματισμούς», ιδεολογικές συγγένειες και συμπάθειες…).
    Ο λαός μας ήταν αυτός που όρθωσε το ανάστημά του ενάντια στην εισβολή του ιταλικού φασισμού και, στη συνέχεια, μετά την εισβολή και κατοχή από τους Γερμανούς, με μπροστάρη καθοδηγητή αλλά και κύριο αιμοδότη το ΚΚΕ, οργάνωσε την ένδοξη Αντίστασή του από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, όταν μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης παρέδιδε τα κλειδιά της χώρας στον καταχτητή δηλώνοντας πίστη και υποταγή, είτε εγκατέλειπε την Ελλάδα για να κάνει «αντίσταση» στη Μέση Ανατολή.
    «Ο Έλληνας δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς μόλις έχει κλείσει ένα μήνα στην εξουσία μετά το πραξικόπημα του Αυγούστου του 1936 και φωτογραφίζεται μαζί με τον πανίσχυρο Γερμανό Υπουργό Προπαγάνδας του Χίτλερ, τον περιβόητο Γιόζεφ Γκαίμπελς στη βεράντα του Ναυτικού Ομίλου με φόντο το Μικρολίμανο και την Καστέλα. Το «περιχαρές» κάδρο έχει φροντίσει ο προσωπικός φωτογράφος του Χίτλερ, Χάιντριχ Χόφμαν που βρέθηκε στην αποστολή για να ενισχύσει το προφίλ του αδίστακτου υπουργού της ναζιστικής Γερμανίας…»

    Ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος, επικαλούμενος τη μαρτυρία του Ιταλού πρεσβευτή Γκράτσι και μαρτυρίες πολιτικών της εποχής, εξιστορεί τι συνέβη το ξημέρωμα της 28 Οκτώβρη του 1940 στο σπίτι του δικτάτορα Μεταξά. Το παρακάτω κείμενό του συντελεί στην κατάρριψη του μύθου του «ΟΧΙ» που στήθηκε από το καθεστώς της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας, υιοθετήθηκε από απλούς συντηρητικούς ανθρώπους μέχρι τους συνεργάτες των καταχτητών και τους δοσίλογους και αναπαράγεται μέχρι τις μέρες μας από τους σύγχρονους πολιτικούς απογόνους τους, με προεξάρχοντες τους φασίστες νεοναζήδες της χρυσής αυγής.
Το κείμενο του Γ. Κορδάτου δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη, πέντε χρόνια μετά, στο φύλλο της Κυριακής 28 Οκτώβρη του 1945.
Το φασιστικό τελεσίγραφο και το «ΟΧΙ» του Μεταξά
    Καλλιεργήθηκε από τα κάθε λογής όργανα του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου η ιδέα πως ο Μεταξάς τα ξημερώματα της 28 Οκτώβρη 1940, που δέχτηκε στο σπίτι του την επίσκεψη του Ιταλού πρεσβευτή Ε. Γκράτσι, κράτησε όλη του την ψυχραιμία και στο φασιστικό τελεσίγραφο απάντησε με ένα ΟΧΙ. Τόσα έχουν γραφεί από τις ελληνικές εφημερίδες του καιρού εκείνου ώστε παρ’ ολίγο να σχηματισθεί και ολόκληρος θρύλος γύρω στο ζήτημα αυτό. Και όμως τα πράγματα δεν έγιναν όπως το Γραφείο του Τύπου του τεταρτοαυγουστιανού καθεστώτος, πλαστογραφώντας την αλήθεια, τόνιζε σ’ όλους τους τόνους της προπαγάνδας. Ο Μεταξάς κανένα ΟΧΙ δεν είπε στον Ιταλό πρεσβευτή. Το ΟΧΙ το είπεν ο Ελληνικός λαός και στο Αλβανικό μέτωπο και ύστερα στον καιρό της κατοχής με την εθνική του αντίσταση.

    Τον πόλεμο λοιπόν του τον επέβαλε ο Ιταλικός φασισμός. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Και υπάρχουν και ντοκουμέντα. Ο τότε πρεσβευτής της Ιταλίας Ε. Γκράτσι έγραψε σα να πούμε τις αναμνήσεις του και τις δημοσίευσε κιόλας. Πρέπει δε προκαταβολικά να τονίσουμε πως απ’ όσα δημοσίευσε ο Γκράτσι βγαίνουν πολλά στοιχεία που χαρακτηρίζουν καλά τον Έλληνα δικτάτορα στις κρίσιμες για τη χώρα μας εκείνες στιγμές.
    Ο Μεταξάς ήταν ως το κόκαλο γερμανόφιλος και ιταλόφιλος κι αν ο Μουσολίνι δεν ήταν τόσο προκλητικός ίσως ο αρχηγός του τεταρτοαυγουστιανού καθεστώτος νάβρισκε τον τρόπο να τα στρίψει και να πάει με τον άξονα. Απ’ την αιτία αυτή κήρυχνε στην Πάτρα και αλλού, λίγους μήνες πριν ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, πως «είναι μωροί εκείνοι που βλέπουν στον διεθνή ορίζοντα περιπλοκάς και πολέμους». Και από την ίδια αιτία άφησε ανέτοιμη την Ελλάδα και παράδωσε τον ελληνικό στρατό στα χέρια ανίκανων αξιωματικών.
    Ήταν της ιδέας ―κι όταν πια κηρύχθηκε ο παγκόσμιος πόλεμος― πως οι φίλοι του, ο Γκαίμπελς και ο Γκαίριγκ θα τον προστάτευαν και δεν θ’ άφηναν τα πράγματα να πάρουν την τροπή που πήραν. Ακόμα πίστευε πως και ο Μουσολίνι δεν θα κατέβαινε πιο κάτω από την Αλβανία, όχι γιατί φοβόταν τους Εγγλέζους ―αυτοί δεν υπολογίζονταν τότε― αλλά γιατί στην Ελλάδα υπήρχε φασιστικό καθεστώς ― δηλαδή «αδελφόν καθεστώς» όπως έλεγε ο Νικολούδης λίγες μέρες πριν μας κηρύξει ο Μουσολίνι τον πόλεμο.
    Εξάλλου ο Ι. Πολίτης, ο τότε πρεσβευτής μας στη Ρώμη, είδε κι έπαθε όσο να πείσει τον Μεταξά πως η φασιστική Ιταλία ετοιμάζονταν να μας χτυπήσει. Ο ίδιος ο Πολίτης σε μια ιδιαίτερη συνομιλίας μας, λίγο καιρόν πριν φύγει κρυφά από την Ελλάδα, στον καιρό της κατοχής, μου ανακοίνωσε πως έβρισκε μεγάλη αντίδραση στο υπουργείο Εξωτερικών, γιατί δεν ήθελαν να τον πιστέψουν πως η Ιταλία μια μέρα θα μας χτυπούσε! Τέτοια νοοτροπία είχαν οι περίφημοι κυβερνήτες της χώρας μας όταν και τα μικρά παιδιά το καταλάβαιναν πως ο ορίζοντας ολοένα σκεπαζόταν από νέφη και ο Ιταλικός φασισμός μάς ετοίμαζε την ίδια τύχη της Αλβανίας.
    Μα και όταν το μαχαίρι έφθασε στο κόκαλο και ο φασισμός μάς χτυπούσε απειλητικά την πόρτα, πάλι ο Μεταξάς δεν έπαιξε τον ιστορικό ρόλο που καλούσαν οι περιστάσεις να παίξει. Ως την τελευταία στιγμή έλπιζε πως ο Μουσολίνι δεν θα μας επιτίθονταν, γιατί πολλά περίμενε από το Χίτλερ που τον πίστευε φίλο και προστάτη της Ελλάδας!
                                       Ριζοσπάστης, Κυριακή 28 Οκτώβρη 1945
     Γι’ αυτό, όταν στις 4 το πρωί της 28 του Οκτώβρη 1940 τον ξύπνησε ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι για να του επιδώσει το τελεσίγραφο, δεν κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο ―έτσι διηγείται ο Γκράτσι που κατά τα άλλα γράφει με πολλή συμπάθεια για τον Μεταξά― κι άρχισε τις φιλοφρονήσεις. Άμα δε διάβασε το τελεσίγραφο, ούτε αγρίεψε, ούτε κράτησε την ψυχραιμία του, ούτε βρήκε δύο λέξεις, από κείνες που μένουν ιστορικές, να πει για λογαριασμό της Ελλάδας, παρά δάκρυσε. Κι ήταν τα δάκρυά του αυτά δάκρυα συγκίνησης φυσικά, αλλά συγκίνησης γιατί δεχόταν το ράπισμα από το φασισμό που τόσο πολύ τον εξυπηρέτησε.
    «Ο Μεταξάς ―γράφει ο Γκράτσι― άρχισε να διαβάζει το τελεσίγραφο. Τα χέρια του, καθώς διάβαζε, έτρεμαν και διαμέσου των γυαλιών του είδα τα μάτια του να δακρύζουν, όπως συνέβαινε όταν βρίσκονταν σε μεγάλη συγκίνηση. Άμα τέλειωσε το διάβασμα με κοίταξε κατάματα και με φωνή συγκινημένη, αλλά σταθερή, μου είπε (γαλλικά) «Ώστε έχουμε πόλεμο». Του απάντησα πως αυτό δεν ήταν απαραίτητο και ότι η Ιταλική κυβέρνηση έλπιζε πως η Ελληνική θα δεχόταν την αξίωσή της να περάσουν ελεύθερα τα Ιταλικά στρατεύματα που θ’ άρχιζαν τις κινήσεις τους στις 6 το πρωί. Ο Μεταξάς μου είπε τότε πως αυτό ήταν αδύνατο κι αν θα ήθελε να ενδώσει, δεν μπορούσε να βρει μέσα σε τρεις ώρες τον καιρό να πάρει διαταγές απ’ το Βασιλέα και να μεταβιβάσει τις αναγκαίες οδηγίες. Ο Μεταξάς με ρώτησε αν τουλάχιστον μπορούσα να του δείξω ποια ήταν τα στρατηγικά σημεία που ήθελε να καταλάβει η ιταλική κυβέρνηση. Φυσικά υποχρεώθηκα να του απαντήσω ότι δεν είχα καμιά ιδέα. Ο Μεταξάς απάντησε: «Βλέπετε ότι είναι αδύνατο (να κάνω τίποτα). Η ευθύνη του πολέμου βαρύνει την ιταλική κυβέρνηση».
    Όπως φαίνεται απ’ τη στιχομυθία αυτή, ο Μεταξάς, αν το τελεσίγραφο ήταν κάπως ελαστικό θ’ άρχιζε διαπραγματεύσεις, δηλαδή θα υποχωρούσε, αφού φυσικά πρώτα έκανε τις ανάλογες μεταβολές στο ναυτικό και στο στρατό, γιατί ύστερα από τον τορπιλισμό της «Έλλης» ο Ελληνικός στρατός και λαός είχαν εξαγριωθεί και ο Μεταξάς βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Τον δέχτηκε λοιπόν τον πόλεμο σαν αναγκαίο κακό, περιμένοντας την ηθική υποστήριξη του Χίτλερ, γι’ αυτό όταν ήλθαν οι Άγγλοι στην Ελλάδα ως σύμμαχοι και έφερναν πολεμικό υλικό και βαριά τανκς, άρχισε να δυσφορεί και να διαμαρτύρεται έμμεσα, όπως μου έλεγε τότε ο Γεώργ. Καρτάλης που ως στρατιώτης είχε εμπιστευτική θέση.
    Έβαλε μάλιστα και τις αρμόδιες Ελληνικές υπηρεσίες να δηλώνουν στους Εγγλέζους πως τα γεφύρια των ελληνικών δρόμων δεν αντέχουν για να μεταφερθεί στο εσωτερικό το αγγλικό υλικό και υπάρχει κίνδυνος να γίνουν δυστυχήματα και καταστροφές.
     Δηλαδή ο Μεταξάς, που στο μεταξύ, όπως έγραψαν ευρωπαϊκές εφημερίδες, μέσω του Τούρκου υπουργού των Εξωτερικών Σαράτσογλου, διαπραγματεύονταν με τον Χίτλερ για να βρεθεί μια διέξοδος στην ιταλοελληνική διαφορά και να σταματήσει ο πόλεμος, δυσφορούσε για τις προετοιμασίες των Εγγλέζων, κι αυτά γιατί δεν ήθελε να βρουν οι φίλοι του Γερμανοί καμία αντίσταση από ξένο στρατό, όταν την Άνοιξη θα κατέβαιναν στην Ελλάδα. Έτσι σκέπτονταν κι αυτά μαγείρευε ο «εθνικός» κυβερνήτης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ

5 σχόλια:

  1. Το γνωστό πρώτο ανοιχτό γράμμα3 του Ν. Ζαχαριάδη είναι το εξής:

    «Προς το λαό της Ελλάδας

    Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

    Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.

    Ολοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

    Αθήνα 31 του Οκτώβρη 1940

    Νίκος Ζαχαριάδης

    Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ»
    ΔΣΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 31 Οκτωβρίου 1940. Ο φυλακισμένος ηγέτης του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, με επιστολή του που δημοσιεύεται στον παράνομο «Ριζοσπάστη», καλεί τον ελληνικό λαό να δώσει όλες του τις δυνάμεις στον πόλεμο κατά των ιταλών φασιστών.
      Αννα Φ

      Διαγραφή
  2. Την 28η του Οκτώβρη 1940, περίπου δυο χιλιάδες κομμουνιστές, πρωτοπόρα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, βρίσκονταν κρατούμενοι σε 22 φυλακές, στρατόπεδα και τόπους εξορίας. Για παράδειγμα στην Ακροναυπλία (μαζί με την Πύλο) ήταν 625, στον Αϊ - Στράτη 230, στην Ανάφη 220, στην Αίγινα 170, στην Τρίπολη και άλλες φυλακές 500, στη Φολέγανδρο 140, στην Κίμωλο 36, στην Κέρκυρα και στα νησιά Ιο, Σίφνο, Αμοργό κλπ. περίπου 50, στα σανατόρια (φυματικοί) γύρω στους 40 κ.ο.κ.
    Χρονολογικά πρώτοι αντέδρασαν οι Ακροναυπλιώτες οι οποίοι στις 29 Οκτώβρη 1940 - μια μέρα μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου - με υπόμνημά τους (που υπογραφόταν από τον Γ. Ιωαννίδη και τον Κ. Θέο) προς την κυβέρνηση Μεταξά, ζητούσαν να πάνε στην πρώτη γραμμή του πυρός για να πολεμήσουν (το υπόμνημα δε σώθηκε στα αρχεία του ΚΚΕ, αλλά σίγουρα υπάρχει κάπου στα αρχεία του κράτους. Οι πληροφορίες που έχουμε γι' αυτό προέρχονται από μαρτυρίες που δημοσιεύτηκαν στο "Ριζοσπάστη" της 28/10/1945 κι από την εφημερίδα "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" της 28/10/1965, όπου δημοσιεύτηκε το τελευταίο μέρος του, προερχόμενο προφανώς από τα κρατικά αρχεία)
    ΔΣΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ένα «Όχι» που ο ανθός του τόπου το έγραψε με το αίμα του στην Πίνδο και αμέσως μετά την ναζιστική κατοχή με το ΕΛΑΣίτικο ντουφέκι στα βουνά της χώρας, με την ΕΑΜική Αντίσταση και το ΕΠΟΝίτικο χωνί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
    Ένα «Όχι» που μετά την απελευθέρωση από τις χιτλερικές ορδές συνεχίστηκε όταν οι γερμανοτσολιάδες, οι ταγματασφαλίτες, οι δοσίλογοι και οι απόντες από το έπος της Εθνικής Αντίστασης βρήκαν τη θέση τους στην αγκαλιά της αγγλοκρατίας και της αμερικανοκρατίας.
    Σήμερα, 75 χρόνια μετά, η Ελλάδα, που κατ’ αναλογία του πληθυσμού της πλήρωσε στο φίδι του ναζισμού το μεγαλύτερο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές από κάθε άλλη στον κόσμο, που η καταστροφή της από το πέρασμα των βαρβάρων υπήρξε ολοκληρωτική, γιορτάζει το «Όχι». Και θυμάται:
    Καλάβρυτα, Δίστομο, Χορτιάτης, Βιάνος, Κάνδανος, Καισαριανή, Καλογρέζα, Κοκκινιά, Βύρωνας…
    Αννα Φ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η αστική τάξη της οποίας τα συμφέροντα υπηρετούσε ο ναζισταράς Μεταξάς δεν έλαβε μέρος στην εθνική αντίσταση ούτε για τα μάτια του κόσμου. Το μόνο που έκανε ήταν να μηχανορραφεί για το τι θα γινόταν μετά τον πόλεμο και ποιος θα έπαιρνε την εξουσία. ΄Ηξερε καλά το ρόλο της. Δυστυχώς όμως κάποιοι άλλοι της έδωσαν μπέσα. Και την πάτησαν.
    ΔΣΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή