Να μη χαθεί χρόνος!Μόνη διέξοδος για να μη μετρήσει ξανά απώλειες ο λαός από τη νέα κρίση είναι να δώσει οργανωμένα την πάλη για να μην πληρώσει αυτός τα σπασμένα του κεφαλαίου

Από το πρόσφατο διάγγελμα του Κ. Μητσοτάκη

«Όπως κερδίσαμε τη μάχη της υγείας, θα νικήσουμε και στον πόλεμο της οικονομίας. Θα πρέπει, όμως, να επιδείξουμε την ίδια πειθαρχία, την ίδια προσαρμοστικότητα και την ίδια αλληλεγγύη», είπε προχτές ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του, καλώντας το λαό να «βάλει πλάτη» για να ξεπεράσει το κεφάλαιο με τις μικρότερες δυνατές απώλειες την οικονομική κρίση.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, η κυβέρνηση ζητάει

ξανά από το λαό «να βγάλει το φίδι από την τρύπα» για τη νέα κρίση και να το κάνει μάλιστα «πειθαρχημένα» και αδιαμαρτύρητα. Να μην πει δηλαδή κουβέντα όταν θα χάνει τη δουλειά του, όταν θα δει το μισθό του να μειώνεται και τη σύμβασή του να διαλύεται, όταν θα αναγκαστεί να κλείσει το μαγαζί του επειδή κατέρρευσε από τα χρέη.

Και βεβαίως, όταν η κυβέρνηση και η ΕΕ θα του στείλουν τη «λυπητερή» για τα μέτρα που τώρα αποφασίζουν, όπου κεντρικό ρόλο παίζουν οι επιδοτήσεις και τα δάνεια στους επιχειρηματικούς ομίλους με εγγύηση του Δημοσίου, δηλαδή με τα λεφτά των λαών.

«Με την ίδια ωριμότητα και πειθαρχία καλούμαστε να μετατρέψουμε τους μήνες που έρχονται σε μία γέφυρα, η οποία από την άμυνα για την υγεία θα μας περάσει στην επίθεση προς την πρόοδο», είπε ο πρωθυπουργός και ξεχώρισε ως «όπλα» την «εμπιστοσύνη που οικοδομήθηκε ανάμεσα σε πολίτες και πολιτεία» και τον «βηματισμό της κοινωνίας, με οδηγό ένα οργανωμένο κυβερνητικό σχέδιο».

Μόνο που στην πανδημία, το «οργανωμένο κυβερνητικό σχέδιο» δεν είχε για προτεραιότητα τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Γι' αυτό άλλωστε η «άμυνα για την υγεία» από την πλευρά του κράτους περιορίστηκε σε περιορισμούς και απαγορεύσεις, σε υποδείξεις για την «ατομική ευθύνη».

Αντίθετα, κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν πάρθηκε για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, για τη θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας, για προσλήψεις μόνιμων στα νοσοκομεία, για επίταξη του ιδιωτικού τομέα μπροστά σε ένα νέο κύμα της πανδημίας.

Τη συνειδητή ανευθυνότητα του κράτους, που αντιμετωπίζει την Υγεία σαν «κόστος» και σαν «βαρίδι» για το κεφάλαιο, τη ζούσε ο λαός πριν από την πανδημία, τη «λούστηκε» κανονικά την περίοδο έξαρσης του κορονοϊού, οπότε τα νοσοκομεία λειτουργούσαν για μια και μόνο ασθένεια και βεβαίως τη ζει και σήμερα, όπου η «επιστροφή στην κανονικότητα» γίνεται με χειρότερους όρους.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά στο όνομα της γρήγορης επανεκκίνησης του Τουρισμού, προκειμένου «ό,τι πετύχουμε φέτος να είναι κέρδος», όπως είπε ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση «εξαφανίζει» κυριολεκτικά την πανδημία στις τουριστικές περιοχές, καταργεί ακόμα και τα στοιχειώδη προληπτικά μέτρα πριν από την άφιξη των τουριστών, εκθέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τους ίδιους και τον ντόπιο πληθυσμό.

Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «γέφυρα» το σχέδιο που ανακοίνωσε προχτές, προαναγγέλλοντας νέες εξαγγελίες το φθινόπωρο «για το πώς θα επανέλθουμε στο δρόμο της ισχυρής ανάπτυξης».

Οι διαπιστώσεις όμως για το βάθος της κρίσης, που ο ίδιος έκανε στο διάγγελμά του, σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο ενός νέου κύκλου της πανδημίας, δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό ότι τα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων έχουν έκτακτο - προσωρινό χαρακτήρα, ούτε ότι κάποιος άλλος θα πληρώσει τελικά τον λογαριασμό.

Άλλωστε, η εμπειρία και από το προηγούμενο διάστημα αυτό ακριβώς λέει: Τα αντεργατικά μέτρα των ΠΝΠ ήρθαν για να μείνουν. Παίρνουν τη μια παράταση μετά την άλλη και τελικά δημιουργούν προηγούμενο στην αγορά εργασίας, που οι επιχειρηματικοί όμιλοι θεωρούν ήδη κεκτημένο και καμιά διάθεση δεν έχουν να το απεμπολήσουν. Πόσο μάλλον τώρα, που γενικεύεται το «ελεύθερο» να απολύουν όπως τους βολεύει, να προσαρμόζουν μισθούς και ωράρια εργασίας με βάση τον τζίρο και τα κέρδη τους.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, μόνο σαν αστείο ακούγεται η φράση του πρωθυπουργού ότι «η δέσμη μέτρων έχει κοινωνική σφραγίδα και αναπτυξιακή υπογραφή», καλώντας μάλιστα σε σύμπραξη «όλες τις δυνάμεις της παραγωγής», εργοδότες και εργαζόμενους, μπροστά στη «δύσκολη συγκυρία». Σε ανάπτυξη και κρίση τον λογαριασμό τον πληρώνει ο λαός. Τα πραγματικά του συμφέροντά, τα δικαιώματα και οι ανάγκες του δεν συναντιούνται πουθενά με το κυνήγι του κέρδους από τα μονοπώλια και την πολιτική που το υπηρετεί.

Μόνη διέξοδος για να μη μετρήσει ξανά απώλειες ο λαός από τη νέα κρίση είναι να δώσει οργανωμένα την πάλη για να μην πληρώσει αυτός τα σπασμένα του κεφαλαίου. Αξιοποιώντας την πείρα από την προηγούμενη κρίση, να μη χάσει άλλο χρόνο στην ανασύνταξη του κινήματος, στην οργάνωση της αντεπίθεσης για σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 22 Μάη 2020.