1-11-2014: ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

 

Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι από όλη τη χώρα με τη δυναμική και μαχητική παρουσία τους στο πανελλαδικό συλλαλητήριο γύρισαν τις πλάτες στις απειλές των αφεντικών. Έκλεισαν τα αυτιά τους στις «Σειρήνες» των δυνάμεων που θέλουν το λαό αμέτοχο παρατηρητή και συκοφαντούσαν το συλλαλητήριο ως «κομματικό». Έδειξαν την πυγμή και την αποφασιστικότητά τους, για να ακουστεί η δική τους φωνή, η φωνή του λαού, δίνοντας παράλληλα το ιδιαίτερο «χρώμα» του δικού τους χώρου, του δικού τους κλάδου, της δικής τους πόλης, των προβλημάτων και των διεκδικήσεών τους.

Από την έναρξη εξάλλου της συγκέντρωσης, ένα ήταν ξεκάθαρο: Ο αγώνας δεν σταματάει! Οι δύο μήνες εντατικής και αγωνιστικής πορείας στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, στις σχολές και τα σχολεία, εκεί που χτυπάει η καρδιά της εργατικής τάξης και της νεολαίας, έχουν συνέχεια, κλιμάκωση και προοπτική. Η πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 27 Νοέμβρη, πρέπει και μπορεί να αποτελέσει συνέχεια και κλιμάκωση της εργατικής - λαϊκής πάλης.

 

Σε ανακοίνωσή του για το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα το ΠΑΜΕ τονίζει:

«Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ χαιρετίζει την αμέτρητη ανθρωποθάλασσα που κατέκλυσε σήμερα το κέντρο της Αθήνας. Πάνω από 100.000, ένα πολυπληθές εργατικό-λαϊκό ποτάμι που πλημμύρισε τους κεντρικούς δρόμους με τις 9 τεράστιες προσυγκεντρώσεις των κλάδων και των περιοχών που πραγματοποιήθηκαν νωρίτερα.

Οι περίπου 1.000 αποφάσεις συμμετοχής συνδικαλιστικών οργανώσεων, συλλόγων και μαζικών φορέων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για την πραγματοποίηση του σημερινού Πανελλαδικού Συλλαλητηρίου με κεντρικό σύνθημα "Ώρα να ακουστεί η δική μας φωνή. Δε θα ζήσουμε με τα ψίχουλα", ένωσε στους δρόμους δεκάδες χιλιάδες εργάτες, ανέργους, συνταξιούχους, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, γυναίκες, νεολαία και μετανάστες.

Χαιρετίζουμε τις εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις που πήραν απόφαση συμμετοχής, μετέφεραν το μήνυμα του λαϊκού ξεσηκωμού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας. Χαιρετίζουμε τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τις γυναίκες, τους νέους και τις νέες που συμμετείχαν στο σημερινό συλλαλητήριο, ιδιαίτερα αυτούς που ταξίδεψαν από μακριά, από τα νησιά, από την Κρήτη, από τον Έβρο. Χαιρετίζουμε τις χιλιάδες ανέργων που συμμετείχαν στον Πανελλαδικό Συλλαλητήριο που σηκώνουν κεφάλι και διεκδικούν ζωή με αξιοπρέπεια, αρνούνται να ζήσουν σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης.

Χαιρετίζουμε τις δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις που δε συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ και δεν αποπροσανατολίστηκαν από την προπαγάνδα του νέου και παλιού κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και άλλων δυνάμεων περί "κομματικού συλλαλητηρίου" και συνέβαλαν με τις αποφάσεις και τη συμμετοχή τους στη σημερινή μεγάλη-λαϊκή συγκέντρωση.

Το σημερινό μεγαλειώδες Πανελλαδικό Συλλαλητήριο είναι λαϊκό ξέσπασμα αγανάκτησης, οργής και διεκδίκησης. Δόθηκε ισχυρό ταξικό μήνυμα στην κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους,ανέδειξε τις δυνατότητες και το δρόμο που μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί το ταξικό εργατικό-λαϊκό κίνημα, για να υψώσει ανυπέρβλητα εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και να διαμορφώσει τους όρους για την ανατροπή της.

Για να ανασάνουμε χρειάζεται ανατροπή της βαρβαρότητας που ζούμε! Καλούμε τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα με μεγαλύτερο πείσμα, ανυπότακτα να ορθώσουν τείχος αντίστασης στην πολιτική που μας εξαθλιώνει, που μας θέλει σύγχρονους σκλάβους.

Με αγωνιστική ανάταση και ενθουσιασμό καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να οργανώσουν την πάλη για την επιτυχία της πανελλαδικής-πανεργατικής απεργίας, στις 27 Νοέμβρη. Να συζητήσουν πλατιά, να προχωρήσουν σε Γενικές Συνελεύσεις, σε συσκέψεις, να φτάσει σε κάθε εργαζόμενο και άνεργο, σε κάθε λαϊκό σπίτι το μήνυμα, ο παλμός και η αποφασιστικότητα του σημερινού συλλαλητηρίου.

Η πάλη του εργατικού-λαϊκού κινήματος πρέπει να κλιμακωθεί, να δυναμώσει ο αγώνας σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Να διεκδικήσουμε παντού αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ουσιαστική προστασία των ανέργων, καμία παρέμβαση στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Να δυναμώσει η εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση με την αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική, με τα κόμματα που την υπηρετούν.

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και με τους αγώνες μας μπορεί να επιβληθεί!»

Φωτογραφίες από το μπλοκ της γραμ. Θεσσαλονίκης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                             Κεντρική Ομιλία Πανελλαδικού Συλλαλητηρίου

Πανηγυρίζουν αυτές τις μέρες οι τραπεζίτες, οι κεφαλαιοκράτες, η κυβέρνησης, όλοι μαζί οι εκμεταλλευτές του λαού, γιατί οι τράπεζες πέρασαν με επιτυχία το στρες – τεστ. Πανηγυρίζουν και σχεδιάζουν νέο κύκλο κερδοσκοπίας, πέφτουν σαν τις υαινες πανω στο λαό για να γεμίσουν με χρήμα τα σεντούκια τους, απαιτώντας από όλους εμάς, με το μαστίγιο και με το καρότο, συνεχείς θυσίες και προσδοκίες στο μακρινό μέλλον. Μέχρι τότε πρέπει να μάθουμε να ζούμε με ψίχουλα, με τα ελάχιστα και να παραιτηθούμε από κάθε αξίωση κάλυψης των απωλειών σε εισοδήματα και δικαιώματα, από το δικαίωμα για. μια αξιοπρεπή ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.

 Σε στρες – τεστ, σε δοκιμασία αντοχής, θέσαμε κι εμείς τις δυνάμεις μας, σήμερα με το πανελλαδικό συλλαλητήριο, που οργανώσαμε. Καλέσαμε τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος να βρεθούν σε θέση ετοιμότητας, μαχητικής ικανότητας και αποφασιστικότητας για να τα βγάλουμε πέρα στο διαρκή πόλεμο που μας έχουν κηρύξει η πλουτοκρατία, οι κυβερνήσεις της και οι κάθε λογής μηχανισμοί που είναι στην υπηρεσία της.

 Το σημερινό συλλαλητήριο που οργανώνεται και στηρίζεται από ……. Συνδικάτα, Συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, γυναικών, νεολαίας, επιτροπές ανέργων, δείχνει ότι υπάρχουν οι δυνάμεις που μπορούν να ηγηθούν του αγώνα για να πιαστούμε για τα καλά με τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας, για να νικήσουμε σε αυτό τον πόλεμο. Το σημερινό συλλαλητήριο δείχνει ότι στην εργατική τάξη, στους εργαζόμενους, τη νεολαία, τις γυναίκες του λαού, υπάρχουν νέες δυνάμεις που είναι έτοιμες να κάνουν το βήμα  και να ενισχύσουν τις γραμμές του εργατικού και λαϊκού κινήματος και του ταξικού αγώνα.

 Ξέρουμε ότι ο αγώνας για την ώρα είναι πολύ σκληρός και άνισος. Έχουμε απέναντί μας ένα συνασπισμένο και ισχυρό αντίπαλο και το κίνημά μας δεν είναι ακόμα όσο πρέπει έτοιμο και ισχυρό. Μπορούμε, όμως, να φτάσουμε το κίνημά μας, τη συμμαχία μας, σε αυτό το ύψος. Μπορούμε να κερδίζουμε καθημερινά πολλές μάχες, μικρές και μεγάλες σε κάθε χώρο. Μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει το σημερινό μας συλλαλητήριο.

 Δεν κάνουμε πίσω ούτε βήμα, όσες θυσίες κι αν χρειαστούν.

• Δε δεχόμαστε να ζούμε με τα ψίχουλα.
• Δεν αποδεχόμαστε το ρεαλισμό της υποταγής και της μοιρολατρίας.
• Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζήσουμε μια ζωή με δικαιώματα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας και τις δυνατότητες του καιρού μας. Αυτό που χρειάζεται είναι να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

 Καλωσορίζουμε όλους τους συναδέλφους, τις συναδέλφισσες, που έφτασαν μέχρις εδώ από όλες τις γωνιές της χώρας, από κάθε πόλη και χωριό. Ήρθαμε εδώ με πίστη στη δύναμη του ενωμένου και συλλογικού αγώνα, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης, στη δύναμη του λαού να ανατρέπει εμπόδια και δυσκολίες, αρνητικούς συσχετισμούς.

Καλωσορίζουμε όλους εσάς που δεν τσιμπήσατε στη συκοφαντία, τον αποπροσανατολισμό, την προβοκάτσια που μέρες τώρα σπέρνουν επιχειρηματικοί όμιλοι και συνδικαλιστικές ηγεσίες και ομάδες ότι το συλλαλητήριο είναι τάχα «κομματικό», ότι το αποφάσισε μόνο του το ΠΑΜΕ. Δεν τους πέρασε. Οι …… οργανώσεις που οργάνωσαν και συμμετέχουν στο σημερινό συλλαλητήριο είναι η ηχηρή απάντηση. Στις οργανώσεις αυτές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας συμπεριλαμβάνονται και πάνω από … οργανώσεις που δε συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ και τις άλλες συνδικαλιστικές συσπειρώσεις. Είναι ισχυρή απάντηση σε όλους αυτούς που εχθρεύονται ένα οργανωμένο, ταξικά προσανατολισμένο κίνημα που δε συμβιβάζεται με τη σαπίλα που επικρατεί στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Θα συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση ακόμα πιο επίμονα. Καλούμε όλους όσους ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση μας και σήμερα βρίσκονται μαζί μας, να δυναμώσουν τους δεσμούς τους με το ταξικό κίνημα, να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα, να δυναμώσουμε το μέτωπο ενάντια στην εργοδοσία και τα τσιράκια της, να δυναμώσουμε το αγώνα για να περάσει το κίνημα στην αντεπίθεση με στόχο τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών, για να νικήσει ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός.

Το πανελλαδικό συλλαλητήριο καταγράφεται πλέον στη μνήμη και τη συνείδηση όλων σαν μια μεγάλη εργατική λαϊκή κινητοποίηση που ανοίγει δρόμους, δίνει δύναμη και κουράγιο. Και σαν τέτοια αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη στους αγώνες που έρχονται. Η σημερινή μεγάλη συμμετοχή ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας μεγάλης κινητοποίησης στους χώρους δουλειάς στις πόλεις και τα χωριά σε όλη την Ελλάδα. Είναι ένα θετικό βήμα στην κοινή δράση της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα με τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, των μονοπωλιακών ομίλων.

Σας καλούμε και σας έναν, έναν χωριστά και όλους μαζί με ψηλά το κεφάλι να μπούμε στη μάχη, να μην υποχωρήσουμε, να συνεχίσουμε το δρόμο που έχουμε χαράξει κλείνοντας τα αυτιά μας στις σειρήνες του συμβιβασμού, του δήθεν ρεαλισμού. Να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, κοντά στις αγωνίες των εργαζομένων, κοντά στις ανάγκες τους, στην οργάνωση τους, στη διαφώτιση τους, να μας νοιώθουν ότι είμαστε ο δικός τους άνθρωπος. Γιατί εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε γερή υποδομή για να πάει το εργατικό κίνημα παραπέρα. Και υποδομή σημαίνει μαζικό Σωματείο, ριζωμένο στους τόπους δουλειάς, που θα νοιάζεται για όλους τους εργαζόμενους, που θα έχει στις γραμμές του νέους και νέες, μετανάστες που τραβάνε τα πάνδεινα, γυναίκες που υποφέρουν από τη διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση.

Σημαίνει δυνατό, μαζικό σωματείο με δημοκρατική λειτουργία, με συμμετοχή των μελών του στη δράση, με δραστηριότητες για όλα τα προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές οικογένειες, με συνεχή παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, σύγκρουση με την εργοδοσία, το κράτος και τους μηχανισμούς τους και αταλάντευτη υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων. Δε θέλουμε Σωματεία μηχανισμούς, αλλά μάχιμες δυνάμεις στον αγώνα για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης.

Βγαίνουμε από αυτή τη μάχη με μεγαλύτερη πείρα, καλύτερα εξοπλισμένοι.  Κάναμε ακόμα μερικά θετικά βήματα, για να σηκώσει μπόι η τάξη μας, τούτος ο λαός. Στο δρόμο αυτό ξέρουμε ότι έχουμε να κλάψουμε πολύ όπως λέει ο ποιητής μας ο Γιάννης Ρίτσος. Σ’ αυτό το συλλαλητήριο όμως με τόσους πολλούς εργάτες, εργάτριες, βιοπαλαιστές της ζωής ενωμένους, να μην απαιτούν μονάχα ένα καρβέλι ψωμί παραπάνω, αλλά καλύτερη ζωή, χαμογελάσαμε όλοι.

Γιατί εμείς όλοι μαζί και ο κάθε ένας χωριστά πιστεύουμε στα λόγια του Βάρναλη. «Κι 'αν είν’ ο λάκκος σου βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς.»

Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα τα συνδικάτα τους εργαζόμενους,  στα Γιάννενα, στο εμπόριο, στον τουρισμό - επισιτισμό, στα φασονατζίδικα στην κλωστοϋφαντουργία, τους εργαζόμενους στην επιχείρηση Ζούρας, που αποφάσισαν την συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο με απεργία, δίνοντας το αγωνιστικό τους στίγμα, πραγματοποιώντας γενικές συνελεύσεις. Τέτοιο κίνημα θέλουμε εμείς, που να κινητοποιεί τους εργαζόμενους, να βγάζει στο προσκήνιο νέες δυνάμεις.

Χαιρετίζουμε όλους τους άνεργους, τους απολυμένους, τους χιλιάδες απλήρωτους, όσους εργάζονται με πέντε μήνες, ωρομίσθιοι, τους διαθέσιμους, τους απολυμένους από το δημόσιο που βρίσκονται σήμερα μαζί μας, τους αυτοαπασχολούμενους που η μπότα των μονοπωλιακών ομίλων και οι τραπεζίτες τους πέταξαν από τα μαγαζιά τους, τους αγρότες που ξεκληρίστηκαν από την πολιτική της ΕΕ. Χαιρετίζουμε τη νεολαία, τους φοιτητές και σπουδαστές, τους μαθητές, τις γυναίκες που με δεκάδες αποφάσεις συλλόγων δίνουν μαζική συμμετοχή στο σημερινό συλλαλητήριο.

Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες συνταξιούχους που σήμερα βρίσκονται εδώ με πάνω από ……… πούλμαν. Στην κυριολεξία όργωσαν όλες τις πόλεις. Πραγματοποίησαν δεκάδες μαζικές συσκέψεις, συγκεντρώσεις, παρεμβάσεις. Θα λέγαμε δούλεψαν με νεανικό εργατικό ενθουσιασμό. Συζήτησαν τα συμπεράσματα από τη δουλειά τους σωματείο το σωματείο έχοντας πραγματοποιήσει πανελλαδικό συλλαλητήριο και παναττικό όπου πήραν μέρος χιλιάδες συνταξιούχοι. Δίνουν τη μάχη μαζί με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για να μην περάσουν νέοι σχεδιασμοί για την κοινωνική ασφάλιση.

Εργαζομενοι-ες, ανεργοι-ες, συνταξιουχοι, νεοι και νεες,

H αναπτυξη που επικαλουνται, η ανακαμψη της οικονομιας που αναφερουν και επιδιωκουν δεν είναι για ολους, δεν αφορα εμας. Είναι για τους επιχειρηματικους ομιλους, για τη μεγαλοεργοδοσια.. Είναι η διασωση και κυριως η ενισχυση της κερδοφοριας τους.  Για τους εργαζομενους, για τη συντριπτικη πλειοψηφια του λαου πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και να συμπιεστούν ακόμη πιο χαμηλά οι μέσοι μισθοί, να ολοκληρωθεί η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, δηλαδη η επιβολή νέου ασφαλιστικού συστήματος στα μέτρα τους. Η ανακαμψη θα φερει νεες, πιο αγριες συνθηκες ζωης και επιβιωσης.

Η διασφαλιση και ο πολλαπλασιασμος των επιχειρηματικων κερδων, η πολιτικη γραμμη που ευνοει τους λιγους παει χερι χερι με την εξαθλιωση, με τις συνθηκες πτωχευσης για τους πολλους, παει χέρι χερί με τις αναφλεξεις εντασεων και πολεμων στην περιοχη μας και σε ολον τον κόσμο. Δεν υπαρχουν κοινα συμφεροντα. Δεν υπαρχει κοινη γραμμη που συνδεει τα συμφεροντα μας με αυτά των βιομηχανων. Ο πλουτος των μεν προυποθετει τη φτωχεια των δε.

Ακόμα και το παραδειγμα από τις προσφατες πλημμυρες στην Αττικη, δειχνει το χασμα των δυο κοσμων. Δεν καταστραφηκαν τα κοτερα και οι βιλες των βιομηχανων και των εφοπλιστων. Λαικα σπιτια, υπογεια, και μαγαζια καταστραφηκαν. Και γι αυτό πρεπει αμεσα να σηκωθει αερας διεκδικησης για την ανακουφιση των λαικων οικογενειων που καταστραφηκαν.

Το τελευταιο διαστημα συναγωνιστες και συν/στριες, παρακαλουθουμε έναν ανουσιο διαγωνισμο προσφορας ψιχουλων και υποσχεσεων που ταζουν κυβερνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Πλειοδοτουν σε ψιχουλα και αόριστες υποσχέσεις, προσπαθουν να αποκτησουν προβαδισμα για το ποιος μπορει να ξεγελασει καλυτερα το λαο προσφεροντας του αερα-κοπανιστο. Είναι καυγας που βρισκεται μακρια από τις αγωνιες και τις αναγκες μας.  Δεν πρεπει να μας ενδιαφερει! Δε γινεται για το συμφερον μας. Είναι καυγας που γινεται για τα ματια των μεγαλων επιχειρηματικων ομιλων. Για το ποια πολιτικη δυναμη στη φαση της ανακαμψης μπορει να αποτελεσει εγγυση για να προωθησει τα συμφεροντα τους.

Το εργατικο-λαικο κινημα πρεπει να βγει δυναμικα, διεκδικητικα στην περιοδο της ανακαμψης. Να μην αποδεχτει πως η δικη του φτωχεια, η παγιωση της ζωης του με τα ελάχιστα αποτελει μερος της λυσης για την ανταγωνιστικοτητα της οικονομιας. Κριτηριο για τον κάθε ένα από εμας πρεπει να είναι η ικανοποιηση των συγχρονων αναγκων του και όχι τα ορια πεινας και εξαθλιωσης που μας ζητανε να αποδεχτουμε. Η αποδοχη της μισης ζωης θα φερει νεα δεινα, θα προκαλεσει ντομινο νεων ανατροπων στο λαικο εισοδημα, στις εργασιακες σχεσεις.

Είναι καθήκον μας να αντισταθούμε στο «ρεαλισμό» των ορίων αντοχής της οικονομίας που έχουν οι προτάσεις της κυβερνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίες προσαρμόζουν τις απαιτήσεις μας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Μας λενε ότι αν δεν υπάρχουν τα αφεντικά, αν δεν υπάρχει κερδοφορία, δε θα μπορούμε να ζήσουμε, θα καταστραφούμε. Γι αυτό πρεπει να προασπιστουν τα συμφεροντα τους, την κερδοφορια τους. Εμεις όμως λεμε ότι μπορουμε να ζησουμε χωρις αφεντικα. Ότι ο παραγωγος του πλουτου ειμαστε εμεις και σε εμας πρεπει να επιστραφει. Τα στοιχεία των ελβετικων τραπεζων που ηρθαν στο φώς της δημοσιότητας  για την Ελλάδα είναι χαρακτηριστικα του πλουτου που μας κατακλυζει και ποιοι τον αρπαζουν. Τα στοιχεια δειχνουν πως το 1% ενισχύθηκε την περίοδο της κρίσης και πιο συγκεκριμενα πως το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6%, ενώ το 2014 το 56,1%. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε την τεράστια κερδοφορία πριν την κρίση, το συσσωρευμένο πλούτο στις ξένες τράπεζες.

Αλλα πιο ζωντανο είναι το παραδειγμα στον κλαδο του τουρισμου σήμερα. Είναι ενδεικτικο για το πώς μοιραζεται η πιτα των κερδων αναμεσα στους μεγαλοξενοδοχους και τους επιχειρηματιες του κλαδου με τους εργαζομενους. Εργαζομενοι που τα τελευταια χρονια βρεθηκαν να εργαζονται με τσακισμενους μισθους και σμπαραλιασμενες τις εργασιακες σχεσεις, με 5μηνα, με συμβασεις της μιας μερας, ενοικιαζομενοι. Και όμως απ’ ολη αυτή τη βαβουρα που σηκωθηκε για τις επιτυχιες του ελληνικου τουρισμου και τα κερδη που ειχε συνολικα η οικονομια, οι εργαζομενοι δεν πηραν τιποτα. Ουτε καν ψιχουλα. Να τι σημαίνει ανάκαμψη.

Συναδ/φοι-ες

Τα αιτήματα που πρέπει να βάλει σήμερα το εργατικό-λαικο κινημα πρεπει να είναι επιθετικα, να στεκονται στην αναπληρωση των απωλειων και να ακουμπουν πανω στις συγχρονες αναγκες μας. Τετοια αιτηματα για να μπορουν να σταθουν και να θεμελιωθουν πρεπει παραλληλα να συνδεονται με αμφισβητηση των δεσμευσεων και των πολιτικων της ΕΕ, των μνημονιων, της μη αποδοχης του χρεους που δε δημιουργησαμε εμεις.

Δε μπορουμε να ειμαστε συνεχεια με την πλατη στον τοιχο. Δε μας αξιζει. Πληρωσαμε την αναπτυξη, πληρωνουμε με αιματηρες θυσιες και την κριση του συστηματος τους, τη σωτηρια της κερδοφοριας των επιχειρηματικων ομιλων. Δε θα πληρωσουμε και την ανακαμψη, την αλματωδη διογκωση των κερδων τους. Τα αιτηματα που πρεπει να διεκδικησουμε σημερα δε θα μπορουν να σταθουν αν οι εργαζομενοι και τα λαικα στρωματα αντιμετωπιζουν την κατασταση με την οπτικη της μεγαλοεργοδοσιας, αν υιοθετουν ως δικο τους συμφερον τα κερδη των επιχειρηματικων ομιλων, αν αποδεχονται την ταξικη ειρηνη και συνεργασια. Γι αυτό πρεπει να απορρίψουμε τις προτάσεις της πλειοψηφιας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να διωξουμε από την πλατη μας τον εργοδοτικο και κυβερνητικο συνδικαλισμο, νέο και παλιο. Είναι δηλητηριο στις γραμμες μας,  είναι τακτική της υποταγής, σκορπουν την απογοητευση και τη μοιρολατρια.

Συναδελφοι-σες,

Δεν βγαίνει τίποτα με την ατομική προσπάθεια, με το σιχτίρισμα, την κλάψα, με την αναθεση ευθυνων. Δε μπορει η λύση να ερθει ουρανοκατεβαση περιμένοντας να μας λύσει το πρόβλημα η όποια κυβέρνηση θα προκύψει από ενδεχομενες μελλοντικες εκλογές. Δε μπορουμε να δινουμε χωρο και χρονο, να καθυστερουμε την απαντηση μας στριμωγμενοι στη γωνια.

Είναι αδιεξοδος ο δρομος αν περιμένουμε να μας βγάλει καποιος άλλος “το φίδι από την τρύπα”. Δεν βγαίνει τίποτα με τον φόβο. Η εμπειρια έχει δείξει οτι όποιος φοβάται θα κυνηγαει να προλαβει τη ζωη του. Ο άνεργος τώρα δεν μπορεί να λέει “εγώ κοιτάζω τη δουλειά μου” γιατί δεν έχει. Ούτε αυτός που δουλεύει, γιατί και αυτός είναι προσωρινός. Τώρα κανένας μας δεν μπορεί να λέει “κάθομαι ήσυχα γιατί ενδιαφέρομαι για τα παιδιά μου”. Γιατί τώρα αποφάσισαν τα παιδιά μας να τα κάνουν σκλάβους στους βιομήχανους, στους επιχειρηματίες. Τα χρησιμοποιούνε για να διώχνουν τους πατεράδες και τις μανάδες τους από τη δουλειά επειδή κοστίζουν λιγότερο.

Συναγ/στες-τριες

Ηρθε η ωρα να ακουστει η δικη μας φωνη! Η φωνη της συντριπτικης πλειοψηφιας του λαου που σημερα βασανιζεται. Η φωνη των εκμεταλλευομενων. Να βαλουμε μπρος για μεγαλες, συνεχεις και νικηφορες μαχες παντου, σε κάθε κλαδο, σε κάθε εργασιακο χωρο. Να αναστεναζουν καθημερινα ολοι αυτοι που σημερα κανουν τη ζωη μας, μαυρη.

Ολοι μαζι μπορουμε! Να βαλουμε τέρμα στις δυσκολιες που προκαλει η ανεργία! Να μην ανεχτούμε τις συνθήκες της σύγχρονης εξαθλίωσης!

Στο σημερινο συλλαλητηριο συν/δελοι-συνεδ/σσες προταξαμε τα ζητηματα που αφορουν την ανεργια. Εκτιμαμε πως η ανεργια είναι ένα από τα βασικα προβληματα που πρεπει να αντιμετωπισει το εργατικο-λαικο κινημα ως πρωταρχικό, ενιαίο και κοινό πρόβλημα. 1.5 εκατομ ανεργοι, λαικα σπιτια και με τους 2 γονεις ανεργους, χιλιαδες απολυμενοι βρισκονται σε κάθε περιοχη, σε κάθε γειτονια, σε κάθε κλαδο. Τα αιτηματα για την ανακουφιση των ανεργων πρεπει να μπουν σε πρωτο πλανο.

Κανενας εργαζόμενος σημερα, κανενας ανεργος δε μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την ανεργία.  Σήμερα αξιοποιούν το θεριεμα της, για να μας εκβιάζουν ακομα περισσοτερο. Για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι ακομα πιο φθηνά, να είναι προθυμοι να κανουν ακομα μεγαλυτερες εκπτωσεις στα δικαιωματα τους. Την αξιοποιουν ωστε οι άνεργοι που περιμενουν στη γωνια για μια θεση εργασιας να είναι ετοιμοι να αποδεχτούν την εργασιακή ζούγκλα, τα αθλια προγραμματα απασχολησης με την κακοπληρωμενη εργασια, την 3ήμερη και 4ήμερη δουλειά με κουτσουρεμένα μεροκάματα και δικαιώματα.

Ανεργε-ανεργη,

Απευθυνόμαστε σε σενα που ψάχνεις να βρεις μεροκάματο, που ψαχνεις νυχθημερον στις μικρες αγγελιες για δουλεια. Απευθυνομαστε στους απολυμένους, στους εργαζόμενους που βρίσκονται με το ένα πόδι εκτός παραγωγής, στους εργαζόμενους των προγραμματων απασχολησης που βαφτιζονται μεσω αυτων, «ωφελουμενοι». Απευθυνομαστε συνολικα σε καθε εργατική οικογένεια, σε ολες τις συνδικαλιστικες οργανωσεις και στους μαζικους φορεις, οσοι ειμαστε εδώ αλλα και οσοι δεν ειμαστε..

Εδώ και τώρα αποφασιστικα, δυναμικα να απαιτησουμε την κάλυψη και την επιδοτηση ολων των ανεργων για όσο διαρκεί η ανεργία. Σημερα επιδοτειται μολις το 10% των ανεργων. Να γενικευτει η προστασια σε ολους τους ανεργους. Να αυξηθει το επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ. Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης, της ενοικιασης, της κακοπληρωμενης εργασιας, της δουλειας με ημερομηνια ληξης στο σύγχρονο δουλεμπόριο. Να διευρυνθει συνολικα το πλεγμα προστασιας τους παντου! Στα χρεη, στις συγκοινωνιες, στην ψυχαγωγια, στις διακοπες. Να μην αφήσουμε σπιτι ανεργου αλλα και εργαζόμενου να βγει σε πλειστηριασμο.

Σε κανέναν δεν πρεπει να επιτρεψουμε να τσακιζει την αξιοπρέπεια των ανεργων. Να δυναμωσει η αλληλεγγυη. Να παρουν μετρα τα σωματεια, οι επιτροπες ανεργων. Ο ανεργοι δεν ειναι παρασιτα. Δε φταινε για την ανεργια. Παρασιτα ειναι αυτοι που μας πετουν στην ανεργια. Και εκει πρεπει να στρεψουμε τα βελη μας. Να βροντοφωναξουμε πως δε μπορουμε να ζουμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι!Εργαζομενοι-εργαζομενες,

Να σταματήσουμε την αρπαγή του μόχθου μας, τη λεηλασια του λαικου εισοδηματος! Να διεκδικησουμε ουσιαστικές αυξήσεις παντού, στους μισθους και στις συνταξεις. Είναι στο χερι μας. Εξαρταται από τους αγωνες μας, από την οργανωση μας, από την πιστη στο δικιο μας.

 

Τα τελευταια επισημα στοιχεία είναι αμείλικτα. Αποδεικνυουν την επιδείνωση στη ζωή της εργατικής οικογένειας. Πάνω από το 1/3 του πληθυσμού επιβιώνει με εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 30% των μισθωτών παίρνει μισθό κάτω από τα 600 ευρώ μεικτά. Το μέσο ημερομίσθιο των μεταναστών κυμαίνεται από 29 έως 25 ευρώ μεικτά. Ένας στους τέσσερις μισθωτούς εργάζεται με μερική απασχόληση. Την ιδια στιγμη καλπάζει η ανασφάλιστη «μαύρη» εργασία η οποία φτάνει στο 36% πανελλαδικά. 850.000 εργαζόμενοι πληρώνονται με καθυστέρηση από έναν ως δώδεκα μήνες.

Αν δεν αντιδρασουμε, αν δεν αντισταθουμε η επιθεση στους μισθους θα εχει και συνεχεια. Από αυτό το βημα καλουμε ολους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό τομέα, να βρισκονται σε διαρκη επιφυλακή! Να μην επιτρέψουμε τα σχέδια για γενική καθίζηση και εξίσωση όλων των μισθών στα κατώτερα επίπεδα που προβλέπει ο νόμος, δηλαδη στα 586 ευρώ. Αποτελεί ισχυρό μέτρο φτωχοποίησης του λαού μας. Θελουν να μας εξισώσουν όλους στη φτώχεια!

Να επιστρεψουμε τα ψιχουλα που μας δινουν και να διεκδικησουμε το ψωμι μας. Να απαιτησουμε εδώ και τώρα την υπογραφη Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με επαναφορά στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με τον βασικό μισθό. Σε καμια περιπτωση δε λεμε πως αυτος ο μισθος ανταποκρινεται στις συγχρονες αναγκες της εργατικης-λαικης οικογενειας. Δε συμβιβαζομαστε με τα λιγα. Γι αυτό λεμε πως αποτελει την ελαχιστη βαση για διαπραγματευσεις, για νεες αυξησεις.

Παράλληλα να διεκδικησουμε την επαναφορα των κατώτερων κλαδικων μισθων στα επίπεδα του 2009. Να καταργηθεί το αίσχος της ηλικιακης διαφοροποιησης στους μισθους. Κανένας εργαζόμενος να μην εργαζεται χωρίς συλλογική σύμβαση, κανενας εργαζομενος να μη βρισκεται εκτεθειμενος στα νυχια της εργοδοσιας. Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νομοί που τσακίζουν τις συλλογικές συμβάσεις.

Να καταργηθει το αθλιο καθεστως των ατομικών συμβάσεων που σπαει την ενοτητα μας, σπρωχνει συνεχως προς τα κατω τους μισθους και τα δικαιωματα μας. Να αποκατασταθούν οι σταθερές εργασιακές σχέσεις. Να μπει φραγμος στην ευελιξια της εργασιας, στη μερικη δουλεια, στην εκ περιτροπης εργασια που αποτελει πλεον τον κανονα στις εργασιακες σχεσεις. Δε μπορουμε να ζουμε με μιση ζωη. Όσοι κλαψουρίζουν ή τρομοκρατούν ότι αυτά δε γίνονται, πρέπει να απομονωθούν. Το οκτάωρο και οι άλλες κατακτήσεις έγιναν με θυσίες.

Συναγωνιστες-στριες,

Από πολύ νωρις εχουμε προειδοποιησει την κυβερνηση πως οποιαδήποτε νέα παρέμβαση στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα ειναι ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ. Τους εχουμε προειδοποιησει να μην τολμησουν να ακουμπησουν τα συνταξιοδοτικα και ασφαλιστικα δικαιωματα! Είναι αιτια πολεμου γιατι επιδιώκουν την πληρη απαλλαγή του κράτους και των εργοδοτών από τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Με πρόσχημα τη βιωσιμότητα των ταμείων στοχεύουν σε νέες μειώσεις ως και καταργηση στις συντάξεις, νέες αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, πρόσθετες ριζικές περικοπές σε υγεία και πρόνοια.

Η επίθεση που προετοιμάζουν κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης, μας αφορά όλους, εργαζόμενους ή συνταξιούχους, νέους ή παλιούς ασφαλισμένους, γυναικες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες. Θίγουν τους πάντες! Δεν πρεπει να επιτρεψουμε τις εγκληματικές συνέπειες στη ζωή μας, στη ζωή των παιδιών μας.

Η αποδοχη της επιθεσης, η μη απαντηση ή οι χλιαρες αντιδράσεις σημαινουν επιστροφη της εργατικής τάξης και του λαου δεκάδες χρόνια πίσω. Να δουλευουμε δηλαδη χωρις προστασια, εκτεθειμενοι στον επαγγελματικο κινδυνο και όταν βγαινουμε καταιδρωμενοι και κατακοποι από την παραγωγη να μην εχουμε τη δυνατοτητα να ζησουμε αξιοπρεπως.

Εδώ και τώρα να διεκδικησουμε την κάλυψη ολων των απωλειών που υπηρξαν τα προηγουμενα χρονια.  Άμεση επαναφορα των απωλειών, της 13ης και 14ης σύνταξης. Να απαιτησουμε την πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών.  Τα έχουμε πληρώσει οι εργαζόμενοι και με το παραπάνω! Να απαιτησουμε την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των εφαρμοστικών νόμων που επηρεάζουν την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις. Να μπει τερμα στη μαυρη ανασφαλιστη εργασια.

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες

Για όλα αυτά τα αιτηματα, για τα προβληματα των εργαζομενων και των ανεργων, δεκαδες συνδικαλιστικες οργανωσεις εχουν ζητησει συναντηση με τον Υπουργο Εργασιας εδώ και 20 μερες χωρις ως σημερα να μας εχει απαντησει. Την ιδια στιγμη που συζητουν για νέο συνδικαλιστικο νομο ωστε να στριμωξουν τη δραση των σωματειων, που αναμοχλεουν πλευρες γυρω από το δικαιωμα στην απεργια για να τσακισουν τους αγωνες των εργαζομενων, η κυβερνηση δειχνει την απεχθεια της στους εργαζομενους, στη συλλογικη τους εκφραση. Από αυτό εδώ το βημα καταγγελουμε την ηγεσια του Υπουργειου Εργασιας και ζηταμε εκ νεου και δημοσια αμεση συναντηση.

Συνάδελφοι, σες

Η αντιλαϊκή επίθεση δεν έχει σταματημό. Είναι ανάγκη να συνεχίσουμε με κλιμάκωση της απάντησης μας, δυναμώνοντας την παρουσία μας στους χώρους δουλειάς, με καλύτερη ακόμα οργάνωση και σχέδιο. Όσες συνδικαλιστικες οργανωσεις πήραν την απόφαση να συμμετέχουν στο σημερινο πανελλαδικό συλλαλητήριο, γρήγορα και χωρίς καμιά καθυστέρηση πρεπει να βαλουν μπρος για την οργανωση και την επιτυχια της Πανελλαδικης Πανεργατικης απεργιας στις 27 Νοεμβρη.

Απεργια που προετοιμάστηκε με τη δίμηνη αυτή δράση και το σημερινό συλλαλητήριο. Βάζοντας μπροστα τις ζωντανες και συλλογικες μας διαδικασιες να συζητησουμε πλατια τα συμπερασματα από τη δραση μας μπροστα στο Πανελλαδικο Συλλαλητηριο και αμεσα να οργανωσουμε τη δραση μας, να μπουν σε κάθε κλαδο και χωρο δουλειας γενικές συνελεύσεις, να οργανωθουν συγκεντρώσεις και συσκεψεις, να συζητησουμε πλατια και καθαρα με τους συναδελφους μας. Ολα τα σφυρια μας να χτυπανε για την επιτυχια της Πανελλαδικης απεργιας με στοχο να νεκρωσουν τα παντα.

Στη μάχη αυτή πρέπει να μπουν όλοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες γιατί η επίθεση μας χτυπάει όλους, κανείς δεν γλυτώνει. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως εμείς με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στην δύναμη της, στηριγμένοι στη θέληση μας, μπορούμε ξεπερνώντας και τις δικές μας αδυναμίες αυτή η απεργία να έχει πιο μαζική συμμετοχή, πιο πολλοι χώροι δουλειάς να μπουν στη μάχη, γιατί θέλουμε να έχουμε συνέχεια στην πάλη μας.

Συνάδελφοι, σες

Να στείλουμε μήνυμα σε μεγαλοεργοδοσία, κυβέρνηση, κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό ότι είμαστε όρθιοι, ακούραστοι, ανίκητοι για να υπερασπιστούμε τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας. Ότι δε μας αρκουν τα ψιχουλα αλλα διεκδικουμε τη ζωη μας ολακερη.

Σύντροφοι και συντρόφισσες

Σηκώνουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα, της μάχης, βέβαιοι ότι θα ξημερώσει η μέρα όπου οι εργάτες θα κάνουν το όνειρο πραγματικότητα