«Είμαι σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλον μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως παντοκράτορα, ποιητήν ορατών τε και αοράτων, την ΕΡΓΑΣΙΑΝ και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και ειρήνης την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ, ΙΣΟΤΗΤΑ και ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ».
Μαρίνος Αντύπας
Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή 117 χρόνια πίσω, σημειώνει ο Γιάννης Κορδάτος: «Ο Αντύπας ανέλαβε τη διεύθυνση των κτημάτων του θείου του τον Ιούνη του 1906. Εκεί συνάντησε μια κατάσταση που δεν μπορούσε να μην τον αφήσει ανεπηρέαστο. Οι σχέσεις ιδιοκτησίας πάνω στη γη είχαν μείνει όπως ήταν επί Τουρκοκρατίας. Το ίδιο συνέβαινε και με τις συνθήκες εργασίας των χωρικών στα χτήματα των τσιφλικάδων…».
Σχεδόν ένα αιώνα μετά και ύστερα από δύο αγροτικές μεταρρυθμίσεις και το μοίρασμα της γης στους αγρότες, το ρολόι του χρόνου γυρίζει πάλι πίσω.
Βάρβαρη και ματωμένη επιστροφή. Ένας νέος ξεριζωμός, με αποφάσεις που καθορίστηκαν από την ΕΕ, προς το συμφέρον βέβαια των νέων καπιταλιστών αγροτών, δηλαδή των «νεοτσιφλικάδων».
Αρωγοί και στυλοβάτες της πολιτικής ξεκληρίσματος, ποιοι άλλοι θα ήταν;
Σαφώς, όλες οι κυβερνήσεις, ουδεμιάς εξαιρουμένης, ξερίζωναν διαχρονικά και από κάτι. Στην αρχή, το πλαφόν στην παραγωγή, τις επιδοτήσεις, μετά η συμβεβλημένη παραγωγή, μετά οι κατασχέσεις απ' την Αγροτική τράπεζα, ακολούθησαν τα χαράτσια και οι φόροι. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, τα φάρμακα και το κόστος παραγωγής ανέβηκαν στα ύψη και ήρθαν συν τοις άλλοις και οι καταστροφές που αποτέλειωσαν ό,τι είχε απομείνει όρθιο, με αποτέλεσμα οι φτωχοί αγρότες να εγκαταλείπουν, αργά μα σταθερά, την καλλιέργεια. Ρήμαξαν τα χωρία και οι κάμποι.
Από κοντά ήρθαν και οι βιομήχανοι με τις ευλογίες της κυβέρνησης, να παίρνουν πάνω στην ανάγκη, κοψοχρονιά, τα προϊόντα στο τέλος της σοδειάς και να πληρώνουν μετά από 5 μήνες!
Δηλαδή; «…Οι δέκα εκκοκκιστές ρυθμίζουν πόσο θα έχει το βαμβάκι, οι δέκα έμποροι πόσο θα έχει το ροδάκινο και πάει λέγοντας. Άρα, λοιπόν, οι βιομήχανοι οι οποίοι τα τελευταία 7 χρόνια αύξησαν τα κέρδη τους κατά 57%, είναι οι κυρίαρχοι και αλωνίζουν, εκβιάζοντας τον παραγωγό που δεν μπορεί να αποθηκεύσει το προϊόν, που δεν μπορεί να βρει άλλη αγορά να το δώσει και είναι αναγκασμένος να υποκύψει», σημείωσε ο Βαγγελης Μπούτας στη συνέντευξη της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων για το συλλαλητήριο στις 3 Φλεβάρη στη Θεσσαλονίκη.
Ποιος ευθύνεται; Οι αγρότες;
Αυτοί έτσι και αλλιώς παράγουν, ό,τι καρπίζουν τα δένδρα και ό,τι σπέρνουν με ιδρώτα τα καλλιεργούν.
Μόνο που, καμιά φορά, τα καιρικά φαινόμενα σε αγαστή συνεργασία με τα αρπακτικά της βιομηχανίας, του εμπορίου και των κυβερνήσεων του κέρδους συνωμοτούν για άπληστο κέρδος των εμπόρων.
«Εμείς οι αγρότες και σεις οι ζωγραφάδες, έχουμε το κεφάλι ξεσκέπαστο στον ήλιο», μου είπε ο Θανάσης Κασελάς, εργατοαγρότης απ' τα χωριά της Στυλίδας.
Του ζήτησα να το ερμηνεύσει και είπε: «Τόσο εμείς όσο και εσείς, ματώνουμε να παράγουμε αγαθά και έρχεται από τη μια ο καιρός, από την άλλη τα τσακάλια οι έμποροι και από την άλλη η κυβέρνηση και μας τελειώνει».
Τόσο απλά.
Γη που ποτίστηκε με ιδρώτα και αίμα για να θρέψει γενιές και γενιές, παρότι σήμερα είναι τσακισμένη, μπορεί να μας θρέψει όλους και όμως. Κυβέρνηση και ΕΕ, στραγγίζει κάθε ανάσα για ζωή, στα καμποχώρια και στα ορεινά της χώρας.
Η «κυβέρνηση της αριστεράς» με τα χίλια πρόσωπα και τα πεντακόσια ψέματα, είναι αποφασισμένη να τελειώσει τη φτωχολογιά. Από τη μία στήνει αναχώματα στις ανάγκες των αγροτών, από την άλλη σπάει τα φράγματα των εγγυημένων τιμών που ζητούν οι αγρότες προς επιβίωσή τους και ανοίγει την όρεξη σε μεγαλέμπορους, μεγαλοκτηματίες, τράπεζες να βάλουν στο χέρι την περιουσία των φτωχών αγροτών.
Χωράφια, γεωργικά μηχανήματα, σπίτια, αποθήκες, ό,τι αποτελεί αγροτικό νοικοκυριό, γίνεται βορά για το καπιταλιστικό κέρδος. Η συσσώρευση γης σε λίγα χέρια είναι σε εξέλιξη, με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να σέρνει το χορό, κρατώντας την από το μαντήλι η ΝΔ και από κοντά, αγκαλιαστά, όλα τα κόμματα της ΕΕ και της πλουτοκρατίας.
Χορεύουν πάνω στα αποκαΐδια της καμένης γης, αφού, την έκαψαν πρώτα και μαζί καίνε και τους φτωχούς αγρότες. Δουλεύουν για τα μονοπώλια των τροφίμων, στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς, δεν νοιάζονται να τραφεί ο λαός. Νοιάζονται μόνο να κερδίσουν. Οι αθρόες εισαγωγές από τρίτες χώρες δείχνουν τη λύσσα για κέρδος.
Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, ότι αν και τσακισμένη η αγροτική παραγωγή, παράγει το 94% των αναγκών, για πλήρη διατροφή της χώρας και να κάνει και εξαγωγές μάλιστα, μένοντας τα ελληνικά προϊόντα, χαρακτηρίζοντάς τα πανάκριβα.
Πέραν από τη γη. Εκεί που σμίγει η γη με την άσφαλτο, στους δρόμους του αγώνα, στήνονται τα μπλόκα της Ζωής. Στήνονται οι προμαχώνες της φτωχής αγροτιάς, που συμπορεύεται με τους άλλους φτωχούς της πόλης, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τα φτωχόπαιδα που έφυγαν από τα χωριά τους ως εσωτερικοί μετανάστες.
Στα μπλόκα γεννιέται η ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος.
Για να ξαναβρούν το χαμόγελο στα χωριά και τις πόλεις, τόσο ο ήλιος όσο και ο λαός.
Σούζα λοιπόν οι γροθιές!
Με αέρα στα χωρία, μπλόκο στο κεφάλαιο και τα αφεντικά.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στηλη ΑΠΟΨΕΙΣ/ΣΧΟΛΙΑ του902.gr
Μεγάλο και μαχητικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου