Η 18η Δεκεμβρίου ανακηρύχθηκε το 1990 από τα Ηνωμένα Έθνη ως
Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη, για την “Προστασία των Δικαιωμάτων όλων των
Μεταναστών Εργατών και των μελών των Οικογενειών τους”. Σήμερα οι
μετανάστες καταμετρούνται σε περισσότερους 232 εκατομμύρια, ποσοστό
περίπου το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού, που ζουν εκτός της πατρίδας τους
χωρίς να εξαιρούνται οι Έλληνες.
Ίδια για όλους η αιτία που οδηγεί στο δρόμο της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Πόλεμοι, φτώχεια, ανεργία, ανέχεια, φαινόμενα σύμφυτα με την ιμπεριαλιστική πολιτική και τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης που οδηγούν στον ξεριζωμό.
Το ΠΑΜΕ καλεί σε οργάνωση και πάλη για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών, δεν ξεχωρίζει τους εργάτες και τους ανέργους από το χρώμα, τη θρησκεία, τη γλώσσα και την ιδιαίτερη κουλτούρα. Δίνει ενιαία τη μάχη κόντρα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και την ΕΕ, που οδήγησαν και συνεχίζουν να κρατούν χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες εγκλωβισμένους στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. Που κρατούν στην ομηρία χιλιάδες μετανάστες, που περιμένουν 2 και 3 χρόνια να προωθηθούν οι αιτήσεις τους για υπηκοότητα, ιθαγένεια, πολιτογράφηση, άδεια παραμονής και τους αναγκάζουν να διπλοπληρώνουν ακριβά παράβολα και να πέφτουν στα δίχτυα παράνομων κυκλωμάτων ή και νόμιμων δουλεμπορικών γραφείων και την ίδια ώρα προετοιμάζουν ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στο δικαίωμα στο άσυλο και απελάσεις.
Η σημερινή κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες έχουν τεράστια ευθύνη για τη δημιουργία και ένταση του προσφυγικού προβλήματος, συμμετέχουν ενεργά σε 13 ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο, ενισχύουν όλα τα σχέδια και προγράμματα του ΝΑΤΟ, δίνουν "γην και ύδωρ" στους φονιάδες των λαών. Έχουν τεράστια ευθύνη για τη συνεχιζόμενη μεταναστευτική ροή των νέων που φεύγουν από τη χώρα μας για μια θέση εργασίας και ένα καλύτερο μεροκάματο.
Το ΠΑΜΕ θεωρεί ότι καλύτερη προσφορά στην πάλη για τα δικαιώματα των μεταναστών είναι η ανάπτυξη της δουλειάς των σωματείων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων με στόχο τη συσπείρωση Ελλήνων και ξένων εργατών στα συνδικάτα που αντιπαλεύουν την αντιμεταναστευτική πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που συγκρούονται καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στους δρόμους, με την εργοδοσία και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου για την ικανοποίηση των αναγκών της τάξης μας.
Έλληνες και μετανάστες διεκδικούμε:
Ίδια για όλους η αιτία που οδηγεί στο δρόμο της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Πόλεμοι, φτώχεια, ανεργία, ανέχεια, φαινόμενα σύμφυτα με την ιμπεριαλιστική πολιτική και τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης που οδηγούν στον ξεριζωμό.
Το ΠΑΜΕ καλεί σε οργάνωση και πάλη για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών, δεν ξεχωρίζει τους εργάτες και τους ανέργους από το χρώμα, τη θρησκεία, τη γλώσσα και την ιδιαίτερη κουλτούρα. Δίνει ενιαία τη μάχη κόντρα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και την ΕΕ, που οδήγησαν και συνεχίζουν να κρατούν χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες εγκλωβισμένους στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. Που κρατούν στην ομηρία χιλιάδες μετανάστες, που περιμένουν 2 και 3 χρόνια να προωθηθούν οι αιτήσεις τους για υπηκοότητα, ιθαγένεια, πολιτογράφηση, άδεια παραμονής και τους αναγκάζουν να διπλοπληρώνουν ακριβά παράβολα και να πέφτουν στα δίχτυα παράνομων κυκλωμάτων ή και νόμιμων δουλεμπορικών γραφείων και την ίδια ώρα προετοιμάζουν ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στο δικαίωμα στο άσυλο και απελάσεις.
Η σημερινή κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες έχουν τεράστια ευθύνη για τη δημιουργία και ένταση του προσφυγικού προβλήματος, συμμετέχουν ενεργά σε 13 ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο, ενισχύουν όλα τα σχέδια και προγράμματα του ΝΑΤΟ, δίνουν "γην και ύδωρ" στους φονιάδες των λαών. Έχουν τεράστια ευθύνη για τη συνεχιζόμενη μεταναστευτική ροή των νέων που φεύγουν από τη χώρα μας για μια θέση εργασίας και ένα καλύτερο μεροκάματο.
Το ΠΑΜΕ θεωρεί ότι καλύτερη προσφορά στην πάλη για τα δικαιώματα των μεταναστών είναι η ανάπτυξη της δουλειάς των σωματείων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων με στόχο τη συσπείρωση Ελλήνων και ξένων εργατών στα συνδικάτα που αντιπαλεύουν την αντιμεταναστευτική πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που συγκρούονται καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στους δρόμους, με την εργοδοσία και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου για την ικανοποίηση των αναγκών της τάξης μας.
Έλληνες και μετανάστες διεκδικούμε:
- Σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα
- Να σταματήσει ο Γολγοθάς της απόκτησης οποιουδήποτε νομιμοποιητικού εγγράφου για τους μετανάστες
- Καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους που γεννούν μετανάστευση και προσφυγιά.
- Καμία εμπλοκή στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Άμεση απεμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από όλες τις επιχειρήσεις έξω από τα σύνορα.
- Να κλείσουν όλες οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.
- Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους μετανάστες, αλληλεγγύη σε όλους τους λαούς.
- Αγώνας ενάντια στον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον σοβινισμό.
- Ανοιχτοί χώροι προσωρινής φιλοξενίας για πρόσφυγες και μετανάστες με ανθρώπινες συνθήκες στέγασης, σίτισης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
- Να στελεχωθούν οι δημόσιες κρατικές δομές με τις αναγκαίες προσλήψεις. Να καταργηθούν οι διάφορες ΜΚΟ που με κρατική στήριξη κάνουν μπίζνες με την προσφυγιά και τον ανθρώπινο πόνο. Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
- Να ανατραπούν οι αποφάσεις ΕΕ και κυβέρνησης που εγκλωβίζουν πρόσφυγες στην Ελλάδα.
- Να διευκολυνθεί η ασφαλής μετακίνηση όλων των προσφύγων που βρίσκονται στην Ελλάδα προς τις χώρες πραγματικού προορισμού τους.
- Με ευθύνη του κράτους να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε τα παιδιά των προσφύγων να νιώσουν ότι ζουν -όσο αυτό είναι δυνατόν- σε κανονικές συνθήκες.
Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Μετανάστες».
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε
και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία.
Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν’ απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτ’ απ’ όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ’ εδώ
τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ’ τα στρατόπεδά τους. Εμείς
οι ίδιοι
μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.
Μπέρτολτ Μπρεχτ