ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ

Η πολιτική της δήθεν «σωτηρίας» των Ταμείων και της προστασίας των συνταξιούχων, που οδηγεί στην καταλήστευση των Ταμείων και στην εξόντωση των συνταξιούχων, δεν είναι σημερινή. Πρόκειται για ένα έγκλημα δεκαετιών.
    Πριν ακόμα συντελεστεί το μεγάλο «ριφιφί» των αποθεματικών των Ταμείων με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου το 2000, πριν ακόμα αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των ομολόγων το 2007, είχε προηγηθεί μια ολόκληρη 40ετία (1951 – 1990), κατά την οποία συνέβαινε το «απίθανο»:

    Οι εκάστοτε κυβερνώντες – εφαρμόζοντας την πολιτική της συσσώρευσης προς όφελος των λίγων διά μέσου της αποστέρησης από τους πολλούς – υποχρέωναν τα Ασφαλιστικά Ταμεία να καταθέτουν όχι μόνο ατόκως, αλλά και μεαρνητικό επιτόκιο τα λεφτά των εργαζομένων στις τράπεζες!
    Οι τράπεζες, με τη σειρά τους, επιδοτούσαν (ανέξοδα και με λεφτά των εργατών) τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εργολάβους.
    Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι τα λεφτά των εργαζομένων από τις ασφαλιστικές τους εισφορές κατατέθηκαν στις τράπεζες:

• το 1950 με αρνητικό επιτόκιο -7,6%,
• το 1954 με αρνητικό επιτόκιο -11,1%,
• το 1974 με αρνητικό επιτόκιο -21,8%,
• το 1981 με αρνητικό επιτόκιο -13%,
• το 1986 με αρνητικό επιτόκιο -8%,
• το 1990 με αρνητικό επιτόκιο -2,4%.

    Από αυτή και μόνο την κομπίνα (καθ’ όλα νόμιμη – με το νόμο 1611/1950 είχε γίνει)το κράτος των Παπάγων, των Πλαστήρων, του Καραμανλή και των Παπανδρέου λεηλάτησε, σε τιμές της δεκαετίας του 2000, περί τα 58 δισ. ευρώ από τα Ασφαλιστικά Ταμεία!
    Μήπωςόλα αυτά είναι «περασμένα – ξεχασμένα»; Ούτε «περασμένα» είναι (απόδειξη ότι επαναλαμβάνονται διαρκώς), ούτε «ξεχασμένα»:
    Οι εργάτες του ’50, του ’60, του ’70, από τους οποίους έκλεψαν τότε τις ασφαλιστικές εισφορές, είναι οι σημερινοί συνταξιούχοι των 300, 400 και 500 ευρώ..
    Στη συνέχεια, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήρθαν οι περίφημοι εκείνοι νόμοι των Σιούφα – Σουφλιά επί κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τότε ήταν που δόθηκε το ελεύθερο στην εκάστοτε κυβέρνηση να τζογάρει τα λεφτά των εργαζομένων. Τότε νομοθετήθηκε ο «εκσυγχρονισμός» της εισαγωγής των αποθεματικών και της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων στην γκανιότα του Χρηματιστηρίου.
    Η λεηλασία των Ταμείων δεν σταμάτησε στους νόμους Σιούφα – Σουφλιά της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ ήρθε και στον τομέα αυτό να βάλει τη δική του «σφραγίδα». Αυτοί οι φοβεροί «σοσιαλιστές», οι εκπρόσωποι των «μη προνομιούχων», αυτοί κι αν παρέδωσαν τους εργαζόμενους και τα Ταμεία τους στους «αλογομούρηδες» των χρηματιστηριακών.
    Τον Οκτώβρη του 1997, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τη «Χρηματιστηριακή Αγορά Παραγώγων», η τροπολογία που κατατέθηκε ήταν σαφής:
«Επιτρέπεται – έλεγε η τροπολογία – σε φορείς κοινωνικής ασφάλισης κατά τη διαχείριση των διαθεσίμων τους να αγοράζουν και να πωλούν μετοχές εισηγμένες στο ΧΑΑ».
    Την είχε καταθέσει ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου…
    Έτσι οι διοικήσεις των Ταμείων ανέλαβαν το «καθήκον», κατόπιν των κυβερνητικών επιλογών, να σπρώχνουν τα λεφτά των ασφαλισμένων στον «Καιάδα» της Σοφοκλέους προς χάριν των «επενδυτών» και των μιζαδόρων.
    Κι όταν τα χρήματα άρχισαν να εξανεμίζονται; Τι έκαναν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ; Συνέχιζαν να ανταλλάσουν φιλοφρονήσεις!
     Πάρτε μια γεύση:

• «Μια διάσταση για να αξιοποιήσουμε σωστά τα περιουσιακά της στοιχεία (σ.σ.: της Κοινωνικής Ασφάλισης) είναι η αξιοποίησή τους μέσα από το χρηματιστήριο(…). Λέμε «ναι» για ένα νόμο που είχε ψηφιστεί από τη ΝΔ (σ.σ.: για την προώθηση των αποθεματικών των Ταμείων στη Σοφοκλέους) και σωστά τον έκανε»!
• «Με παρρησία είπαμε ποια άρθρα του νόμου 2084 και του νόμου 1902 (σ.σ.: οι νόμοι Σουφλιά – Σιούφα) παραμένουν εν ισχύι… όταν… συμφωνούμε με θέσεις της ΝΔ, με παρρησία τα δεχόμαστε»!

    Αυτές ήταν οι απαντήσεις που έδινε στη Βουλή στις 5/11/2003 απαντώντας σε ερώτηση του ΚΚΕ ο τότε υφυπουργός Εργασίας του ΠΑΣΟΚ. Με αυτό τον τρόπο το ΠΑΣΟΚ επαινούσε τη ΝΔ όταν και οι δυο μαζί προωθούσαν το τζογάρισμα των αποθεματικών των Ταμείων και τη μετατροπή των διοικήσεών τους σε «παίχτες» με τα λεφτά των εργαζομένων.
    Το αποτέλεσμα αυτής της δόλιας πολιτικής ήταν καταστροφικό. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά:

• Μέσα σε μία τριετία, το διάστημα 1999 – 2002, έγιναν φτερό στον άνεμο του χρηματιστηριακού τζόγου τα 2/3 των αποθεματικών των Ταμείων !
• Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κοινωνικού Προϋπολογισμού, που είχε δημοσιοποιηθεί τον Οκτώβρη του 2003, η αξία των μετοχών που είχαν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά Ταμεία κατρακύλησε από τα 5,3 δισ. ευρώ σε 1.8 δισ. ευρώ.
• Μέσα σε μία τριετία, δηλαδή, οι καπιταλιστές και οι χρηματιστές λεηλάτησαν 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ!

    Αυτή ήταν η πολιτική της εισαγωγής των αποθεματικών των Ταμείων στο χρηματιστηριακό τζόγο. Μόνο τυφλοί ή πολιτικά αγύρτες δεν βλέπουν την αλήθεια.
    Η κλοπή των αποθεματικών των Ταμείων συνιστά ένα άνευ προηγουμένου «ριφιφί » κατά του εργαζόμενου λαού.
    Μια αρπαγή τεράστιων κεφαλαίων που τα έβαλαν στο χέρι τράπεζες, ασφαλιστικοί όμιλοι και χρηματιστηριακές εταιρείες, αφού πρώτα τους άνοιξαν την πόρτα ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ νομοθετώντας το τζογάρισμα των αποθεματικών στη χρηματιστηριακή «πιάτσα».
    Και μετά απ’ όλα αυτά φτάσαμε στον κανιβαλισμό των Μνημονίων. Εκτοτε ζούμε το ριφιφί στο τετράγωνο: Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ομοσπονδία Εργαζομένων στους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΠΟΠΟΚΠ),

• οι απώλειες χρημάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων στο διάστημα των Μνημονίων ανήλθε στα 33 δισ. ευρώ.
• Μόνο από το περίφημο PSIοι απώλειες των Ταμείων ξεπέρασαν τα 12,5 δισ. ευρώ.

    Φυσικά η κλοπή των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων δεν αποτελεί ελληνική ευρεσιτεχνία:
«Έκλεψαν το ταμείο των συντάξεων για να βοηθήσουν τους πλούσιους τραπεζίτες φίλους τους»,
    έγραφε η «Irish Daily Mirror» την επομένη της ανακοίνωσης της ιρλανδικής κυβέρνησης για την προσφυγή της χώρας στο «μηχανισμό» ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ…
    Και πως απαντά η «πρωτοδεύτερη φορά Αριστερή» κυβέρνηση σε αυτό το έγκλημα; Τι κάνει ο κ.Τσίπρας, αυτός που θα έδινε την… 13^η σύνταξη στους συνταξιούχους; Τι πάνε να διαπράξουν μετά από 20 μειώσεις συντάξεων κατά τα μνημονιακά χρόνια που επέφεραν μείωση του συντάξιμου μισθού κατά 50%;
    Μια απλή ανάγνωση του νομοσχεδίου Κατρούγκαλου είναι αρκετή για καταλάβει και ο πιο αδαής την αλήθεια: Τους δίνει και τη χαριστική βολή! Αλλά για μια ακόμα φορά, οι του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που κάνουν την πιο βρώμικη δουλειά, παριστάνουν τους «διαπραγματευτές» και τους… «αριστερούς».
    Κάπως έτσι έχουμε φτάσει στην εξής κατάσταση: Να παρακολουθούμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από τη  μια μεριά, και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ από την άλλη, να… μαλώνουν για το συνταξιοδοτικό, και είναι σαν να ακούς δυο λωποδύτες να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος είναι ο αυθεντικότερος εκπρόσωπος του…«πνεύματος και της ηθικής»!
    Αντί να κρύβονται (και οι δυο), αντί να προσεύχονται να ανοίξει η γη και να τους καταπιεί (και τους δυο), αυτοί κυκλοφορούν ανερυθρίαστοι, ξεδιάντροποι, με αυθάδεια χιλίων πιθήκων, λέγοντας ψέματα, προσπαθώντας να τα ρίξουν ο ένας στον άλλον για τη λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων, διεκδικώντας ψήφους ο ένας εις βάρος του άλλου για ένα έγκλημα που μαζί σχεδίασαν, μαζί ψήφισαν, μαζί προωθούν και μαζί το συνεχίζουν, ψηφίζοντας (μαζί) το τρίτο Μνημόνιο.
    Είναι εκεί, στο τρίτο Μνημόνιο, που ενσωματώνονται τα δυο προηγούμενα και που ορίζεται το πλαίσιο εντός του οποίου ενταφιάζονται τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα νυν και μελλοντικών συνταξιούχων.
***
    «Απ’ τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες…», έγραφε ο Αραγκόν.
    Θα μπορούσε να το έχει γράψει για τον Έλληνα συνταξιούχο. Τον άνθρωπο τον ηλικιωμένο, τον γέροντα, που δούλεψε μια ζωή και που η μια μετά την άλλη οι  δεξιές και «αριστερές» κυβερνήσεις «εθνικής σωτηρίας» του κόβουν κι άλλο τη σύνταξη πείνας, τον εξαναγκάζουν να ζει στη φτώχεια, για τον εξής πολύ απλό – και ταξικό λόγο:
    Γιατί, ενώ του χρωστούν συντάξεις ανθρώπινες, συντάξεις τις οποίες έχει πληρώσει, οι κυβερνήσεις των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εργολάβων, τις έχουν καταχραστεί.
    Και τώρα εκείνο που εξυφαίνεται είναι η πλήρης μετατροπή του χώρου της κοινωνικής ασφάλισης σε πεδίο ιδιωτικής μπίζνας. Είναι η μετατροπή της σύνταξης σε μια έννοια που δεν θα αντιστοιχεί ούτε καν στην έννοια του «ψίχουλου».
    Αν αυτόδεν είναι «αιτία πολέμου», ενός μονομερούς, ανελέητου «ταξικού πολέμου» που έχει κηρυχτεί και εξελίσσεται αδυσώπητα εναντίον του λαού, τότε τι είναι;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ