ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ

Λίγες ώρες πριν τη μεγάλη διαδήλωση του ΠΑΜΕ στην πλατεία Αριστοτέλους, με αφορμή τα εγκαίνια της ΔΕΘ, έγινε το πρωί του Σαββάτου στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου της Θεσσαλονίκης, η πλατιά συνδικαλιστική σύσκεψη που συγκάλεσε η Εκτελεστική Γραμματεία, με θέμα την καλύτερη οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς ενάντια στα νέα δυσβάσταχτα μέτρα του 3ου μνημονίου, που έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα.
Η συζήτηση εξελίχθηκε στη βάση του καλέσματος που απευθύνει το ΠΑΜΕ στην εργατική τάξη και τα συνδικάτα της για την μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση που θα εμποδίσει παλιά και νέα μέτρα. Συζητήθηκαν επίσης η κατάσταση στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα και η προοπτική που βάζει στόχο το ταξικό κίνημα.
Στη σύσκεψη συμμετείχαν συνδικαλιστές από όλους τους κλάδους, του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που εκπροσωπούν δεκάδες συνδικάτα. Την εισήγηση έκανε ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας.
Ακολουθεί ολόκληρη η εισήγηση:

«Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

To ΠΑΜΕ απευθύνει και από αυτή τη σύσκεψη κάλεσμα αγώνα, κάλεσμα μάχης, για να φτάσει παντού σε κάθε χώρο δουλειάς και εργατογειτονιάς το μήνυμα, η ελπίδα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, να σηκώσει ψηλά το κεφάλι η εργατική τάξη, να οργανωθεί, να δυναμώσει ο αγώνας της, να σπάσει η μοιρολατρία, η απογοήτευση, ο αποπροσανατολισμός, η τρομοκρατία, να γίνει συνείδηση ότι υπάρχει μέλλον, προοπτική, άλλος δρόμος από την βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Η σημερινή σύσκεψη πραγματοποιείται μέσα σε σύνθετες εξελίξεις που απαιτούν μεγάλη ευθύνη από την Εκτελεστική Γραμματεία, από τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα συνδικάτα, από όλα μας τα στελέχη.

Όλες μας οι δυνάμεις σε συνεχή ετοιμότητα. Αυτό σημαίνει να ανέβει η δράση, συλλογικά με επιμονή και υπομονή και με πνεύμα ευθύνης να λύνονται προβλήματα με πρακτικό τρόπο. Ετοιμότητα χωρίς δράση είναι αναμονή. Πρέπει να έχουμε προσανατολισμό δράσης, πάλης και αντίστασης. Επόμενα, το σύνθημά μας όλοι κοντά στους εργαζόμενους, στους χώρους δουλειάς κάθε μέρα πρέπει να μας διαπερνάει και να είναι βασικό και πρώτιστο καθήκον.

Όλο αυτό το προηγούμενο διάστημα, δώσαμε σκληρή μάχη με δύσκολους αντίπαλους και παρά τις αδυναμίες μας, νομίζουμε ότι οι εξελίξεις μας επιβεβαιώνουν. Επιβεβαιώνουν απόλυτα τη στάση μας, που προειδοποιούσαμε την εργατική τάξη να μην εγκλωβιστεί σε ψεύτικα διλήμματα. Να μην παρασύρονται οι εργαζόμενοι πίσω από τη μία ή την άλλη σημαία, ξένη προς τα συμφέροντά τους, αλλά να δυναμώσει η ενότητά της με τα δικά της συμφέροντα. Τι λέγαμε ως ταξικό κίνημα; Ότι μέσα στην λυκοσυμμαχία της ΕΕ δεν υπάρχουν περιθώρια για λύσεις υπέρ των εργαζομένων, χωρίς σύγκρουση με τους μονοπωλιακούς ομίλους και οι σημερινές εξελίξεις μας επιβεβαιώνουν. Είναι απάντηση σε όσα μας έλεγαν μεγαλοεργοδοσία, ΕΕ, κυβέρνηση και οι εργατοπατέρες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Μας επιβεβαίωσε η ίδια η ζωή.

Να γιατί χρειάζεται να δυναμώσει η χειραφέτηση από τα κόμματα του κεφαλαίου, τα επιχειρηματικά συμφέροντα, την ΕΕ, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Σε αυτή τη γραμμή η εργατική τάξη πρέπει να προχωρήσει, αξιοποιώντας και την πείρα όλου αυτού του διαστήματος.

Βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις που είναι σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ιδιαίτερα με τη ψήφιση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τη ΝΔ, το Ποτάμι, του 3ου μνημονίου και ότι περιλαμβάνει αυτό. Η αστική τάξη ανησυχεί και από τις διεθνείς εξελίξεις. Η καπιταλιστική κρίση δυναμώνει (Κίνα κλπ.) και οι ανταγωνισμοί ενισχύονται.

Όλη η φροντίδα των επιχειρηματικών ομίλων, της κυβέρνησης, των κομμάτων τους, της ΕΕ είναι να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για την υλοποίηση του μνημονίου. Γι’ αυτό και είναι ανάγκη να δουλέψουμε για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την άνοδο της ταξικής πάλης.

Ο σχεδιασμός μας, η δράση μας, να ρίχνει βάρος στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στην ισχυροποίηση και διεύρυνση του ΠΑΜΕ, για να δυναμώσει η πάλη της εργατικής τάξης απέναντι στη νέα βάρβαρη επίθεση, που είναι ήδη έτοιμη. Για να δυναμώσει η ελπίδα ότι υπάρχει προοπτική, να ανέβει η μαχητικότητα, η αποφασιστικότητα, η αγωνιστικότητα. Γιατί η δουλειά μας θα είναι παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα. Επόμενη μέρα, που είναι να έρθουν στη Βουλή τα νομοσχέδια που θα αφαιρούν ότι έχει απομείνει από τα εργατικά δικαιώματα.

Η αφαίρεση και των τελευταίων δικαιωμάτων στην κοινωνική ασφάλιση και το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά (ομαδικές απολύσεις, μειώσεις μισθών και μεροκάματων, νομοσχέδιο για την απεργία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες κ.α.) που θα έρθουν από την ίδια ή από νέα κυβέρνηση να βρουν την εργατική τάξη, όσο το δυνατόν πιο έτοιμη και μαζικά, μαχητικά στο δρόμο του αγώνα με το ταξικό κίνημα.

Την ίδια περίοδο, μπαίνουν σε υλοποίηση όσα έχουν περάσει με τη μορφή εφαρμοστικών νόμων τους προηγούμενους μήνες και χρόνια (π.χ. νόμος Κουτρουμάνη - Λοβέρδου για την κατώτερη σύνταξη και τα όρια ηλικίας, φοροκαταιγίδα ύψους 14 δισ., δραστικές περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση σε Παιδεία και Υγεία κ.ά.).

Ο κυβερνητικός σχεδιασμός

Όπως ήταν μέχρι την παραίτηση της κυβέρνησης:

Όσον αφορά το ασφαλιστικό, ο υπουργός είχε δηλώσει ότι το νομοσχέδιο ήταν έτοιμο και θα ερχόταν στη Βουλή άμεσα. Μάλιστα αποκαλύφθηκε ότι το ΙΚΑ με εγκύκλιό του έχει αναστείλει την έκδοση συντάξεων για όσους είναι κάτω των 67 χρόνων, περιμένοντας το νομοσχέδιο που θα καθορίζει το νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων. Για τα εργασιακά, ανακοίνωσε ότι ξεκινούσε κοινωνικός διάλογος στις 28 Αυγούστου, με την έλευση του επικεφαλής στην Αθήνα του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (δεν ήρθε τελικά), ο οποίος θα έκανε συνάντηση και με τον Τσίπρα. Αυτά τα δύο θα είναι από τα πρώτα που θα φέρει η νέα κυβέρνηση, που θα προκύψει από τις εκλογές.

Χρειάζεται να αποκαλύψουμε το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Γιατί δεν είναι μόνο ότι αποφάσισαν το νέο μνημόνιο και τα μέτρα που περιλαμβάνει, αλλά παίρνει την ευθύνη υλοποίησης και των μέτρων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Για να μην περνάνε λογικές του τύπου και ένα να κάνει από αυτά που υποσχέθηκε είμαι ικανοποιημένος. Για να μην σπέρνετε η απογοήτευση και η αποστράτευση από τους αγώνες και την ανάγκη οργάνωσης της πάλης, η απαξίωση των αγώνων και της αποτελεσματικότητας τους. Να δώσουμε πιο ολοκληρωμένα τον ταξικό χαρακτήρα του μνημονίου και των μέτρων που το απαρτίζουν, αλλά και ποιον ωφελούν.

Η στάση του μεγάλου κεφαλαίου:

Χαρακτηριστική για την ταξική αντιλαϊκή στόχευση και του νέου μνημονίου είναι η τοποθέτηση του ΣΕΒ, ενόψει των βουλευτικών εκλογών.

"Το ζητούμενο πλέον είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει να στοιχηθεί πλήρως πίσω από τις επιδιώξεις του συμφωνηθέντος προγράμματος προσαρμογής και να το εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, καθώς αυτή είναι όντως η τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας". Με τη γραμμή αυτή του ΣΕΒ έχουν στοιχηθεί όλα τα αστικά κόμματα, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Που επικεντρώνουμε στο σχεδιασμό δράσης:

1. Δώσαμε στη δημοσιότητα χθες τρία κείμενα τα οποία θα είναι τα βασικά εργαλεία το επόμενο διάστημα στη δράση μας, στο σχεδιασμό μας.

Απευθύνουμε πλατιά το κάλεσμα του ΠΑΜΕ, που έχει δημοσιοποιηθεί για την ανάπτυξη του ταξικού κινήματος, για ανατροπές στο συνδικαλιστικό κίνημα, για απαλλαγή του από τον εργατοπατερισμό. Η αξιοποίησή του να γίνει με σχέδιο και έλεγχο, να μη χαθεί στα γραφεία των Σωματείων.

Να ανοίξουμε πιο αποφασιστικό πόλεμο με τη ΓΣΕΕ και γενικά με τον εργατοπατερισμό, τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, είναι ένας από τους παράγοντες που περνάνε τα μέτρα, δεν οργανώνεται η απόκρουσή τους. Να προβάλλουμε την ανάγκη για ένα κίνημα ικανό να αντιμετωπίσει το νέο κύμα-επίθεση που σχεδιάζεται.

Κάνουμε κάλεσμα συσπείρωσης για ένα ταξικά προσανατολισμένο κίνημα, αντιμετώπισης του υπονομευτικού ρόλου των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Κινείται στην ίδια ρότα με τον ΣΕΒ, όχι μόνο με την απόφασή της για να πει ναι στο δημοψήφισμα, αλλά και με την απόφασή της ότι για μια καλή διαπραγμάτευση για το μνημόνιο πρέπει να είναι όλες οι πολιτικές δυνάμεις μαζί, θέλοντας να βάλει και τους εργαζόμενους στη γραμμή αυτή να γίνουν συνένοχοι και να βγάλουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια. Να στηρίζουν την εργοδοσία και την εξουσία της. Στην συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ, φάνηκε, για μια ακόμη φορά, ποιον υπηρετεί η πλειοψηφία της. Η συνέντευξη μάλλον ήταν του ΣΕΒ και των επιχειρηματικών ομίλων. Ακούστε μερικά παραδείγματα. Να γίνονται απολύσεις αλλά να προστατεύονται οι απολυμένοι. Να μπορούν να δανείζονται οι επιχειρηματίες με χαμηλά επιτόκια. Να δίνεται στους εργοδότες φτηνή ενέργεια, για να υπάρχει ανταγωνιστικότητα.

2. Βάζουμε στόχο για τη διεύρυνση του ΠΑΜΕ με νέες δυνάμεις, για την αλλαγή των συσχετισμών σε Σωματεία, σε Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα. Τώρα είναι η ώρα για ανατροπές στο συνδικαλιστικό κίνημα για την αλλαγή του προσανατολισμού του, για την άνοδο του βαθμού οργάνωσης των εργαζόμενων, των ανέργων. Βάζουμε στόχους αυτό να εκφραστεί και συγκεκριμένα παίρνοντας υπόψη ότι αυτή η χρονιά είναι η περίοδος που θα γίνουν τα συνέδρια μεγάλων Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων (ΟΙΥΕ, ΕΚΑ-Θεσσαλονίκη κλπ.) και την άνοιξη του 2016 το συνέδριο της ΓΣΕΕ. Χρειάζεται μολύβι και χαρτί από όλα τα στελέχη, από όλους τους κλάδους και συνεχής έλεγχος. Η παρακολούθηση των διεργασιών στις άλλες παρατάξεις είναι επιτακτική ανάγκη. Παρακολουθούμε καλά την κινητικότητα που υπάρχει στο ΜΕΤΑ. Προσπαθούν να εγκλωβίσουν δυνάμεις στη λογική ότι το ΜΕΤΑ δεν ανήκει ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στο Λαφαζάνη. Θέλουν να δείξουν ότι αυτονομούνται όπως λένε από το κόμμα και την κυβέρνηση.

Να σκεφτούμε επίσης, ότι μπορεί να κάνουμε καλές κινητοποιήσεις, αλλά δεν φτάνει αυτό. Χρειάζεται να δυναμώνει η οργάνωση σε βάθος, η συσπείρωση που θα προετοιμάζει το κίνημα, με πυρήνες παντού, με σχέδιο κατά κλάδο.

Υπάρχει ήδη ένα επεξεργασμένο πλαίσιο θέσεων, στόχων πάλης για όλα τα ζητήματα. Ο στόχος είναι να βοηθάει στην ενοποίηση της πάλης, την ενότητα, τη συμμαχία, την αλληλεγγύη, να αντιμετωπίζονται αποφασιστικά διασπαστικές, συντεχνιακές, αποπροσανατολιστικές παρεμβάσεις.

3. Προβάλλουμε κεντρικά αιτήματα αιχμές:

• Τα μέτρα που πέρασαν με τα μνημόνια να ανατραπούν. Τα μέτρα που έρχονται να μην περάσουν, να σηκωθεί τείχος αντίστασης.
• Να μην περάσει το σχέδιο για ομαδικές απολύσεις που ενδιαφέρει μια σειρά μονοπωλιακούς ομίλους, για να αντικαταστήσουν το παλιό εργατικό δυναμικό με νέο και πιο φτηνό, για να συρρικνώσουν το εργατικό τους δυναμικό, για να καταργήσουν ή να περιορίσουν τις αποζημιώσεις, κ.ά.
• Μόνιμη σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
• Όχι στη μείωση των μισθών και των συντάξεων, αυξήσεις τώρα. Όχι φτηνή εργατική δύναμη. Όχι στις ατομικές συμβάσεις. Κανένας εργαζόμενος χωρίς Συλλογική Σύμβαση, ασφάλιση.
• Πόλεμος για την κοινωνική ασφάλιση. (Ετοιμάζεται νέος ασφαλιστικός νόμος που υλοποιεί παλιότερους και καταργεί ότι έχει απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης, καταργεί τις επικουρικές, οι συντάξεις θα είναι ανταποδοτικές, αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης, αυξάνει τα ασφάλιστρα κ.ά.).
• Προστασία και οργάνωση των ανέργων, όχι στις απολύσεις, εξασφάλιση αποζημιώσεων.
• Κοινή πάλη και συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης ενάντια στη φοροληστεία, τους πλειστηριασμούς, για την Παιδεία, την Υγεία του λαού.
• Να ανοίξουμε μέτωπο με τις ιδιωτικοποιήσεις και τις επιπτώσεις στους εργαζόμενους, με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων στον κλάδο, αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια (νερό, φως, υπηρεσίες, μεταφορικά κλπ.).

Συνάδελφοι

Για την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων:

Οι εκλογές δε θα σταματήσουν την κατάσταση στην οικονομία, τις συνέπειες από την καπιταλιστική κρίση, την όξυνση των προβλημάτων που θα φέρει η υλοποίηση παλιών και νέων μέτρων. Στη διάρκεια των εκλογών να φροντίσουμε τα Σωματεία να έχουν παρεμβάσεις γιατί οι απολύσεις και το κλείσιμο επιχειρήσεων θα συνεχιστούν, η κατάσταση σε Παιδεία (άνοιγμα σχολείων) και Υγεία θα χειροτερέψει, νέα προβλήματα θα εμφανιστούν.

Ο στόχος να είναι να γεννιούνται εστίες αντίστασης παντού, όλη αυτήν την περίοδο και μετά τις εκλογές. Κάθε εστία να επιδιώκουμε να γίνει κέντρο συσπείρωσης και αλληλεγγύης στον κλάδο, στην πόλη και γειτονιά, στήριξη από την κοινωνική συμμαχία. Τίποτα να μη μείνει αναπάντητο. Να μην τους αφήνουμε σε χλωρό κλαρί.

Προετοιμάζουμε την τάξη μας για σκληρές αναμετρήσεις, για κλιμάκωση και δυνάμωμα της σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική, με τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Θα παλέψουμε, με νύχια και με δόντια, για να βάλουμε εμπόδια στην εφαρμογή των νέων μέτρων, να μην περάσουν. Βέβαια αυτό δεν είναι υπόθεση μόνο ενός κλάδου, αλλά όλου του δυναμικού του ταξικού κινήματος και στον αγώνα αυτό θα κριθούμε όλοι μας και πόσους θα βάλουμε στη μάχη. Η αλληλεγγύη είναι βασικό καθήκον της πάλης μας, όχι μόνο για να αντέξουμε, αλλά για να νικήσουμε.

Αξιοποιούμε την επικαιρότητα και τα νέα προβλήματα που προκύπτουν, ώστε να διατηρούμε σταθερό το μέτωπο αγώνα και διαφώτισης. Ταυτόχρονα, η δουλειά για τη δημιουργία εστιών να δυναμώνει την οργάνωση των εργαζομένων, των ανέργων, τη λειτουργία και διεύρυνση των Λαϊκών Επιτροπών, των μαζικών φορέων που παρεμβαίνουμε, τη συσπείρωση νέων δυνάμεων, νέων ανθρώπων. Ανοίγουμε θαρρετά τη συζήτηση που υπάρχει με νέο κόσμο παίρνοντας υπόψη την κινητικότητα που υπάρχει.

Να βοηθήσουμε να μην περνάνε νέες αυταπάτες, να μη δημιουργούνται αναμονές που είναι δηλητήριο στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Να βοηθήσουμε να βγουν συμπεράσματα από την εργατική τάξη και η πείρα που έχει αποκτήσει να γίνει δύναμη, που θα την αξιοποιήσει για να ανατρέψει την βαρβαρότητα που ζει. Ποιο ολοκληρωμένα να κουβεντιάζουμε στους χώρους δουλειάς ότι η εργατική τάξη πρέπει να παλέψει με στόχο όχι την αλλαγή των διαχειριστών του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, αλλά να πετάξει από πάνω της την τάξη που έχει τα κλειδιά της οικονομίας, των μέσων παραγωγής. Το βασικό ζήτημα δηλαδή είναι η εργατική τάξη να αμφισβητήσει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, και μέσα εδώ είναι και η αποδέσμευση από την ΕΕ, η πάλη για τα καθημερινά προβλήματα κλπ. Το λέμε αυτό γιατί αγώνες έγιναν, αλλά χωρίς να αμφισβητηθεί το κύριο που είναι η παντοδυναμία του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Πρόταση για τη συνέχεια με απεργία και πανελλαδικό συλλαλητήριο:

Μετά τη ΔΕΘ, βάζουμε για συζήτηση το κάλεσμα και το πλαίσιο πάλης σε όλα τα Σωματεία και τους μαζικούς φορείς, καλλιεργούμε το κλίμα για ενιαίο πανελλαδικό συντονισμένο αγώνα, για δημιουργία απεργιακού μετώπου από τα κάτω. Θέτουμε αυτές μας τις προτάσεις στα ΔΣ, αποφασίζουμε μέσα από γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, με καλή προετοιμασία της δουλειάς μας και καλό σχεδιασμό των δυνάμεων μας, με άνοιγμα στους εργασιακούς χώρους, παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα. Ο αντίπαλος είναι καλά οργανωμένος και διαθέτει πολλά μέσα. Οι εργοδότες είναι ίδιοι και τώρα και πριν. Οι αξιώσεις τους ικανοποιούνται και με την προηγούμενη και με την τωρινή κυβέρνηση.

Απαιτεί να οργανωθούμε σε όλους τους χώρους δουλειάς, απαιτεί γερή υποδομή. Υποδομή σημαίνει γερό συνδικάτο, που θα έχει στις γραμμές του, τους νέους, μετανάστες, γυναίκες που υποφέρουν από τη διπλή εκμετάλλευση. Θα συμμετέχουν όλα τα μέλη του θα παίρνουν ευθύνη, θα λένε τη γνώμη τους.

Συγκροτούμε γερά Συνδικάτα, με στηρίγματα σε όλους τους χώρους δουλειάς, εργοστασιακά Σωματεία, Σωματειακές Επιτροπές. Οργανωνόμαστε στις γειτονιές, συμμετέχουμε στις Λαϊκές Επιτροπές. Είμαστε μπροστά στον αγώνα σε κάθε πρόβλημα, σε κάθε σκίρτημα εργαζομένων. Δημιουργούμε εστίες αντίστασης, διευρύνουμε, μαζικοποιούμε αυτές που υπάρχουν.

Από τώρα, από τη ΔΕΘ, πριν τις εκλογές, να ανοίξουμε θέμα για απεργιακή κινητοποίηση μετά τις εκλογές, για να αποκρουστούν νέα μέτρα που έχουν στα συρτάρια. Για μπλόκο στα μέτρα με νέους, πιο δυναμικούς και μαζικούς αγώνες, με σχέδιο και κλιμάκωση.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, αξιοποιούμε την πολύτιμη πείρα του πώς δουλέψαμε για τα συλλαλητήρια του 2014 και 2015, με αποφάσεις από τα κάτω, με συσπείρωση Σωματείων που είμαστε μειοψηφία, με γενικές συνελεύσεις, συνεδριάσεις ΔΣ, δουλειά σε χώρους, κοινή δράση με συλλόγους ΕΒΕ, γυναικών, φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, Επιτροπές Ανέργων, αγροτικούς συλλόγους, Παράλληλα, αμέσως μετά τις εκλογές και χωρίς καθυστέρηση επιδιώκουμε το κάλεσμα του ΠΑΜΕ, προς την εργατική τάξη της χώρας και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις μαζί με το πλαίσιο πάλης, να αποτελέσουν θέμα για συζήτηση στα Σωματεία και τους μαζικούς φορείς με στόχο τη μαζική πανεργατική πανελλαδική απεργιακή απάντηση από όλους τους κλάδους την περίοδο που η κυβέρνηση θα θελήσει να προχωρήσει στην υλοποίηση του μνημονίου φέρνοντας τα προαπαιτούμενα. Σε αυτή την κατεύθυνση οργανώνουμε την πάλη, κλιμακώνουμε, αξιοποιώντας όλες τις μορφές, συλλαλητήρια, πορείες ως και πανελλαδική συγκέντρωση.

Είναι βήμα μπροστά στην κλιμάκωση της παρέμβασής μας στο κίνημα να διαμορφωθεί κλίμα αγώνα από τα κάτω, παραμερίζοντας τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, με εκατοντάδες αποφάσεις Σωματείων και φορέων του κινήματος που είμαστε μειοψηφία.

Ένα κεντρικό πρόβλημα, που πρέπει να λύσουμε είναι να γίνεται συζήτηση, να γενικεύεται η πείρα πως πρέπει να προετοιμάζονται οι γενικές συνελεύσεις, οι συγκεντρώσεις, οι συσκέψεις κατά Σωματείο και στον τόπο δουλειάς. Οι εργατικές συνελεύσεις είναι σχολείο, όπου εκπαιδεύονται δυνάμεις, δυναμώνουν οι δεσμοί με τους εργαζόμενους, ατσαλώνονται, αποτελεί μέσο για την αλλαγή συσχετισμών. Για αυτό τις πολεμούν οι άλλες δυνάμεις.

Ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να διορθώσουμε είναι η οργανωμένη συζήτηση, η σύσκεψη, για να εκφράζουν γνώμη οι εργαζόμενοι, όσοι συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, στις συλλογικές διαδικασίες. Τι φταίει και δεν γίνεται; Όπου γίνεται υπάρχουν θετικά αποτελέσματα. Δείχνει εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.

Πρέπει επίσης να βελτιώσουμε τις σχέσεις κλαδικού Σωματείου και τόπου δουλειάς. Είναι μεγάλη υπόθεση το ΔΣ μιας Ομοσπονδίας να γνωρίζει, να έχει μπροστά του, το σύνολο του κλάδου και έτσι να μπορεί να οργανώσει, να διατάξει δυνάμεις, ιδιαίτερα στους μονοπωλιακούς ομίλους. Να αντιμετωπίσουμε αδυναμίες, απόψεις, αντιλήψεις που δυσκολεύουν τη δουλειά μας. Υπάρχουν Σωματεία που δεν λειτουργούν, που τα ΔΣ δεν συνεδριάζουν, οι ανακοινώσεις βγαίνουν δια περιφοράς, που αναπαράγουν τις κεντρικές ανακοινώσεις, που οι γενικές συνελεύσεις είναι απροετοίμαστες, τυπικές χωρίς να γίνεται ουσιαστική συζήτηση.

Να μας απασχολήσει με μεγαλύτερη ανησυχία η κατάσταση του κινήματος σε κάθε Νομό. Εδώ υπάρχει ευθύνη και κεντρικά αλλά και οι τοπικές γραμματείες. Υπάρχουν ολόκληροι Νομοί, που απουσιάζουν κλαδικά Συνδικάτα σε βασικούς τομείς και από την άλλη οργιάζει ο συντεχνιασμός, με Σωματεία κατά χώρο δουλειάς, που στις περισσότερες φορές η σχέση τους με την εργοδοσία βγάζει μάτι. Σε όλες σχεδόν τις πόλεις, υπάρχουν ΒΙΠΕ με χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, με προβλήματα, άθλιες συνθήκες εργασίας, με μεροκάματα πεινάς. Η παρέμβασή μας στις περισσότερες περιπτώσεις είναι από ελλιπής ως ελάχιστη. Αυτό το σοβαρό ζήτημα δε λύνεται με ευχολόγια ούτε με από μηχανής θεούς. Απαιτείται εξειδικευμένη δράση, επιμονή και επίπονη δουλειά και παρέμβαση για να μπει το νερό στο αυλάκι. Κυρίως απαιτείται πάλη με τη ρουτινιάρικη δουλειά και τις υποχωρήσεις μπροστά στις δυσκολίες.

Βασικός στόχος προς κατάκτηση, πρέπει να είναι το κάθε Σωματείο να μπορεί να αντιλαμβάνεται από τη σκοπιά της νεολαίας τα τεράστια προβλήματα που υψώνονται μπροστά της, και το δίμηνο αγωνιστικό πρόγραμμα προσφέρεται για να πρωτοστατήσουμε στην κινητοποίηση, στη συμμετοχή, στη δράση της νεολαίας για την επιτυχία του δίμηνου προγράμματος.

Να μπουν μπροστά μαχητικά οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και να αντιπαλεύουμε τη στάση αναμονής και ανάθεσης που καλλιεργείται. Να σημάνουμε συναγερμό σε κάθε χώρο. Μαχητικά να αντιπαλέψουμε τις μειωμένες απαιτήσεις που θα μας πάνε πολύ πίσω σε κατακτήσεις και δικαιώματα, τη λογική η κυβέρνηση "ας κάνει ένα-δύο πράγματα και όλα καλά", που καλλιεργούν κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και άλλοι. Να μην περνάει η λογική ότι η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική θα αποκαλυφθεί μόνη της, αν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δε διαφωτίζουν τους εργαζόμενους, αν δε δυναμώσει η διαπάλη με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, νέο και παλιό, με την μεγαλοεργοδοσία, αν δεν αναπτυχθεί δράση γενικά και κατά κλάδο και τόπο δουλειάς».