ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ

Δυναμικό ήταν το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη νέα αντεργατική επέλαση κυβέρνησης - ΕΕ , ενώ παράλληλα στη Βουλή συνεχίζεται η συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό.

Πλήθος κόσμου, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι και νεολαία συμμετείχαν σε μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Αριστοτέλους, και στη συνέχεια στην πορεία προς το υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, μέσω των οδών Αριστοτέλους, Τσιμισκή, Βενιζέλου Εγνατία και Αντιγονιδών.

Στην κεφαλή της πορείας το μεγάλο πάνω της Γραμματείας Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ με το σύνθημα: «Δύο δρόμοι υπάρχουν: Υποταγή και εξαθλίωση, ή αγώνας και επιβίωση».

Στην συγκέντρωση στην πλατεία Αριστοτέλους μίλησε οΓιώργος Καραγιάννης, πρόεδρος του  Σωματείου Γραφικών Τεχνών Κ. Μακεδονίας. Είπε συγκεκριμένα:

«Πριν 6 χρόνια, στις 6 Δεκέμβρη 2008, πραγματοποιήθηκε η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό, στο έδαφος της έντασης της αντιλαϊκής πολιτικής. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αντιλαϊκό αυλάκι.

Σήμερα η κυβέρνηση με το δόγμα "νόμος και τάξη" επιδιώκει να επιβληθεί η υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Γι' αυτό στέλνουν εισαγγελείς στα σχολεία ενάντια στους μαθητές που αγωνίζονται, γι' αυτό παίρνουν μέτρα που στρέφονται ενάντια στη συλλογική διεκδίκηση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, γι' αυτό σχεδιάζουν αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο με στόχο να περιοριστεί το δικαίωμα στην απεργία. Διαχρονικά άλλωστε η επίθεση στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας συμπληρώνεται από την ένταση της κρατικής βίας και καταστολής για την περιφρούρηση του συστήματος της ανεργίας, της φτώχειας και της εκμετάλλευσης.

Αυτές τις μέρες παρακολουθείτε τις πολιτικές εξελίξεις με αφορμή το μνημόνιο, την Τρόικα που φεύγει - έρχεται, την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Η άρχουσα τάξη, αλλά και οι βασικές πολιτικές δυνάμεις, επιχειρούν με κάθε τρόπο να αποπροσανατολίσουν το λαό, να βάλουν εμπόδια στην αναγκαία οργάνωση της πάλης απέναντι στην εντεινόμενη πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Η συζήτηση για το "τέλος των μνημονίων" είναι χαρακτηριστική. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση τσακώνονται για το ποιος από τους δυο μπορεί να βάλει τέλος στα μνημόνια, κρύβοντας ότι τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας ταυτίζονται με την ΕΕ, την αναγνώριση του χρέους, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, στα οποία ορκίζονται και οι μεν και οι δε.

Κυβέρνηση - ΕΕ, κλιμακώνουν την επίθεση απέναντι στη ζωή των εργατικών, λαϊκών οικογενειών.

Σήμερα ψηφίζεται ο κρατικός προϋπολογισμός που συντάχθηκε με βάση τους νέους πιο αυστηρούς κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας που καθορίζονται από τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ, δηλαδή από το μνημόνιο διαρκείας που αφορά όλα τα κράτη μέλη της.

Η βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση συνεχίζεται με νέα φοροεπιδρομή για το 2015 με 1,5 δισ. ευρώ επιπλέον επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών την ώρα που προβλέπει νέα μείωση κατά 100 εκατ. ευρώ στα φορολογικά έσοδα από τις επιχειρήσεις. Προβλέπεται νέα μείωση των χρηματοδοτήσεων για την Παιδεία, την Υγεία, τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης.

Ταυτόχρονα προχωράνε σε ανατροπές για ότι έχει απομείνει όρθιο στην κοινωνική ασφάλιση, με σύνδεση των παροχών υγείας ανάλογα με τα ένσημα και τις εισφορές των εργαζομένων, με αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, ακόμη και με εθελοντές που θα καλύπτουν για παράδειγμα τα κενά στα σχολεία και θα αμείβονται, αντί για μισθό, με μόρια!

Και φυσικά όλα αυτά δεν είναι απλά κάποιες απαιτήσεις της τρόικα. Ποτέ άλλωστε, δεν ήταν μόνο αυτό. Είναι οι απαιτήσεις του κεφαλαίου στην Ελλάδα, του ΣΕΒ, στα σαλόνια του οποίου συνωστίζονται τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και τσακώνονται ποιος από τους δύο μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα τη σταθερότητα και την ανάπτυξη. Μόνο που αυτή η σταθερότητα για το κεφάλαιο, είναι η μεγαλύτερη αστάθεια για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Μετα την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, τις οποίες αντικατέστησαν με ψίχουλα, μετά τη κατακρεούργηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων με απώλειες πάνω από 12-16 δισ., μετά τη μείωση των εσόδων από τις ασφαλιστικές εισφορές, μετά την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μετά τη δραματική και χρόνια μείωση των επιχορηγήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό, σημερα Μειώνουν ξανά τις συντάξεις! Τις κατεβάζουν στα όρια των 200 και 300 ευρώ! Τσακίζουν το ΕΚΑΣ που έδινε ανάσα στους χαμηλοσυνταξιούχους. Μειώνουν τα προνοιακά επιδόματα.

Αυξάνουν δραματικά τα όρια ηλικίας! Σβήνουν τη δυνατότητα που είχαν αρκετοί εργαζόμενοι να συνταξιοδοτηθούν πριν το 62ο έτος της ηλικίας τους ή πριν το γενικό όριο του 67ου έτους. Σε αυτές τις ομάδες περιλαμβάνονται οι γυναίκες με ανήλικα παιδιά, εργαζόμενοι που ασφαλίζονται στα ΒΑΕ, ασφαλισμένοι στο Δημόσιο με τουλάχιστον 25ετία και μεταβατικά όρια ηλικίας πριν το 62ο έτος.

Αυξάνουν τον ελάχιστο αριθμό ενσήμων για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη σύνταξη από τα 4.500 ένσημα στα 6.000 ένσημα! ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους που σήμερα η ανεργία τους θερίζει, που εργάζονται με 2ωρα και 3ωρα και σε προγράμματα απασχόλησης, σημαίνει πως πρέπει, λίγο πολύ, να ξεγράψουν την όποια προοπτική συνταξιοδότησης είχαν μέχρι σήμερα, να συμβιβαστούν με τη δουλειά μέχρι τα πιο βαθιά γεράματα.

Αφήνουν την υγεία του λαού και την προστασία των εργαζόμενων στο έλεος των κερδών των ασφαλιστικών εταιρειών! Στόχος τους να γίνει η Ασφάλιση ατομική υπόθεση του καθένα, να είναι πελάτης των επιχειρηματιών στο χώρο της Υγείας.

Αυξάνουν τον ΦΠΑ σε διάφορα είδη με αποτέλεσμα τις αυξήσεις των τιμών.

Προωθούν νέα μείωση μισθών στον Δημόσιο τομέα τη στιγμή που ως σήμερα ένας δημόσιος υπάλληλος έχει χάσει πάνω από 5 μισθούς τον χρόνο.

Παράλληλα, τα αποθεματικά των ταμείων έγιναν το λίπασμα των κεφαλαιοκρατών για την καπιταλιστική ανάπτυξη όλη τη μεταπολεμική περίοδο: Κλάπηκαν δισεκατομμύρια απ' τις εισφορές των εργαζομένων με τις άτοκες καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας, τη συμμετοχή των ταμείων στο τζόγο του Χρηματιστηρίου και το πρόσφατο κούρεμα των ομολόγων με απώλειες που ξεπερνούν τα 12 δισεκατομμύρια ευρώ.

Εκτός από τα κόμματα που κυβέρνησαν εναλλάξ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και όλοι οι άλλοι που βρέθηκαν στην αντιπολίτευση, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που στο όνομα του εκσυγχρονισμού συμφωνούσαν να μετατρέπονται τα ασφαλιστικά ταμεία σε μετόχους τραπεζών, με τη συμμετοχή στους ονομαζόμενους «κοινωνικούς διαλόγους», όπου συμμετείχαν όλοι τους δίνοντας άλλοθι στο πέρασμα των μέτρων με «κοινωνική συναίνεση».

Οπως και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι οποίες όχι μόνο απλά δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αλλά έγιναν και ο «δούρειος ίππος» μέσα στο κίνημα για όλα τα αντιλαϊκά, αντιασφαλιστικά μέτρα. Πήραν ενεργά μέρος σε όλους τους κοινωνικούς διαλόγους. Αυτές οι ηγεσίες ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση (τώρα ΜΕΤΑ) πρωτοστάτησαν, άσχετα τώρα αν κάνουν την πάπια, στη ληστεία των αποθεματικών των ταμείων. Δεν ξεχνάμε τη ρητορική τους. Μας έλεγαν τότε για το τζογάρισμα κ.λ.π.,  «δηλαδή εσείς τι τα κάνετε τα χρήματα σας, μασούρια;».

Τα μέτρα θίγουν τους πάντες. Δεν εξαιρούν κανέναν. Παλιούς και νέους ασφαλισμένους. Στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Τσακίζουν το μέλλον της νεολαίας.

Πρόκειται, για μέτρα ταξικά, μέτρα από τα οποία ωφελείται ο βασικός, κύριος αντίπαλος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η εργοδοσία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο.

Εχουν προαποφασίσει εδώ και πολλά χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, όσα υλοποιούν σήμερα. Χρόνια τώρα τα προωθούν βήμα-βήμα. Τα προετοιμάζουν με διλήμματα και κινδυνολογία για να καλλιεργήσουν τον εφησυχασμό, το φόβο για τα χειρότερα.

Κυβέρνηση και ΕΕ θέλουν να απαλλάξουν το κεφάλαιο από την υποχρέωση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Να καταργήσουν καταχτήσεις, που κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες και αίμα, για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξή τους.

Να ανοίξουν νέους δρόμους κερδοφορίας στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Εχουμε γνωρίσει κάθε λογής σωτήρες, που τσάκιζαν τη ζωή μας, που μοίραζαν απλόχερα υποσχέσεις πάντα "για το καλό μας".

Κανένα καλό όμως δεν είδαμε.

Οι υποσχέσεις και οι σωτήρες, παλιοί και νέοι, περισσεύουν και σήμερα.

Κάθε εργάτης και εργάτρια πρέπει να παραμερίσει τις υποσχέσεις που σήμερα μάλιστα περιορίζονται στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας και να σκεφτεί:

- Είναι δυνατόν να βελτιωθεί η ζωή του χωρίς αγώνα ενάντια στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών; Χωρίς σύγκρουση που στο επίκεντρό της θα έχει την ολόπλευρη ικανοποίηση των εργατικών, λαϊκών αναγκών;

- Είναι σωστό να περιμένει λύσεις που θα προέλθουν από την ΕΕ, τις αγορές, τους μηχανισμούς του κεφαλαίου, που απαιτούν από εμάς τους εργάτες θυσίες για να μας "νοικοκυρέψουν", να μας κάνουν όπως λένε «σύγχρονο κράτος»;

Κρύβουν ότι υπάρχουν δυνατότητες να ζήσει ο λαός καλύτερα. Δυνατότητες, που συνθλίβονται στις μυλόπετρες αυτού του συστήματος.

Η απάντηση πρέπει να είναι ξεκάθαρη.

Αγκαλιά με τους βιομηχάνους, τους φαρμακοβιομήχανους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, λύσεις δεν μπορούν να υπάρχουν για το λαό.

Οι λύσεις, που δίνουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και της διαχείρισης της εξουσίας τους, στοχεύουν να φτιάξουν ένα κράτος πιο αποτελεσματικό για τα συμφέροντα τους, με το λαό να φυτοζωεί με ένα "ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα", με ψίχουλα αντί για σύνταξη και μεροκάματο.

Σε αυτό το πλαίσιο οι εργάτες και οι εργάτριες, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία και οι γυναίκες θα βρίσκονται συνεχώς μπροστά σε νέα προβλήματα. Η ζωή τους θα χειροτερεύει.

Δεν μπορεί να υπάρξει άλλη ανάπτυξη στον καπιταλισμό πέρα από εκείνη που θα πατάει στο αίμα και τον ιδρώτα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Με το αίμα μας και τη ζωή μας χτίζουν τα πλούτη τους οι βιομήχανοι. Πάνω στο κορμί μας παίζουν με τα μέτρα ασφαλείας και εντατικοποιούν τη δουλειά για να μας στραγγίσουν όσο μπορούν για να βγάλουν κέρδη. Αλλο ένα θύμα μετράει η τάξη μας στο βωμό των κερδών των βιομηχάνων. Την Πέμπτη το βράδυ, συνάδελφός μας δεν βγήκε ποτέ από την πύλη του γκέτου του Μάνεση στη "Χαλυβουργία". Μόνος σε πόστο που έπρεπε να είναι τουλάχιστον δύο και χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, βρέθηκε ώρες μετά νεκρός σε δεξαμενή και αφού ανησύχησε η γυναίκα του και πήρε τηλέφωνα να μάθει γιατί δεν γύρισε στο σπίτι. Μιλάμε για φόνο εκ προμελέτης, με εγκληματικές ελλείψεις σε θέματα ασφαλείας στο χώρο.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Να γίνουμε ο καταλύτης των εξελίξεων.

Να βάλουμε εμπόδια στον αντεργατικό οδοστρωτήρα.

Να ανοίξουμε νέους δρόμους για νικηφόρα αποτελέσματα και μεγάλες νίκες που θα εξασφαλίσουν ο πλούτος που παράγουμε να επιστρέψει σε εμάς και όχι στις τσέπες του κεφαλαίου.

Εμπρός όλοι στον αγώνα.

Είναι καθήκον του καθενός και της καθεμιάς.

Είναι ώρα ευθύνης.

Κανένας δεν πρέπει να λείψει από αυτόν τον αγώνα.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Να δώσουμε μαζική, αποφασιστική απάντηση.

Καλούμε σε απεργιακό συναγερμό.

Οι επόμενες ώρες και ημέρες να αξιοποιηθούν για την προετοιμασία μιας απεργίας που να είναι αντίστοιχη με την επίθεση που δεχόμαστε.

Στην απεργία να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς, τα εργοστάσια, τα εργοτάξια, τα μαγαζιά. Να πάρουν μέρος μαζικά στις απεργιακές συγκεντρώσεις οι εργάτες και οι εργάτριες, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία και οι γυναίκες.

Η απεργία να στείλει το δικό μας μήνυμα απέναντι στην κυβέρνηση, την Ε.Ε. και τους μεγαλοεπιχειρηματίες:

• Οτι δε συμβιβαζόμαστε, θα παλέψουμε με επίκεντρο τα δικά μας συμφέροντα. Να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα.
• Οτι δε δεχόμαστε να ζήσουμε χωρίς δουλειά, χωρίς μεροκάματα και μισθούς με βάση τις ανάγκες μας, χωρίς σύνταξη.
• Οτι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν, σήμερα, που υπάρχουν οι προϋποθέσεις ο εργάτης να απολαύσει ανώτερο επίπεδο ζωής με βάση την κοινωνική εξέλιξη, την εξέλιξη της επιστήμης και τεχνολογίας, με βάση τον πλούτο που περνάει από τις πλάτες του, να θυσιαστεί για τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Αντλούμε τη δύναμή μας από την εμπιστοσύνη μας στην εργατική τάξη, τη φτωχολογιά, που αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στο προσκήνιο των εξελίξεων.

Παίρνουμε κουράγιο από την επιτυχία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου του ΠΑΜΕ την 1ηΝοέμβρη στο οποίο συμμετείχαν πάνω από 1000 συνδικαλιστικές οργανώσεις και χιλιάδες λαού, από την απεργιακή μάχη που δώσαμε στις 27 Νοέμβρη και έδειξαν ότι υπάρχουν δυνάμεις που αντιστέκονται στην εγκληματική δράση τωνμονοπωλίων, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων τους. Δυνάμεις, που μπορούν να γίνουν περισσότερες, να συμβάλουν αποφασιστικά στην αναζωογόνηση των συνδικάτων, στο δυνάμωμα του εργατικού κινήματος και την αγώνων.

Αντλούμε αισιοδοξία από την αποφασιστική συνεισφορά στην οργάνωση του αγώνα, εκατοντάδων πρωτοπόρων εργατών του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και άλλων αγωνιστώνπου κόντρα σε δυσκολίες, χωρίς να λυπηθούν θυσίες, οργώνουν τους χώρους δουλειάς, τα εργοστάσια, τις γειτονιές, όπως έγινε αυτές τις μέρες κα το ίδιο θα γίνει και τις επόμενες.

Με σχέδιο, οργανωμένα, με πλαίσιο που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες μας, ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ».