ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ

Με εξορμήσεις σε πολυκαταστήματα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της απεργίας σήμερα, Κυριακή 3 Μάη, η Ένωση Εμπορουπαλλήλων Θεσσαλονίκης διεκδικώντας τη νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας. Τα κλιμάκια των εμπορουπαλλήλων μοιράζουν ανακοινώσεις ενημερώνοντας για τα αιτήματα του κλάδου.

Η ανακοίνωσή:

ΑΠΕΡΓΙΑ 3 ΜΑΙΟΥ

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ

Αυτή η Κυριακή θα είναι η τελευταία που δουλεύουμε;

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Ακόμα μια Κυριακή  στη δουλειά,

ακόμα ένας νόμος που θα καταργούσε η νέα κυβέρνηση και ακόμα ισχύει.

Αυτή η Κυριακή θα είναι η τελευταία ή είναι μία από τις πολλές που από εδώ και πέρα θα δουλεύουμε;

Ο νόμος πρέπει να αλλάξει και να κατοχυρωθεί η Κυριακάτικη αργία.

Η δική μας συμμετοχή είναι αυτή που μπορεί να επιβάλλει αυτόν τον νόμο. Όσο εμείς δεν συμμετέχουμε τόσο οι εργοδότες θα περνάνε τους δικούς τους νόμους με όποιο κόμμα και αν είναι στην κυβέρνηση, αλλάζοντας απλά την διαχείριση του τρόπου με τον οποίο θα εξυπηρετούνται τα δικά τους συμφέροντα.

Στο δικό μας χέρι είναι να τα αλλάξουμε.

Οι περισσότεροι συνάδελφοι θα πουν «ε! καλά ναι να συμμετέχω και μετά να με απολύσουν, να χάσω την δουλειά και μετά να μην μπορώ να βρω δουλειά» ή θα πουν

«έστω και αυτήν την ημέρα την έχω ανάγκη, λίγα λεφτά παίρνω είναι και αυτό ένα συμπλήρωμα».

Ας αναλογιστούμε όμως κοιτώντας δίπλα μας, στο χώρο που δουλεύουμε, στα διπλανά μαγαζιά, τους ίδιους τους εαυτούς μας.

Πόσοι συνάδελφοι έχασαν την δουλειά τους, όχι φυσικά γιατί απεργούσαν και πόσοι από αυτούς είναι ακόμα άνεργοι και δεν μπορούν να βρουν δουλειά, όχι φυσικά γιατί ήταν δραστήρια μέλη του σωματείου και έχουν «στιγματιστεί».

Πόσοι συνάδελφοι είδαν τους μισθούς να μειώνονται όλα αυτά τα χρόνια και πόσοι νέοι συνάδελφοι μπήκαν και είναι στην δουλειά με 200 και 300 ευρώ, όχι φυσικά γιατί συμμετείχαν στο σωματείο και έχαναν μεροκάματα αλλά γιατί είναι ο μισθός που για όσο θα δουλεύουν τους δίνει ο εργοδότης.

Πόσοι συνάδελφοι είναι απλήρωτοι για πάνω από ένα και δύο μήνες, όχι φυσικά γιατί τους εκδικείται  ο εργοδότης, αλλά γιατί έτσι τον βολεύει.

Πόσοι συνάδελφοι από εμάς  δουλεύουν 6ημερο χωρίς ρεπό και με την Κυριακή γίνετε 7ημερο;  όχι φυσικά εξαιτίας της συμμετοχής τους στο σωματείο ώστε ο εργοδότης  να μας εξαναγκάσει να φύγουμε, αλλά γιατί  τέτοιες  είναι οι νέες συνθήκες εργασίας.

Αν απαντήσουμε σε αυτά καταλήγουμε σε ένα λογικό συμπέρασμα πως τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται επειδή συμμετέχουμε αλλά γίνονται επειδή δεν συμμετέχουμε. Αδύναμο σωματείο σημαίνει αδύναμος εργαζόμενος. Χωρίς συμμετοχή στο σωματείο σημαίνει πως αφήνουμε τους εργοδότες να κάνουν ότι θέλουν και σήμερα το κάνουν.

Αυτή η Κυριακή δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία αν εμείς δεν αντιδράσουμε, αν εμείς δεν αγωνιστούμε. Αν εμείς μέσα από το σωματείο μας δεν συσπειρωθούμε και δεν διεκδικήσουμε τα δικά μας αιτήματα που ικανοποιούν τις δικές μας ανάγκες.

Οι εργοδότες μας θέλουν ανοργάνωτους, την ίδια στιγμή που αυτοί είναι οργανωμένοι στους δικούς τους συλλόγους και παίρνουν αποφάσεις για το πώς θα εξυπηρετήσουν καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα.

Ήδη ο εμπορικός σύλλογος Θεσσαλονίκης θα υλοποιήσει το σχεδιασμό του για την δημιουργία ανοιχτού εμπορικού κέντρου. Οριοθετώντας συγκεκριμένη περιοχή του κέντρου ως τέτοιο, που περικλείει όλες τις μεγάλες αλυσίδες και τα πολυκαταστήματα που υπάρχουν σε αυτό. Τι σημαίνει αυτό; Πως ανοίγει ο δρόμος και για δουλειά την νύχτα,  «τις γνωστές λευκές νύχτες», για δουλειά περισσότερες Κυριακές.  Τα «κλειστά» εμπορικά κέντρα και το «ανοιχτό» εμπορικό κέντρο θα είναι οι χώροι συγκέντρωσης του μεγαλύτερου όγκου του τζίρου της αγοράς, αυτό είναι το σχέδιο τους. Άρα κλείσιμο δεκάδων μικρών καταστημάτων από τις γειτονιές, αύξησης της ανεργίας.   Σε συνδυασμό με τις  ελαστικές  μορφές  εργασίας  και τους  χαμηλούς  μισθούς μας,  σημαίνει μεγαλύτερη  κερδοφορία για τις μεγάλες επιχειρήσεις που θα ελέγχουν ακόμα περισσότερο την αγορά.

Στο δικό τους σχέδιο εμείς τι έχουμε να αντιτάξουμε;

Ποιο σχέδιο που θα διεκδικεί τα δικά μας συμφέροντα, θα ικανοποιεί τις δικές μας ανάγκες;

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

τόσο οι παλιοί, όσο όμως και οι νέοι συνάδελφοι, μετά από τόσα χρόνια που τα χάσαμε όλα,  χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε πως όσο εμείς δεν είμαστε οργανωμένοι και δεν διεκδικούμε δεν έχουμε από πουθενά και από κανέναν να περιμένουμε κάτι για εμάς. Όλες οι κατακτήσεις που μας πήραν ήταν τα αποτελέσματα του αγώνα των παλαιότερων γενιών.

Στο δικό μας χέρι είναι σήμερα να μπούμε μπροστά και να παλέψουμε. Η μοιρολατρία, ο φόβος, το χαμήλωμα των απαιτήσεων, ο ατομικισμός είδαμε που μας οδήγησε και τι προοπτικές μας δίνει. Αν εμείς σήμερα δεν συμμετέχουμε δεν αλλάζουν τα πράγματα προς το καλύτερο για εμάς.

Αυτήν την Κυριακή που δουλεύουμε ας σκεφτούμε ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Το σωματείο σε καλεί, έλα γράψου, ενημερώσου, γίνε ενεργό μέλος,

πάρε την υπόθεση της δική σου ζωής στα δικά σου χέρια, μην μένεις μόνος.

Σήμερα ήμασταν κάποιες δεκάδες στην κινητοποίηση, αύριο μπορούμε να είμαστε χιλιάδες. Έτσι θα καταλάβουμε και εμείς ποιοι είναι οι πολλοί και ποιοι έχουν την δύναμη. Κάνε το βήμα,  πάρε την υπόθεση της αλλαγής προς το καλύτερο για τη ζωή σου στα δικά σου χέρια.

Στο μεσαίωνα που επιβάλουν τα  μεγάλα συμφέροντα,  απάντησε συλλογικά, σχεδιασμένα, μέσα από τη Γενική Συνέλευση του σωματείου μας,

 Κυριακή  17 Μαΐου  ώρα 6:30μμ στο ΕΚΘ.