Τρία κείμενα της Εκτελεστικής
Γραμματείας του ΠΑΜΕ δόθηκαν σήμερα στη διάρκεια συνέντευξης τύπου στη
δημοσιότητα, προκειμένου να συζητηθούν πλατιά στους εργαζόμενους και τα
συνδικάτα
1. Το ΠΑΜΕ εδώ και πάνω από μια
δεκαετία έθεσε με οξύτητα το βασικό
πρόβλημα του συνδικαλιστικού
κινήματος. Την απαλλαγή του από την επιρροή της
εργοδοσίας, των κυβερνήσεων και των
μηχανισμών της ΕΕ. Την απαλλαγή του από τα
δεσμά των ιδεών της ταξικής
συνεργασίας. Αυτές είναι οι κυριότερες προϋποθέσεις
για την αποκατάσταση του ταξικού
προσανατολισμού και της αναγέννησής του.
Ανέδειξε με ολοκληρωμένο και σαφή
τρόπο την αναγκαιότητα της ανασύνταξης
που έχει ως κύριο περιεχόμενο: την
οργάνωση και την ενότητα της εργατικής τάξης
σε μαζικά Συνδικάτα, κλαδικά κι
επιχειρησιακά, με βάση τα ενιαία ταξικά της
συμφέροντα και τις σύγχρονες
ανάγκες της, κόντρα στο συντεχνιασμό και τον
κατακερματισμό. Ανάγκες που
απορρέουν από τη θέση της στην παραγωγής, ότι
δηλαδή είναι ο παραγωγός όλου του
πλούτου, από το επίπεδο της ανάπτυξης των
παραγωγικών δυνάμεων που μπορούν
σήμερα να εξασφαλίσουν ένα ανώτερο επίπεδο
ευημερίας. Ανάγκες που σήμερα δεν
ικανοποιούνται. Αντίθετα, περιορίζονται,
συμπιέζονται διαρκώς προς τα κάτω
με κυρίαρχη την τάση της απόλυτης και σχετικής
εξαθλίωσης.
Ενώ, δηλαδή, ο παραγωγικός πλούτος
και το επίπεδο ανάπτυξης των
παραγωγικών δυνάμεων, της επιστήμης
και της τεχνικής είναι σε ασύγκριτα επίπεδα
σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες,
η ζωή, οι συνθήκες δουλειάς, το βιοτικό επίπεδο
της εργατικής τάξης ακολουθεί
αντίστροφή πορεία.
Η αντίφαση αυτή δεν είναι κάποια
παρέκκλιση. Δεν είναι ένα προσωρινό
φαινόμενο. Δεν είναι ελληνικό
φαινόμενο, αλλά διεθνές. Η τάση προς την απόλυτη και
σχετική εξαθλίωση και τη μόνιμη
μαζική ανεργία είναι μόνιμη και διαρκής και σε
συνθήκες ανάπτυξης και σε συνθήκες
κρίσης. Σε συνθήκες κρίσης παίρνει ακόμη πιο
μαζικά χαρακτηριστικά.
Η αντίφαση αυτή έχει να κάνει με
τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Ακριβέστερα, έχει να κάνει με την
ανάπτυξη των μονοπωλίων και την κυριαρχία τους
σε όλους τους τομείς της
οικονομικής και κοινωνικής ζωής και αγκαλιάζει όλες τις
χώρες. Ανάπτυξη που γίνεται
ανισόμετρα, πράγμα που γεννά πολλές αντιθέσεις,
συγκρούσεις και κάνει ακόμη πιο
επιθετικά τα μονοπώλια για επέκτασή τους.
Η καπιταλιστική αυτή ανάπτυξη που
γέννησε τα μονοπώλια έχει φτάσει στο
ανώτατο και τελευταίο στάδιό της.
Δεν έχει να δώσει τίποτα άλλο. Όλα όσα ζούμε
σήμερα, κρίσεις, σαπίλα, πόλεμοι,
κλπ., είναι εκδηλώσεις ενός συστήματος του έχει
εξαντλήσει τα ιστορικά του όρια.
Προϋπόθεσησήμερα για την κερδοφορία
του μονοπωλιακού κεφαλαίου είναι η
κατακόρυφη αύξηση του βαθμού
εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης με την
κατάργηση έως τη συντριβή των
βασικών εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων αλλά
και τη ληστρική εκμετάλλευση των
αναγκών της για την αναπαραγωγή της εργατικής
της δύναμης (υγεία, κατοικία,
εκπαίδευση, κλπ.). Όλα όσα ζούμε σήμερα είναι η
πραγματοποίηση αυτής της
στρατηγικής.
Έτσι εξηγείται, γιατί το κεφάλαιο
σε διεθνή επίπεδο, πολύ πριν την κρίση είχε
περάσει σε μια ολομέτωπη επίθεση με
ενιαία στρατηγική για την ανατροπή όλων των
κατακτήσεων και δικαιωμάτων της
εργατικής τάξης, κάτω από τη γενική κατεύθυνση
απελευθέρωση της αγοράς εργασίας.
Στρατηγική που επιταχύνθηκε από την κρίση.
Στρατηγική που έχει οξύνει στο
έπακρον την αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας.
2. Το ΠΑΜΕ, εκτιμώντας τις
σύγχρονες αυτές εξελίξεις, έθεσε ως κεντρικό
πρόβλημα την επιτακτική ανάγκη της
ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος.
Ένα κίνημα ικανό να απαντήσει στην
ολομέτωπο και γενικευμένη επίθεση. Αλλά και
κίνημα ικανό να παλεύει με γραμμή
πάλης και συμμαχιών που δε θα περιορίζεται μόνο
στην αντιμετώπιση των συνεπειών,
αλλά θα ανοίγει την προοπτική για την
ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών
της εργατικής τάξης, πράγμα που προϋποθέτει
γραμμή ρήξης και ανατροπής με τα
μονοπώλια, τα κόμματα και τους μηχανισμούς που
τα υπηρετούν, πάλη που θα οδηγεί
στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από
άνθρωπο.
Από τη σκοπιά αυτή οι δυνάμεις που
συγκροτούν σήμερα το ΠΑΜΕ έθεσαν πριν
14 χρόνια το κεντρικό πρόβλημα του
συνδικαλιστικού κινήματος. Την απαλλαγή του
από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό
συνδικαλισμό. Ένας μηχανισμός πολύ ισχυρός που
εγκλωβίζει το συνδικαλιστικό κίνημα
στην υποταγή της ταξικής συνεργασίας, στους
σχεδιασμούς της ΕΕ και των
κυβερνήσεων. Που μετατρέπει τα Συνδικάτα σε
μηχανισμό συνδιαλλαγής με την
εργοδοσία και τους κρατικούς μηχανισμούς και τα
εμπλέκει στην εναλλαγή των αστικών
κυβερνήσεων.
Ένας μηχανισμό φθοράς συνειδήσεων,
συντεχνιασμού και εκφυλισμού. Σε αυτό
το μηχανισμό συμμετείχαν όλες οι
παρατάξεις που συγκροτούσαν την πλειοψηφία των
ηγεσιών ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Εργατικά
Κέντρα, Ομοσπονδίες και σε αρκετά πρωτοβάθμια
Σωματεία, κυρίως εργοστασιακά,
επιχειρησιακά. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις των
ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ κινούνταν στην
ίδια κατεύθυνση και οι συναλλαγές μεταξύ τους
καθημερινές, από τις νοθείες, τις
συναλλαγές με την εργοδοσία, τους μηχανισμούς
της ΕΕ, τα διάφορα προγράμματα
μέχρι το μοίρασμα ρόλων και μερισμάτων από τη
νομή του συνδικαλιστικού κινήματος,
με ισχυρούς μεταξύ τους δεσμούς και
αλληλεξαρτήσεις.
Το κοινό τους γνώρισμα ήταν η
αποδοχή της κυρίαρχης πολιτικής και φυσικά με
το αζημίωτο σε παραταξιακό ή
προσωπικό επίπεδο. Επίσης, κοινό τους γνώρισμα ο
πόλεμος απέναντι σε κάθε δύναμη που
αντιπαλεύει αυτή την άθλια κατάσταση από
ταξική θέση. Πρόκειται για
κατάσταση που οδηγούσε το συνδικαλιστικό κίνημα με
μαθηματική ακρίβεια στον εκφυλισμό,
στη φθορά και διάβρωση συνειδήσεων, στην
απαξίωση και στη διάλυση.
Εδώ βρίσκεται και η βασική αιτία
που το συνδικαλιστικό κίνημα βρέθηκε
αφοπλισμένο στην επίθεση του
κεφαλαίου και ειδικά μπροστά στην καπιταλιστική
οικονομική κρίση, την οποία
βάφτισαν όλοι μαζί κρίση χρέους, κακής διαχείρισης,
αποπροσανατολίζοντας τους
εργαζόμενους.
Με αυτό το μηχανισμό παγίδευσης,
χειραγώγησης και υποταγής του
συνδικαλιστικού κινήματος, οι
δυνάμεις που σήμερα συγκροτούν το ΠΑΜΕ διαχώρισαν
τη θέση τους. Αποχώρησαν από τα
προεδρεία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, από τους
διάφορους μηχανισμούς τους. Ως
συνέχεια συγκροτήθηκε το ΠΑΜΕ ως ταξικός πόλος
με τη συμμετοχή Ομοσπονδιών,
Εργατικών Κέντρων, Σωματείων και συνδικαλιστών
που δεν αποδέχονται και δε
συμβιβάζονται με αυτό το μηχανισμό. Παρέμειναν όμως σε
όλα τα όργανα ως μέλη των
διοικήσεων και συνέχισαν να παρεμβαίνουν με προτάσεις,
θέσεις, κριτική και πίεση.
3. Η συγκρότηση του ΠΑΜΕ άνοιξε μια
νέα προοπτική για την ανασύνταξη και
την αναζωογόνηση του
συνδικαλιστικού κινήματος. Χάρη στο ΠΑΜΕ, το
συνδικαλιστικό κίνημα απέκτησε ένα
γερό στήριγμα για την αποκατάσταση του
χαρακτήρα του ως κίνημα ταξικό. Με
την πρωτοπόρα δουλειά των δυνάμεων του
ΠΑΜΕ έγιναν θετικά βήματα στην
ανασύνταξη. Αναπτύχθηκαν αγώνες κι αντιστάσεις
σε εργοστάσια, σε κλάδους, γενικοί
και τοπικοί με αποτελέσματα. Παρεμπόδισαν
προσωρινά, αλλού καθυστέρησαν,
αντιλαϊκά μέτρα, αλλού μετρίασαν την επίθεση του
κεφαλαίου και των κυβερνήσεων.
Δημιούργησαν κυρίως καλύτερες
προϋποθέσεις και υποδομές για να αποκτήσει
το συνδικαλιστικό κίνημα μια
αυτοτελή και ανεξάρτητη πολιτική απέναντι στην
εργοδοσία και το κράτος.
Η εμφάνιση και παρέμβαση του ΠΑΜΕ,
όλοι θυμούνται, ξεσήκωσε ένα βρώμικο
πόλεμο, όχι μόνο από την εργοδοσία
και τις κυβερνήσεις της, αλλά και από όλο αυτό
το μηχανισμό φθοράς και διαφθοράς
συνειδήσεων, από όλους τους συνδικαλιστικούς
γραφειοκράτες.
Ποιος πρωτοστάτησε σε αυτό τον
πόλεμο με την παραπλανητική κατηγορία της
διάσπασης; Πρώτοι και καλύτεροι οι
δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης που
πρόσκεινται σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ και
μαζί τους οι δορυφόροι τους που αποτελούν την
Ανταρσύα. Πρωτοστάτησαν στον
πόλεμο, γιατί αποκαλύπτονται ο ρόλος τους και οι
ευθύνες τους για τη γιγάντωση του
εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Ποιοι οδήγησαν στην
απομαζικοποίηση; Ποιος ευθύνεται για τον εκφυλισμό της
συνδικαλιστικής ιδιότητας; Πίσω από
τα συνθήματα περί ενότητας και όλοι μαζί,
προσπαθούσαν να κρύψουν τα αίσχη
τους και να εξασφαλίσουν άλλοθι για να
συνεχίζουν τις συνδιαλλαγές τους με
την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ και την εργοδοσία. Πριν την
κρίση όλες αυτές οι δυνάμεις
ψήφισαν τις ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, τις
ιδιωτικοποιήσεις, κατηγορούσαν το
ΠΑΜΕ για μαξιμαλισμό και επαναστατική
γυμναστική και τώρα παριστάνουν
τους καταγγέλλοντες.
Η μέχρι τώρα εξέλιξη δείχνει ότι ο
εργοδοτικός και κυβερνητικός
συνδικαλισμός είναι μια Λερναία
Ύδρα που παράγεται, αναπαράγεται και
μεταμορφώνεται διαρκώς σαν το
χαμαιλέοντα. Παράγεται και αναπαράγεται γιατί
είναι ο κύριος βραχίονας της
εργοδοσίας για να κρατιέται η εργατική τάξη και το
κίνημά της υποταγμένη και
καθηλωμένη στην υποταγή και τη μοιρολατρία ή ως
συνέταιρος της αστικής τάξης για τη
διατήρηση των προνομίων και της κυριαρχίας
της. Πότε για να μπούμε στην ΕΕ και
την ΟΝΕ και πότε για τη στήριξη της
ανταγωνιστικότητας. Πότε για να μη
χρεοκοπήσουμε και πότε για να βγούμε όλοι μαζί
από την κρίση.
Η πείρα δείχνει ότι ο πόλεμος με
αυτό το μηχανισμό για τη συντριβή ή την
απομόνωσή του είναι σκληρός, αλλά
υποχρεωτικός για να ανασάνει η εργατική τάξη
και το κίνημά της και να προχωρήσει
η ανασύνταξή του.
4. Σήμερα αυτός ο πόλεμος μπαίνει
σε νέα φάση. Μπροστά στην απαξίωση, την
αποκάλυψη της σήψης και της
διαφθοράς και της μπόχας που αναδύει όλο αυτό το
πλέγμα, επιχειρείται η αναστήλωσή
του, η μεταμόρφωσή του σε ένα νέο εργοδοτικό
και κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Αντιγράφοντας το σύνθημα και το
στόχο του ΠΑΜΕ για την ανασύνταξη του
συνδικαλιστικού κινήματος, οι
πρωταγωνιστές του πολέμου ενάντια στο ΠΑΜΕ, π.χ. οι
δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο
συνδικαλιστικό κίνημα ανακάλυψαν ξαφνικά τη χρεοκοπία
των εργατοπατέρων και επιχειρούν να
πρωταγωνιστήσουν στην ανασύνταξη δήθεν
του συνδικαλιστικού κινήματος.
Οι ομοτράπεζοι της ΠΑΣΚΕ και της
ΔΑΚΕ, μπροστά στη χρεοκοπία αυτών των
δυνάμεων, νόμισαν ότι βρήκαν την
ευκαιρία να ηγηθούν του συνδικαλιστικού
κινήματος ως εξυγιαντές για να
ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους. Επιχειρούν, μαζί με
αυτές τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και
της ΔΑΚΕ, που δεν έχουν κόψει ούτε στιγμή τις
συνδιαλλαγές τους και σήμερα να
στήσουν ένα νέο μηχανισμό χειραγώγησης.
Σκοπός τους δεν είναι η εξυγίανση
του συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν έχουν
τέτοια πολιτική. Δε θέλουν να
απελευθερώσουν το συνδικαλιστικό κίνημα από την
ταφόπλακα του εργοδοτικού και
κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η κύρια αιχμή της
δράσης τους είναι και παραμένει ο
πόλεμος ενάντια στο ΠΑΜΕ.
Τι είναι εκείνο που τους οδηγεί
στην υιοθέτηση της ανάγκης για ανασύνταξη και
τι περιεχόμενο δίνουν σε αυτό το
στόχο; Το καινούριο είναι η πιθανότητα της
διεκδίκησης της κυβερνητικής
εξουσίας. Θέλουν το συνδικαλιστικό κίνημα
χειροκροτητή της πολιτικής τους, να
στηρίζει τους νέους χαλίφηδες που θέλουν να
αντικαταστήσουν τους παλιούς.
Μπροστά στο ενδεχόμενο της κυβερνητικής καρέκλας
αλλά και της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ
σε αρκετούς χώρους, θέλουν να υποτάξουν το
συνδικαλιστικό κίνημα και τους
αγώνες του σε αυτό το σκοπό. Σε αυτή την
κατεύθυνση συσπειρώνεται ό,τι πιο
ετερόκλητο, τυχοδιωκτικό και διεφθαρμένο
στοιχείο από όλο τον παλιό
μηχανισμό. Είναι, άλλωστε, χρήσιμοι γιατί είναι
εκπαιδευμένοι στις δολοπλοκίες,
στην υπονόμευση, στον καιροσκοπισμό, στη
συναίνεση, στους κοινωνικούς
διαλόγους, στη λογική του «μικρότερου κακού», που το
έχει πληρώσει ακριβά ο λαός.
Αποκαλύπτονται από το περιεχόμενο
που θέλουν να δώσουν στην ανασύνταξη,
αλλά και από τις μεθόδους που
ακολουθούν. Τι ακριβώς ζητούν; Να ηγεμονεύσουν στο
κίνημα και να υποτάξουν στον
πολιτικό τους στόχο. Να φύγει η κυβέρνηση Σαμαρά, η
Κεντροδεξιά, και να έρθει στη θέση
της μια κυβέρνηση με επικεφαλής το ΣΥΡΙΖΑ για
να συνεχιστεί η ίδια στρατηγική
μέσα στην ΕΕ και στον καπιταλιστικό δρόμο
ανάπτυξης. Από τη σκοπιά αυτή
θέτουν ως κύρια αιτήματα και συνθήματα «να φύγει η
κυβέρνηση», «γενική απεργία». Από
τη σκοπιά αυτή διεκδικούν αλλαγή συσχετισμού
δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα
και στην κατεύθυνση αυτή δε διστάζουν να
συνεργαστούν με όποιον έχει μάθει
να ζει λάθρα. Στο δρόμο αυτό σέρνουν τους
κολαούζους τους, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δεν έχουν, δε θέλουν αλλαγή
πολιτικής και κατεύθυνσης της πάλης. Δεν έχουν
ταξική γραμμή πάλης. Δε θέλουν
συγκρούσεις με την καπιταλιστική εργοδοσία και την
ΕΕ. Δε θέλουν συνδικαλιστικό κίνημα
μαζικό, οργανωμένο απέναντι στην εργοδοσία
και το κράτος. Θέλουν
συνδικαλιστικό κίνημα πλατείας, υποταγμένο στα σχέδια τους
για εναλλαγή κυβέρνησης και αύριο
ένα κίνημα στήριγμα της ίδια αντεργατικής
πολιτικής.
Άλλωστε, είναι θιασώτες αντίστοιχων
κυβερνήσεων. Παλιότερα, των
Κεντροαριστερών κυβερνήσεων της
Γαλλίας και της Ιταλίας, πιο πρόσφατα των
κυβερνήσεων της Βραζιλίας, της
Αργεντινής και θαυμαστές της πλατείας Ταχρίρ.
Είναι οι πρωταγωνιστές στην
απεργοσπασία και στις απεργίες χωρίς απεργούς.
Εχθρεύονται όσο τίποτα άλλο την
οργάνωση των εργατών απέναντι στην εργοδοσία,
στον τόπο δουλειάς, στα εργοστάσια.
Η μεγαλοεργοδοσία δεν ανησυχεί.
Τους χρησιμοποιεί και παρεμβαίνει διαρκώς
στην προετοιμασία τους ως
εναλλακτική λύση. Πολύ περισσότερο υπολογίζει ότι με
ένα νέο προσωπείο ο εργοδοτικός και
κυβερνητικός συνδικαλισμός μπορεί να φανεί
σήμερα πιο αποτελεσματικός στην
παρεμπόδιση της ανάπτυξης της ταξικής πάλης με
πρωταγωνιστή το ΠΑΜΕ με τα
υποκριτικά συνθήματα περί ακομμάτιστου
συνδικαλισμού.
Ό,τι πιάνουν στα χέρια τους το
βρωμίζουν. Έτσι, προσπαθούν να λερώσουν και
το σημερινό σύνθημα της «
ανασύνταξης του κινήματος», κοροϊδεύοντας τους
φτωχούς, άνεργους, απελπισμένους
εργατοϋπαλλήλους, τάζοντας τους λαγούς με
πετραχήλια.
5. Ο αγώνας για την ανασύνταξη του
συνδικαλιστικού κινήματος αποκτά
σήμερα εξαιρετική σημασία και
πρέπει να αφυπνίσει κάθε τίμιο εργάτη και
συνδικαλιστή και ειδικά μπροστά στα
νέα εμπόδια που επιχειρεί να ορθώσει η
εργοδοσία και η σύγχρονη
σοσιαλδημοκρατία. Καλούμε κάθε συνδικαλιστή, κάθε
σωματείο, κάθε εργαζόμενο να
προβληματιστούν. Να βάλουν κριτήρια και σκέψεις στη
δράση τους. Δε μπορεί το κίνημα να
έχει τους ίδιους στόχους με την εργοδοσία και τις
πολυεθνικές. Σήμερα κατά του
μνημονίου εμφανίζεται να είναι ένα ευρύ φάσμα από
καπιταλιστές μέχρι και τους
φασίστες. Οι στόχοι μας δε μπορεί να είναι ίδιοι και για
εμάς καθορίζονται αποκλειστικά και
μόνο από τις ανάγκες της εργατικής – λαϊκής
οικογένειας. Αυτό σημαίνει σταθερή
και μόνιμη δουλειά για όλους, αξιοπρεπείς
μισθούς και συντάξεις, δωρεάν
παροχές υγείας – παιδείας και πρόνοιας.
Κλάδοτον κλάδο, Σωματείο το
Σωματείο, εργοστάσιο το εργοστάσιο να σημάνει
συναγερμός συσπείρωσης και αγώνα,
να μην εγκλωβιστούν τίμιες εργατικές δυνάμεις
στην παγίδα του νέου εργοδοτικού
και κυβερνητικού μηχανισμού.
Να προχωρήσει η διαδικασία της
ανασύνταξης με Συνδικάτα που θα
λειτουργούν δημοκρατικό και θα
αποκτούν δύναμη από τη συμμετοχή των
εργαζομένων στο σχεδιασμό της
δράσης τους.
Κύριο και βασικό περιεχόμενο της
ανασύνταξης είναι και παραμένει η αλλαγή
συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στις
δυνάμεις που παλεύουν για έξοδο από την κρίση
προς όφελος των εργαζομένων από
αυτές που δρουν υπέρ του κεφαλαίου. Και για τους
δύο δε γίνεται. Που παλεύουν για
κατάργηση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής
και των αντεργατικών νόμων και όχι
για συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλη
κυβέρνηση. Για ρήξεις και ανατροπές
με τα μονοπώλια και την ΕΕ και όχι για
διαιώνιση της εξουσίας τους, της
εκμετάλλευσης. Για την ικανοποίηση των σύγχρονων
εργατικών και λαϊκών αναγκών και
όχι για διαχείριση της φτώχειας. Για το δυνάμωμα
της διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Το
πραγματικό δίλημμα είναι:
Κίνημα οργανωμένο, ταξικά
προσανατολισμένο ή για ένα κίνημα της βόλτας
στην πλατεία; Κίνημα έξω από τα
Συνδικάτα με τους εργαζόμενους ανοργάνωτους
στους τόπους δουλειάς,
ξεμοναχιασμένους απέναντι στον εργοδότη τους ή κίνημα με
τον εργάτη οργανωμένο στο Συνδικάτο
του, στον τόπο δουλειάς του και με το
Συνδικάτο του στους δρόμους και
στις πλατείες; Κίνημα χειραφετημένο και εχθρικό
απέναντι σε ποιους; Στο ΠΑΜΕ που
είναι στυλοβάτες και η προοπτική τους κινήματος ή κίνημα χειραφετημένο από τους καπιταλιστές, τα κόμματά τους, τους
ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς;
Κίνημα πολιτικοποιημένο με στόχο να
αλλάξει μια δεξιά κυβέρνηση και να έρθει
μια άλλη δήθεν αριστερή, για
αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης πάντα με στόχο την
ανταγωνιστικότητα και την
κερδοφορία των επιχειρήσεων ή κίνημα πολιτικοποιημένο
και τοποθετημένο ενάντια στο
σχεδιασμό της οικονομίας από τους καπιταλιστές και
το κράτος τους, τοποθετημένο
συνολικά ενάντια στα αστικά κόμματα, τις
ιμπεριαλιστικές ενώσεις στο σύνολό
τους;
Αναζωογόνηση και ανασύνταξη του
συνδικαλιστικού κινήματος στηριγμένη σε
ποιες δυνάμεις; Σε αυτές που
αντιστάθηκαν και που αντιστέκονται, όπως οι δυνάμεις
του ΠΑΜΕ ή σε αυτές που έβαλαν και
βάζουν πλάτες στις αντιδραστικές
αναδιαρθρώσεις των κυβερνήσεωνκαι
της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας και στηρίζουν
τη ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ
ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ, που είναι το μακρύ χέρι των
μονοπωλίων, όπως οι δυνάμεις τη
ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, της Αυτόνομης Παρέμβασης και
των τμημάτων που αποσπώνται από
αυτές, αλλά στηρίζουν την ίδια στρατηγική;
Σε τελευταία ανάλυση, μαζικότητα,
οξυμένες μορφές πάλης, απεργίες
διαρκείας, αντιπαράθεση, ενότητα
δράσης, κ.ά. με τι αιτήματα, για ποιους στόχους,
για ποια προοπτική; Για την αλλαγή
του διαχειριστή στο λεγόμενο εθνικό κοινοβούλιο
με άθικτη την καπιταλιστική
ιδιοκτησία και τα προνόμιά της, αιώνιο εκμεταλλευτή και
σφετεριστή του πλούτου που παράγουν
οι εργαζόμενοι ή πάλη για έναν άλλο δρόμο
ανάπτυξης με το λαό αφέντη του
πλούτου που παράγει;
Η εξουσία των μονοπωλίων μπορεί
σήμερα να δείχνει πιο ισχυρή, αλλά δεν είναι
πιο δυνατή από έναν αποφασισμένο
και ξέροντας που θέλει να πάει λαό, δεν είναι
παντοτινή.
Μπορούμε με τους αγώνες μας,
δυναμώνοντας την ανυπακοή και την
απειθαρχία στια αποφάσεις τους, να
οξύνουμε τους τριγμούς του συστήματός τους, να
τους δημιουργήσουμε μεγαλύτερες
ρωγμές, να δυσκολέψουμε τις αποφάσεις τους, να
καθυστερήσουμε την επίθεσή τους, να
κερδίσουμε χρόνο και έδαφος.
Κρίκος και προϋπόθεση για τα
παραπάνω σε κάθε κλάδο, τόπο δουλειάς και σε
κάθε εργοστάσιο, να δυναμώσουν οι
ταξικοί αγώνες, να δυναμώνει η οργάνωση των
εργαζομένων, να χειραφετηθούν οι
εργάτριες και οι εργάτες από την επιρροή και τις
θέσεις της εργοδοσίας, να
αντιπαλέψουν αντιλήψεις που τους βάζουν στην άκρη, πως
άλλοι θα νοιαστούν για αυτούς, από
κόμματα του συστήματος έως ξεπουλημένες
συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Οι εργαζόμενοι έχουν έναν και μόνο
δρόμο. Να προχωρήσουν με αφοβία σε
συστηματική οργάνωση και οργανωμένη
απειθαρχία που θα αμφισβητεί όχι μόνο την
κυβέρνηση, αλλά τη μήτρα που
δημιουργεί τα μνημόνια και κάνει κόλαση τη ζωή του
λαού. Την εξουσία των μονοπωλίων.
Αυτή είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική και
απαιτεί το λαό πρωταγωνιστή στο
επίπεδο της οικονομίας και της πολιτικής για να
γίνει κυρίαρχος του πλούτου που
παράγει και της ζωής του.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΛΑΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ
Με αγώνα και οργάνωση να απαντήσουμε στο σχεδιασμό των
επιχειρηματικών ομίλων και της κυβέρνησης
Η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, στους
μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις δεν έχει
τελειωμό. Η στρατηγική
του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ που έχει ως στόχο την
πλήρη απελευθέρωση της αγοράς
εργασίας βρίσκεται σε εξέλιξη. Θα υπάρξει νέα
γενικευμένη
επίθεση σε κάθε δικαίωμα των εργαζομένων, σε όλη την κλίμακα.
Στο στόχαστρο θα μπουν εκ νέου οι
μισθοί, το ωράριο, οι απολύσεις, οι εργασιακές
σχέσεις, οι συντάξεις και παροχές
υγείας και πρόνοιας.
Θέλουν
μισθούς των 200-300 ευρώ. Αυτός είναι ο στόχος τους. Να αμείβονται οι
εργαζόμενοι με μισθούς πείνας. Σε
αυτήν την κατεύθυνση βρίσκονται οι άθλιοι μισθοί
των προγραμμάτων απασχόλησης, οι
μισθοί των νέων εργατών στα προγράμματα
μαθητείας. Ανοίγουν
το δρόμο για γενικευμένες μειώσεις σε όλους τους
μισθούς,
για ατομικές συμβάσεις. Πρόσφατες είναι άλλωστε οι ξεκάθαρες αξιώσεις
των μεγάλων επιχειρηματιών ομίλων
για μισθούς των 300 ευρώ ως όρο για να
επενδύσουν στη χώρα.
Οι απαιτήσεις αυτές πατούν πάνω σε
συγκεκριμένο σχεδιασμό, στον καθολικό στόχο
της
διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών συμβάσεων, της
πλήρους
απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας. Η αύξηση της εκμετάλλευσης μέσω της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης
είναι ο κεντρικός δρόμος του κεφαλαίου για την έξοδο από την κρίση.
Υπάρχει ενιαία στρατηγική! Οι
δεσμεύσεις και τα προτεινόμενα νέα σχεδία της ΕΕ που αφορούν όλα τα κράτη-μέλη και όχι μόνο τα
υπερχρεωμένα, αποδεικνύουν ότι η επίθεση το επόμενο διάστημα θα κλιμακωθεί. Η παραπέρα δραστική μείωση του
λεγόμενου «μισθολογικού»
και «μη μισθολογικού κόστους», αποτελεί την προϋπόθεση ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής
καπιταλιστικής οικονομίας. Αυτή είναι η στρατηγική γραμμή των επιχειρηματικών ομίλων, των κυβερνήσεων, του
ΔΝΤ, της ΕΕ.
Είναι στρατηγική που είτε σε
συνθήκες ανάπτυξης της οικονομίας είτε κρίσης
παραμένει ίδια και απαράλλαχτη.
Το
ξεμονάχιασμα των εργαζομένων, το χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις και η
καθιέρωση
των ατομικών συμβάσεων είναι εργαλείο για να γκρεμίσουν ακόμα
περισσότερο τους μισθούς, να
σαρώσουν κάθε εργατικό δικαίωμα που έχει απομείνει.
Οι
ατομικές συμβάσεις αν δεν αποκρουστούν θα επιφέρουν μεγάλα πλήγματα
συνολικά
στους εργαζομένους. Κάθε εργαζόμενος θα είναι εκτεθειμένος στις
ορέξεις της εργοδοσίας που με
αποκλειστικό κριτήριο τη μεγιστοποίηση της
κερδοφορίας θα φοβίζει, θα εκβιάζει
με μισθούς ξεροκόμματα, θα απολύει ελεύθερα, δε θα αποζημιώνει, θα τσακίζει επιδόματα και δικαιώματα.
Ατομική
σύμβαση σημαίνει αναξιοπρεπείς και πίσω από τις ανάγκες, παροχές
υγείας
και ασφάλισης, σπρώξιμο στην ιδιωτική ασφάλιση και στην ιδιωτική υγεία για όσους μπορούν.
Η
στρατηγική του κεφαλαίου δεν ξεχωρίζει κλάδους, δημόσιο ή ιδιωτικό τομές.
Σε κάθε φάση και χρονική περίοδο
περνάει ή κρατάει μέτρα για τη συνέχεια ανάλογα με τη αντίσταση που συναντά ή τους ευρύτερους
σχεδιασμούς που υπάρχουν. Τα μετρά στο Δημόσιο τομέα αυτήν την περίοδο βρίσκονται στην κατεύθυνση
ελαστικοποιησης της
εργασίας, χτυπήματος της
μονιμότητας, των συλλογικών συμβάσεων και των μισθών, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Αυτή η στρατηγική καθορίζει και την
απάντηση της εργατικής τάξης σήμερα και στο
μέλλον. Δεν
υπάρχει περιθώριο για αναμονή! Η επίθεση πρέπει να αναχαιτιστεί από σήμερα, να υπάρξουν επιθετικοί αγώνες και
αιτήματα σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς.
Οι εργαζόμενοι μαζί με όσους
δεινοπαθούν από την πολιτική των μονοπωλίων πρέπει να
αντιτάξουν το δικό τους σχεδιασμό
απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου έχοντας
ως άξονα τις ανάγκες της εργατικής-λαϊκής οικογένειας για μόνιμη και
σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς
μισθούς, για δωρεάν υγειά, παιδεία και καθολική ασφάλιση.
Η
επίθεση θα δυναμώσει
Για
τους μισθούς
Στο νέο τσάκισμα στους μισθούς θα
συμβάλει και η δημιουργία ενός μόνιμου
μηχανισμού διαμόρφωσης κατώτατου
μισθού, με βάση τον οποίο το ύψος
του
μισθού θα εξαρτάται αποκλειστικά από το αν θα συμβάλλει αποφασιστικά
στην
κερδοφορία του κεφαλαίου. Θα είναι το διαχρονικό εργαλείο μείωσης των
μισθών και συνολικά της τιμής της
εργατικής δύναμης, που θα κρατά στα χέρια της η
εκάστοτε κυβέρνηση, μηχανισμός
εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης των εργαζομένων.
Μέχρι σήμερα η Εθνική Γενική
Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που καθόριζε το ύψος του κατώτερου μισθού καθώς και άλλες (μισθολογικές
και μη) παροχές στους εργαζόμενους και ήταν βάση υπολογισμού των κλαδικών συμβάσεων. ήταν προϊόν των
συσχετισμών δύναμης, στο
πλαίσιο της ανάπτυξης της ταξικής πάλης. Με την κατάργηση της αλλά και τον μηχανισμό διαμόρφωσης κατώτατου μισθού
επιδιώκεται τα καπιταλιστικά κέρδη να είναι ο μοναδικός παράγοντας που θα καθορίζει τους μισθούς.
Ήδη ο κατώτερος
μισθός έχει μειωθεί κατά 22% στους εργαζόμενους από 25 ετών
και άνω και σε 32% στους
εργαζόμενους ως 25 ετών, δηλαδή ο κατώτερος μισθός από 751 ευρώ μεικτά, έπεσε στα 586 και 511 ευρώ
μικτά ενώ καθαρά στα 490 και 425 ευρώ, μετά την αφαίρεση των εισφορών που αναλογούν στον εργαζόμενο. Αν σε
αυτή τη μείωση
συνυπολογιστούν οι απώλειες από τα προηγούμενα μέτρα, η
μείωση των ονομαστικών
μισθών, σε σύγκριση με το 2009, ξεπερνά σήμερα το 45%!
Βασικό επιχείρημα για το σφαγιασμό
των μισθών είναι η υψηλή ανεργία. Το κεντρικό
επιχείρημα τους είναι πω με
χαμηλούς μισθούς, θα γίνουν περισσότερες επενδύσεις, οι
οποίες, με τη σειρά τους, θα φέρουν
θέσεις εργασίας και έτσι θα αντιμετωπιστεί η
ανεργία. Είναι άποψη που τη
στηρίζει η ΓΣΕΕ, την αποδέχονται εργατικές οργανώσεις
που υπάρχει πλειοψηφία οι δυνάμεις
της Αυτόνομης Παρέμβασης (ΣΥΡΙΖΑ) όπως πχ η
Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων.
Αποδέχονται τη βασική γραμμή του μεγάλου
κεφαλαίου, αφήνουν τους
εργαζόμενους εκτεθειμένους στους εκβιασμούς και στις
απειλές της εργοδοσίας. Είναι
γραμμή υποταγής καθώς η θέση της εργατικής
οικογένειας επιδεινώνεται,
γενικεύονται οι μισθοί πείνας μέσα σε συνθήκες
κατακόρυφης ανεργίας.
Η προηγουμένη τετραετία θρυμματίζει
το μύθο ότι η μείωση μισθών και η ισοπέδωση
εργατικών δικαιωμάτων θα συμβάλει
στη μείωση της ανεργίας. Οι θυσίες στους
μισθούς συνοδευτήκαν με εκρηκτική
αύξηση της ανεργίας. Σε κάθε περίπτωση οι
εργαζόμενοι και οι άνεργοι πρέπει
από κοινού να προτάξουν την ικανοποίηση των
αναγκών τους γυρίζοντας την πλάτη
στο ψευτοδιλημμα «μισθός πείνας ή ανεργία».
Παράλληλα αναθερμαίνονται
συζητήσεις για επιδόματα φτώχειας, για το ελάχιστο
εγγυημένο εισόδημα που χτυπάνε από
την πίσω πόρτα ακόμα και αυτό το άθλιο
κατώτερο νομοθετημένο μεροκάματο.
Για
την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων
Η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας σημαίνει
παραπέρα ελαστικοποίηση των
εργασιακών σχέσεων. Το χτύπημα στις
συλλογικές συμβάσεις, η άρνηση εργοδοτικών
οργανώσεων να υπογράψουν νέες
συμβάσεις αξιοποιώντας τα όπλα που πήραν από τις
νόμους της κυβέρνησης, οδηγεί με
μαθηματική ακρίβεια σε ατομικές συμβάσεις
εργασίας, στη δουλειά της μίας
μέρα, στη γενίκευση της εκ περιτροπής εργασίας. Τον
Μάη του 2013 έληξε η πλειοψηφία των
κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Αργά ή
γρήγορα τα αρνητικά αποτελέσματα
στους κλάδους και στους τόπους δουλειάς θα
εμφανιστούν. Χιλιάδες εργαζόμενοι
θα κληθούν να αντιμετωπίσουν εκβιασμούς και
απειλές από την εργοδοσία, μειώσεις
μισθών, χτύπημα σε παροχές και επιδόματα.
Ήδη τα πρώτα αποτελέσματα από τα
προηγούμενα μέτρα έχουν ήδη αποτυπωθεί. Από τα
επίσημα συγκεντρωτικά στοιχεία του
ΣΕΠΕ για το 2012 καθώς και νέα στοιχεία που
αφορούν το 2013 αποτυπώνουν τη
δραματική χειροτέρευση της θέσης της εργατικής
τάξης της χώρας μας. Η κατακόρυφη
αύξηση της ανεργίας που αγγίζει το 1.5
εκατομμύριο ανέργους, το 35%
ανασφάλιστης εργασίας, τα στοιχεία που αναφέρουν
πως 1 στους 3 εργαζόμενους
πληρώνεται με καθυστέρηση ενός έτους επιβεβαιώνουν
τις άσχημες συνθήκες ζωής της
εργατικής-λαϊκής οικογένειας.
Με τους νέους νόμους, αυξήθηκε
παραπάνω ο βαθμός ευελιξίας που έχουν οι
επιχειρήσεις για τον αριθμό των
ωρών που απασχολούν τους εργαζομένους ανά
εβδομάδα, ώρα ή ετησίως,
ενθαρρύνθηκαν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, δέχεται
πλήγμα η Κυριακή αργία και το
πενθήμερο. Επιπλέον, μειώθηκε ο ελάχιστος χρόνος
αναπαύσεως από 12 σε 11 ώρες,
καταργήθηκε η προϋπόθεση προεγκρίσεως από την
Επιθεώρηση Εργασίας των υπερωριών.
Πιο συγκεκριμένα κάθε χρόνο, μειώνονται οι
συμβάσεις πλήρους απασχόλησης. Την
περσινή χρονιά αποτελούσαν το 55% των νέων
συμβάσεων, όταν το 2011 ήταν 59,7%,
το 2010 το 66,9% και το 2009 το 79%.
Αντίστοιχα, οι συμβάσεις εκ
περιτροπής εργασίας με εργασία κάποιων ημερών, έχουν
διπλασιαστεί και ακουμπούν πλέον το
10%.
Την ίδια στιγμή υπάρχουν αρνητικές
αλλαγές σε σχέση με τις απολύσεις, τόσο στη
μείωση του κόστους των απολύσεων
όσο και στην αύξηση της ευελιξίας των
επιχειρήσεων ώστε να μπορούν χωρίς
εμπόδια να απολύουν. Για τις απολύσεις χωρίς
προειδοποίηση, μειώθηκε η μέγιστη
αποζημίωση από 24 σε 12 μηνιαίους μισθούς για
άτομα με προϋπηρεσία 16ετών και
άνω. Εκτός από τη μείωση του κόστους των
απολύσεων, μειώθηκε ο χρόνος
προειδοποιήσεως και οι περιορισμοί για ομαδικές
απολύσεις.
Έχουν ήδη στα σκαριά νέα μέτρα για
πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, έχουν σε
πρώτο πλάνο νέο
τσάκισμα στις αποζημιώσεις ώστε να διευκολύνονται οι εργοδότες
να απολύουν, χτυπώντας τη σταθερή
και μόνιμη εργασία.
Κανένας
μόνος του απέναντι στην όξυνση της επίθεσης
Το ΠΑΜΕ είχε προειδοποιήσει από
νωρίς αλλά και κατά τη διάρκεια των μέτρων, πως αν
δεν υψωθεί ένα ισχυρό, αγωνιστικό
λαϊκό τείχος στους κλάδους και στους τόπους
δουλειάς, η επίθεση δε θα έχει
σταματημό. Η ανάπτυξη που αναφέρουν, δεν αφορά το
λαό. Είναι ανάπτυξη του κεφαλαίου
και των κερδών του, επομένως βάρβαρη, αντιλαϊκή,
απάνθρωπη. Είναι ανάπτυξη που
προϋποθέτει την εξαθλίωση και την ανέχεια της
συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού,
τη δουλειά-σκλαβιά με μισθούς πείνας, τη δουλειά
χωρίς δικαιώματα μέχρι τα βαθιά
γεράματα.
Η επίθεση στους μισθούς και σε ότι
δικαιώματα έχουν απομείνει θα συνεχιστεί αμείωτη.
Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι
δημιουργείται γοργά το πλαίσιο έντασης κερδοφορίας
του κεφαλαίου προκειμένου να
αντιμετωπίσει την κρίση και να κάνει επενδύσεις.
Απέναντι στην επίθεση κεφαλαίου και
κυβέρνησης ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση της
πάλης, η υπεράσπιση των συμβάσεων,
η αντίσταση στην επέκταση της ελαστικότητας
και στη μείωση των μισθών. Η
ανακοπή αυτής της πορείας είναι σήμερα το πρώτο
καθήκον συνδικάτων και εργαζομένων.
Το
ΠΑΜΕ έχει ξεκάθαρα καλέσει τους εργαζόμενους να μην υποκύψουν. Να
αγωνιστούν για Συλλογικές Συμβάσεις
με δικαιώματα που θα ικανοποιούν τις ανάγκες
τους, με αξιοπρεπείς μισθούς και
δικαιώματα με βάση τις ανάγκες μας.
Το ΠΑΜΕ έχει ήδη καταθέσει
ολοκληρωμένη πρόταση για την ΕΓΣΕΕ για το 2013 την
οποία και επαναφέρει. Απαιτεί
επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ
για
όλους χωρίς διακρίσεις με βάση την ηλικία, ως έναρξη για συζήτηση και
διαπραγμάτευση για αυξήσεις, σε
συνδυασμό με άλλα αιτήματα, όπως κατάργηση των
φόρων και των χαρατσιών,
αποκλειστικά δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κ.λπ.
Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να
συντονιστούν δυνάμεις, σωματεία, ομοσπονδίες,
εργατικά κέντρα ώστε η μάχη για
τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις να γίνει
υπόθεση όλων των εργαζόμενων προκειμένου
να αναχαιτιστεί η επίθεση εργοδοσίας –
κυβέρνησης.
Οι εργαζόμενοι απέναντι σε αυτήν
την εξέλιξη έχουν μόνο μία απάντηση. Να
οργανωθούν στα σωματεία τους, στους
κλάδους, να οξύνουν την ταξική τους πάλη, με
ταξικά προσανατολισμένο και
οργανωμένο αγώνα, ανοίγοντας το δρόμο για ριζικές
αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας.
ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ανατροπές σε συντάξεις, κύριες και επικουρικές, διαδοχική
ασφάλιση, τσάκισμα παροχών με ενιαιοποίηση προς τα κάτω, αλλά και συγχωνεύσεις
ταμείων, μειώσεις σε εφάπαξ, εισφορές των εργοδοτών, παράδοση της ακίνητης
περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων στον
τζόγο του χρηματιστηρίου, μεγαλύτερη εσκεμμένη καθυστέρηση
απονομής των συντάξεων, και
κρίσεων από τις επιτροπές αναπηρίας, προετοιμάζει η κυβέρνηση και
κλιμακώνει τον Σεπτέμ-
βρη και τον Οκτώβρη. Από την 1η-1-2014 θα διακοπεί η καταβολή του
επιδόματος ΕΚΑΣ για
όσους είναι κάτω των 65 ετών δηλαδή, σε περισσότερους από 120.000
συνταξιούχους. Το
ΕΚΑΣ θα χορηγείται από το 65ο έτος με εισοδηματικά κριτήρια.
Ο στόχος τους είναι η απαλλαγή του κράτους και των εργοδοτών από
τη χρηματοδότη-
ση του ασφαλιστικού συστήματος και να πάμε σε ένα σύστημα που η
«δημόσια» σύνταξη θα
είναι μια «βασική» προνοιακού χαρακτήρα μέχρι 360 ευρώ, και η
«αναλογική» που θα εξαρ-
τάται από τις εισφορές των εργαζομένων που θα είναι η «βασική πηγή
χρηματοδότησης» της
Κοινωνικής Ασφάλισης.
Τα μέτρα αφορούν όλους τους συνταξιούχους αλλά ιδιαίτερα τους
νέους εργαζόμενους,
αυτούς που θα βγουν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια.
Τσάκισμα της κύριας και επικουρικής σύνταξης
Κύρια σύνταξη: Για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης μετά την 1-1-2015,
η μεί-
ωση στις κύριες συντάξεις θα επιδιωχθεί με την εξειδίκευση των
άρθρων2,3,4 τών νόμων
3863/10 και 3865/10 , τον τρόπο εφαρμογής της εγγυημένης «βασικής»
σύνταξης των 360
ευρώ και της «αναλογικής» έτσι ώστε τα Ταμεία χωρίς ουσιαστική
κρατική συμμετοχή η εγγύ-
ηση και με ρημαγμένα έσοδα να «πληρώνουν» ότι μπορούν για την
«αναλογική» σύνταξη. Η
«αναλογική» θα εξαρτάται από τις εισφορές- έσοδα του ταμείου.
Χάνεται κάθε έννοια κοινωνι-
κής ασφάλισης, θα χορηγείται με τα κριτήρια που χρησιμοποιούν οι
ιδιωτικές ασφαλιστικές
εταιρίες (ακόμη και για το τμήμα που αφορά το χρόνο ασφάλισης
μέχρι 31.12. 2010).Χαρακτη-
ριστικά το άρθρο 4 αναφέρει ότι αυτό το τμήμα υπολογίζεται με βάση
τά ποσοστά και τις συ-
ντάξιμες αποδοχές. όπως ισχύουν κατά το χρόνο συνταξιοδότησης.
Θεσμοθετείται η λεγόμενη αναλογική σύνταξη, τα μειωμένα ποσοστά
αναπλήρωσης ανά έτος
και ο υπολογισμός των συντάξιμων αποδοχών με βάση το σύνολο όλου
του ασφαλιστικού
βίου, αντί της καλλίτερης 5ετίας στην τελευταία δεκαετία που
ισχύει σήμερα, η αυτό πού ισχύει
στο Δημόσιο και στις πρώην ΔΕΚΟ.
Ο νέος τρόπος ρίχνει τις συντάξεις στο 60%, ενώ από το 2020
πέφτουν στο 48% του βασικού
μισθού (από το 70% που είναι σήμερα).
Αυτό θα επιδιωχθεί να γενικευθεί σε όλους τους εργαζόμενους
,ιδιωτικού και δημόσιου
τομέα ,και με την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων σε ένα για
όλους.
Μεγάλα πλήγματα θα υποστούν και οι σημερινοί συνταξιούχοι.
Ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για τη δημιουργία επαγγελματικών Ταμείων
και διευκολύνεται η εί-
σοδος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών .
Εκείνο που εξετάζεται είναι αν ο νέος τρόπος υπολογισμού θα ισχύει
από το 2015 ή θα έρθει από το 2014 και
κυρίως αν θα εξακολουθήσει να ισχύει ο διαφορετικός -ανά Ταμείο- υπολογι -
σμός της σύνταξης για τα χρόνια ασφάλισης μέχρι το 2010.
Η κρατική χρηματοδότηση κάθε χρόνο περιορίζεται-για το 2014 θα
είναι μειωμένη κατά 1,5 δις-
και τα έσοδα των ταμείων πάνε από το κακό στο χειρότερο. Τα έσοδα
των Ταμείων μειώνο-
νται, όσο μειώνονται οι εργοδοτικές εισφορές και όσο η ανασφάλιστη
εργασία και η εισφορο-
διαφυγή από το μεγάλο κεφάλαιο αυξάνονται. Η κατακρεούργηση των
αποθεματικών, η μη
απόδοση από την εργοδοσία και το κράτος δεκάδων δις. Ευρώ, οι
απολύσεις, οι ελαστικές
σχέσεις εργασίας και οι μειώσεις των μισθών με το τσάκισμα των
ΣΣΕ, η μαύρη αδήλωτη εργα-
σία θα μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο τις απώλειες στα έσοδα. Αυτό
σημαίνει ότι τα Ταμεία
δεν θα μπορούν να πληρώσουν και θα μειώσουν τις συντάξεις -
παροχές.
Τι θα γίνεται αν τα έσοδα δεν καλύπτουν την πληρωμή της κύριας
σύνταξης; Είναι καθαρό.
Αυτό πού έγινε και μέχρι τώρα, συνεχής μείωση συντάξεων. Στόχος
είναι ότι ισχύει για τις επι -
κουρικές συντάξεις να επεκταθεί και στην κύρια σύνταξη, να μην
υπάρχει καμία ουσιαστική
συμμετοχή και εγγύηση του κράτους.
Οι τσεκουρωμένες συντάξεις και οι παροχές που έχουν μείνει στην
Υγεία και στην Πρόνοια βρί-
σκονται μπροστά στον κίνδυνο ενός νέου σφαγιασμού. ο υπουργός
Εργασίας ανέφερε ότι η
αναζήτηση των χρημάτων για την καταβολή συντάξεων δεν είναι εύκολη
υπόθεση, αφήνοντας
ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και αυτό της μερικής ή ολικής
παύσης πληρωμών και σε
παλιότερες δηλώσεις ότι δεν μπορεί να είναι οι μισθοί 586 ευρώ (θα
προσθέταμε 400 και πιο
κάτω) και οι συντάξεις να είναι μεγαλύτερες.
Η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος καταλήγει ότι «το συνολικό
ποσοστό αναπλήρωσης εκτι-
μάται ότι θα περιοριστεί κατά μέσο όρο σε 48,5% την περίοδο 2020 -
2060, έναντι 95,7% πριν
από την ασφαλιστική μεταρρύθμιση»! Δηλαδή μείωση τουλάχιστον κατά
50% των αποδιδόμε-
νων συντάξεων σε σχέση με αυτές που δίνονταν. Ενδεικτική της
συντριβής των ασφαλιστικών
και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα, είναι ότι ενώ ο
στόχος κεφαλαίου, συγκυβέρ-
νησης και τρόικας ήταν η αύξηση των «ασφαλιστικών δαπανών» να μην
υπερβαίνει το 2,5%, η
έκθεση της «Ageing Report» για το 2012 αναφέρει ότι οι δαπάνες για
συντάξεις θα αυξηθούν
κατά 1% του ΑΕΠ την περίοδο 2010 – 2060.
Βασική ένταξη: Ολόκληρη τη βασική σύνταξη, θα πάρουν μόνο οι ασφαλισμένοι από
1.1.2011, οι οποίοι θ’ αρχίσουν να βγαίνουν στη σύνταξη από το
2026. ενώ τα πρώτα χρόνια
μετά το 2015 θα μιλάμε για ασήμαντα ποσά μπροστά στην τεράστια
περικοπή που θα γίνει
στην αναλογική σύνταξη.
Η βασική σύνταξη υπολογίζεται αναλογικά με βάση τα έτη ασφάλισης
από την 1/1/2011 και
μετά προς το συνολικό χρόνο ασφάλισης πχ ασφαλισμένος που θα
συνταξιοδοτηθεί το 2016
θα λάβει τα 5/35 των 360 ευρώ (όσα είναι τα έτη ασφάλισής του από
το 2011 μέχρι το 2016),
που είναι 51,43 ευρώ, δηλαδή δεν θα πάρει ολόκληρη τη βασική των
360 ευρώ, αλλά πέντε
τριακοστά πέμπτα. Το ποσό αυτό μειώνεται αναλογικά για όσους δεν
έχουν 35 χρόνια στην
Ελλάδα από ηλικίας 15 έως 65 ετών. π.χ αν έχει 30 χρόνια διαμονής
στην Ελλάδα θα έχει επι-
πλέον μείωση 5/35. Στις περιπτώσεις μειωμένης συνταξιοδότησης
ισχύουν οι αντίστοιχες
μειώσεις που ισχύουν για την κύρια σύνταξη 6% ετησίως για τη
μειωμένη σύνταξη γήρατος, τα
αντίστοιχα μειωμένα ποσοστά των συντάξεων αναπηρίας και τα
αντίστοιχα ποσοστά σύνταξης
θανάτου. Αν δηλαδή βγεις 5 χρόνια νωρίτερα η βασική(όπως και η
αναλογική) θα μειωθεί επι-
πλέον 30%.
Ακόμα και αυτή όμως η σύνταξη θα εξαρτάται από το ύψος των εισφορών
όλων των εργαζο-
μένων στα ασφαλιστικά Ταμεία. Η νομοθεσία προβλέπει αυτοματοποίηση
της μείωσης των συ-
ντάξεων από το 2014 κατ’ έτος από τη μεταβολή του ΑΕΠ και του
δείκτη τιμών καταναλωτή(αρ. 11), η οποία θα επηρεάζεται από ένα συντελεστή που
θα διαμορφώνεται κατά 50% από
το ΑΕΠ και κατά 50% από το δείκτη τιμών καταναλωτή.
Αφήνουν τους αγρότες εκτός βασικής σύνταξης, ενώ από 1.1.2027 η
σημερινή προνοιακή σύ-
νταξη μηδενίζεται.
Κατώτατη συνολική σύνταξη: Από
το 2015 καταργείται η κατώτατη σύνταξη, η οποία
σήμερα ανέρχεται στα 486 ευρώ για το ΙΚΑ και φτάνει μέχρι και τα
900 ευρώ, ανάλογα
με το Ταμείο. Κατώτατη σύνταξη, βασική και αναλογική μαζί,
ορίζονται τα 15 ημερομί-
σθια του ανειδίκευτου εργάτη όπως θα ορίζονται από την ΕΓΣΣΕ του
2015 και χορηγού-
νται στους έχοντες 15 χρόνια και άνω, στους έχοντες αναπηρία άνω
του 80% και στους
συνταξιούχους λόγω εργατικού ατυχήματος.
Σήμερα το ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη, όπως καθορίζεται από
τηνΕθνική Γενική Συλλο-
γική Σύμβαση Εργασίας είναι 26,18(33 ευρώ το2010) άρα η κατώτατη
σύνταξη θα είναι
15*26,18=392,7ευρω, ενώ έχουν έρθει στο φώς σενάρια να δίνεται με
20 έτη ασφάλισης. Το
κεφάλαιο ζητάει νέα μείωσή στο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη
και από το 2017 επο-
μένως ….θα μιλάμε για νέα μειωμένη κατώτατη αν δεν ανατραπεί η
εξουσία των μονοπωλίων.
Η κατώτατη αυτή σύνταξη θα μειώνεται σε περίπτωση μειωμένης
σύνταξης λόγω γήρατος η
αναπηρίας.
Επικουρική: Οι επικουρικές
συντάξεις θα υποστούν νέες μειώσεις, - στα εναπομείνα-
ντα ποσά μετά τις μειώσεις έως 60% πού έχουν γίνει- πού θα
υπερβαίνουν το 20%. Η
επανεξέταση των ποσοστών αναπλήρωσης στις επικουρικές συντάξεις,
με εφαρμογή
του νέου τρόπου υπολογισμού τους θά γίνει από τον Ιούνιο του 2014.
Το ενιαίο ταμείο
επικουρικής ασφάλισης και με το νόμο πλέον θα χορηγεί συντάξεις
που θα μειώνονται
ακόμη και κάθε τρίμηνο «για να μην υπάρχουν ελλείμματα».
Καταργήθηκε τελείως η
συμμετοχή και εγγύηση της κρατικής χρηματοδότησης επί των
επικουρικών συντάξεων
(αρ. 42 παρ.1 Ν. 4052/2012).
Η Επικουρική σύνταξη συνειδητά διαλύεται, σταματάει η εγγύηση του
κράτους για να επιτευ-
χθεί ο στόχος τους. Η κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι η
αντικατάσταση των επι-
κουρικών ταμείων από τα επαγγελματικά ταμεία (Ε.Τ.). Η εδραίωση
και επέκταση των επαγ-
γελματικών ταμείων προϋποθέτει το πετσόκομμα των επικουρικών.
Εφάπαξ: Συρρίκνωση με αλλαγή στον
τρόπο υπολογισμού του.
Exει ετοιμαστεί νέα πρόταση από το υπουργείο Εργασίας που
προβλέπει νέο τρόπο υπολογι-
σμού του εφάπαξ, πού οδηγεί σε μειώσεις άνω του 25%. Οι μειώσεις,
για κλάδους πρόνοιας
του Δημοσίου, μπορεί να φτάσουν ακόμη και το 30% Στην ίδια
κατηγορία είναι και οι ασφαλι-
σμένοι των ΔΕΚΟ που είναι σε λίστα αναμονής, ενώ τις μεγαλύτερες
περικοπές -ίσως και άνω
του 30%- θα έχουν οι τραπεζοϋπάλληλοι που θα πάρουν εφάπαξ εντός
του 2014.
Εισφορές: Ψήφιση νόμου
τον Νοέμβριο με απόφαση τη σταδιακή, μείωση κατά 3,9
ποσοστιαίες μονάδες των εργοδοτικών εισφορών του στην τριετία 2014
– 2016,συ-
νέχεια της μείωσης κατά 1,1 μονάδας- αρχής γενομένης από την 1η
Ιανουαρίου
2014.Επανέρχεται –σύμφωνα με «διαρροές» εξετάζεται από το
υπουργείο Εργασίας.-
σχέδιο του ΔΝΤ πού προτείνει: Η βάση για τις εισφορές να
περιοριστεί στους μισθούς
που υπερβαίνουν το όριο100,200,300, 400 ευρώ. Δηλαδή, σε έναν
μισθωτό των 800
ευρώ ο εργοδότης να έχει απαλλαγή εισφορών μέχρι τα 300 ή τα 400
ευρώ και να πλη-
ρώνει εισφορές(28%) μόνο για τα υπόλοιπα 500 ή τα 400 ευρώ. Οι
εκτιμήσειςπου
έχουν γίνει στο υπουργείο Εργασίας είναι ότι η μείωση των εισφορών
κατά 3,9 ποσο-
στιαίες μονάδες θα έχει απώλεια στα έσοδα πάνω από ένα δισ ευρώ.
Υπάρχει πρόταση
για «κάλυψη της απώλειας των εσόδων για το ασφαλιστικό σύστημα» με
αύξηση της
φορολογίας πού θα πλήξει κυρίως εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα,
είτε στα εισοδήματα
είτε στην ακίνητη περιουσία, σύμφωνα με δημοσίευμα εφημερίδας
Την ίδια στιγμή υπάρχουν διαρροές για αύξηση ασφαλιστικών εισφορών
των εργαζόμενων. Τά
προγράμματα μαθητείας πού επεκτείνονται και επιμηκύνονται θα έχουν
επιπτώσεις στα έσοδα
των ασφαλιστικών ταμείων.
Επιβάλλουν μια πιο «ταχεία προσαρμογή» εισφορών μέ στόχο ενιαία
εισφορά και Ενιαίο σύ-
στημα παροχών και συντάξεων προς τα κάτω. Ο νέος υπολογισμός των
συντάξεων είναι σε
άμεση σύνδεση με το ύψος των καταβαλλόμενων εισφορών, στο σύνολο του
εργασιακού βίου
του ασφαλισμένου.
Ψήφιση νόμου τον Δεκέμβριο για να μειωθούν οι εισφορές και
συντάξεις και παροχές για τους
εργαζόμενους σε ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΗΣΑΠ, ΕΛΤΑ, Εθνική Ασφαλιστική, ΕΤΕ,
πρώην ΕΤΒΑ και ΤτΕ
στα επίπεδα του ΙΚΑ, μετά και τη μείωση κατά 3,9 ποσοστιαίες
μονάδες. Οι μειώσεις των ει-
σφορών που ξεκίνησαν την 1/1/2013 θα περιορίσουν τα ασφάλιστρα των
παραπάνω επιχειρή-
σεων από 24 - 26,5% στο 13,33% και των εργαζομένων από 10 - 11%
στο 6,67%.Με τον
τρόπο αυτό οι κεφαλαιοκράτες θα εξασφαλίσουν νέα κέρδη για τις
επιχειρήσεις τους.
Σοβαρό ζήτημα αποτελεί η μη διαγραφή υποχρεώσεων κράτους και
εργοδοσίας π.χ ΔΕΗ(«επι-
χορήγηση»έναντι περιουσίας πού είχαν οι εργαζόμενοι στην
επιχείρηση),ΟΤΕ
(«επιχορήγηση»ΤΑΠ-ΟΤΕ πού ανέλαβε το κράτος γιά να κάνει πιο φτηνή
την αξία της επιχεί-
ρησης για τους μεγαλομέτοχους) κα
Κατάργηση με νόμο το Νοέμβρη των κοινωνικών πόρων. Θα πλήξει
ιδιαίτερα τα έσοδα Ταμεί-
ων όπως δικηγόρων, μηχανικών, γιατρών, εργαζομένων στον Τύπο και
τα νεοσύστατα ταμεία
ΝΠΙΔ - επαγγελματικά. (Π.χ. στο Ταμείο των βενζινοπωλών - με βάση
στοιχεία του ΟΑΕΕ - το
2012 είχαν έσοδα 45 εκατ. ευρώ από τον κοινωνικό πόρο, τα οποία θα
χάσουν).
Ενοποιήσεις-συγχωνέυσεις: Απόφαση
του υπουργείου είναι να θεσπιστούν ενιαίοι
κανόνες λειτουργίας του ασφαλιστικού συστήματος οι οποίοι ενιαία
θα οδηγήσουν προς
το χειρότερο τα εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα εργαζομένων
και συνταξιού-
χων. Από την 1η-1-2014 ενοποιούνται εντός των συγχωνευμένων
Ταμείων οι παροχές
σε είδος και χρήμα. Η ενοποίηση θα γίνει «προς τα κάτω», ώστε όλοι
οι ασφαλισμένοι
να έχουντις ίδιες παροχές και μεταχείριση, που σήμερα διαφέρει από
Ταμείο σε Ταμείο,
καθώς οι συγχωνεύσεις έγιναν, αλλά τα Ταμεία λειτουργούν ως
ξεχωριστοί λογαριασμοί.
Η κατάργηση όσων έχουν ενταχθεί σε μεγαλύτερα ταμεία κύριας και
επικουρικής ασφάλισης
(92 ταμεία περίπου) θα προετοιμάζει το έδαφος για τη συνένωση των
ταμείων κύριας ασφάλι-
σης σε τρεις μεγάλους φορείς 1)ΙΚΑ για όλους τους μισθωτούς,2)
ΟΑΕΕ για τους ελεύθερους
επαγγελματίες και τους ανεξάρτητα απασχολουμένους και3) ΟΓΑ για
τους αγρότες. Η στόχευ-
ση είναι (μετά το 2016) να δημιουργηθεί ένα και μόνο ταμείο
κοινωνικής ασφάλισης στο οποίο
θα λειτουργούν ως κλάδοι ο ΟΑΕΕ και ο ΟΓΑ μέ μετατροπή του ΙΚΑ σε
Εθνικό Οργανισμό
Ασφάλισης, στον οποίο θα ενταχθούν όλα τα ταμεία κύριας και
επικουρικής ασφάλισης. Οι επι-
κουρικές θα ενσωματωθούν και το ποσό θα είναι ενιαίο και προς τά
κάτω για όλα τα Ταμεία .
Στην κατεύθυνση αυτή κινείται η δημιουργία Κέντρου Είσπραξης
Ασφαλιστικών Οφειλών.
Όποιο σενάριο ενοποίησης και να επιλεγεί η στόχευση είναι η ίδια.
Η αρνητική εμπειρία από τα
αποτελέσματα όλων των ενοποιήσεων είναι συσσωρεμένη. Όλες οι
ενοποιήσεις που έχουν γί-
νει και αυτές που ετοιμάζονται είχαν και έχουν ως στόχο την
απαλλαγή των νέων μετόχων σε
τράπεζες, ΟΤΕ, ΔΕΗ κλπ, την αύξηση των ορίων ηλικίας
συνταξιοδότησης, την μείωση όλων
των παροχών προς τα κάτω. Όλα κατέληξαν σε όφελος του κεφαλαίου.
Μαύρη-ανασφάλιστη εργασία: Το
ποσοστό των ανασφάλιστων εργατών σε ελέγχους
της ΕΥΠΕΑ φτάνει το 38,5% στο ΙΚΑ στερώντας του ετήσια έσοδα 6,5
δισ. ευρώ .Οι λε-
ονταρισμοί για τα βαριά πρόστιμα που θα επιβληθούν, δεν πρόκειται
να έχουν ουσιαστι-
κά αποτελέσματα με ασφαλιστική κάλυψη του εργαζόμενου παρά μόνο
ένα λογιστικό
πρόστιμο , όσο συνεχίζεται η ίδια πολιτική.
Εκτιμούμε ότι είναι συνειδητή πολιτική, η υποστελέχωση των
ελεγκτικών μηχανισμών. Οι επι-
τόπιοι έλεγχοι των μηχανισμών του ΙΚΑ αντί να αυξηθούν, μειώνονται
δραματικά. Από 107.115
επιτόπιους ελέγχους σε επιχειρήσεις το 2009 - που και αυτοί
υπολείπονταν των πραγματικών
αναγκών - αυτοί μειώθηκαν σε 46.730 ελέγχους το 2012 (μείωση κατά
56%)! Ανύπαρκτος ο
ελεγκτικός μηχανισμός του ΙΚΑ, ενώ στην ΕΥΠΕΑ (Αθήνα, Θεσσαλονίκη,
Γιάννενα) υπηρετούν
25 ελεγκτές πανελλαδικά.
Τα τεράστια κέρδη που αποκομίζουν οι εργοδότες από τη «μαύρη» και
ανασφάλιστη εργασία
θα κληθούν να πληρώσουν με νέες αιματηρές περικοπές οι εργαζόμενοι
και οι συνταξιούχοι
σύμφωνα με τους κυβερνητικούςσχεδιασμούς.
Στον τζόγο του χρηματιστηρίου τα ακίνητα των ασφαλιστικών ταμείων:
Η υπό σύ-
σταση εταιρεία “αξιοποίησης ακινήτων” -με τη νομική μορφή της
Ανώνυμης Εταιρείας
Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας- θα εισαχθεί μελλοντικά στο
χρηματιστήριο, βγάζο-
ντας στο σφυρί και την ακίνητη περιουσία μετά την κινητή. Η
«προίκα» των ασφαλιστι-
κών ταμείων, θεωρείται ανεκμετάλλευτος θησαυρός.
Οι ασφαλιστικές εταιρείες, έχουν πάρει θέση μάχης στο σύστημα της
ασφάλισης, και θα παί-
ξουν ενεργό ρόλο στη διαχείριση των ασφαλιστικών ταμείων .Έχει,
υποβληθεί σχέδιο με το
οποίο ο κλάδος των ασφαλιστικών εταιρειών (πολυεθνικά κυρίως
μονοπώλια) θα μπορούσε να
αναλάβει τη διαχείριση επαγγελματικών ταμείων σύμφωνα με τις
ενισχυμένες απαιτήσεις βάσει
του νομοθετικού πλαισίου της Ε.Ε. Το θέμα αυτό οι ασφαλιστικές
εταιρείες είχαν συζητήσει
εδώ και πολλά χρόνια και ήταν ένας από τους λόγους για τους
οποίους πολυεθνικοί όμιλοι, εί-
χαν αποφασίσει να επενδύσουν στην ελληνική αγορά.
Τονίζουν ότι «έχουν επενδύσει πολλά λεφτά στην Ελλάδα και μάλιστα
στήριξαν πρόσφατα τη
χώρα, επανακεφαλαιοποιώντας με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τις
ελληνικές θυγατρικές
τους, προκειμένου οι τελευταίες να καλύψουν τις απώλειες από το
κούρεμα των ελληνικών
κρατικών ομολόγων».
Τα αποθεματικά των Ταμείων στο όνομα της ανάπτυξης από το 1950
έχουν καταληστευτεί από
το μεγάλο κεφάλαιο με τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων. Για την
περίοδο 1951- 1975 οι
απώλειες υπολογίζονται σε 58 δισ. ευρώ. Πάνω από 3,5 δισ. ευρώ
ήταν οι ζημιές των ασφαλι-
στικών ταμείων στο χρηματιστήριο την περίοδο 1999 – 2002 και πάνω
από 13 δις με το τελευ-
ταίο «κούρεμα».Σε όλη την ιστορική διαδρομή οι μορφές άλλαζαν. Οι
μόνιμα χαμένοι ήταν τα
ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων και συνεπώς οι εργαζόμενοι και
οι συνταξιούχοι, οι μόνι-
μα κερδισμένοι από αυτήν την πολιτική ήταν οι μεγάλες
επιχειρήσεις, το μεγάλο κεφάλαιο.
Περισσότερη εσκεμμένη καθυστέρηση απονομής των συντάξεων: Οι ίδιοι δη-
λώνουν ότι είναι «ένα πραγματικά δύσκολο ζήτημα, ιδίως εν μέσω της
γενικότερης δια-
δικασίας αναδιοργάνωσης των δημόσιων υπηρεσιών».
Συνειδητή είναι η τεράστια έλλειψη προσωπικού και του απαιτούμενου
εξοπλισμού του και η
μεγάλη καθυστέρηση (πολύ μεγάλος έμμεσος δανεισμός από τoυς
συνταξιούχους) στην έκδο-
ση συντάξεων. Ταυτόχρονα πατώντας στην αγανάχτηση για την
καθυστέρηση, γίνεται προετοι-
μασία για την ιδιωτικοποίηση- εμπορευματοποίηση με την ανάθεση σε
επιχειρηματικά συμ-
φέροντα έκδοση συντάξεων, κλπ. Οι απολύσεις θα χειροτερεύσουν την
άσχημη κατάσταση.
Το ποσό που δίνεται για τις αναπηρικές συντάξεις είναι 6,18% του
συνόλου, αρθμός τους είναι
το 7,20% ενώ στόχος τους ήταν να αποτελούν το 10% (προηγούμενο
μνημόνιο).
ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ εκ βάθρων αλλαγή των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης με διαδοχι-
κή ασφάλιση. Το υπουργείο προετοιμάζει σαρωτικές αλλαγές κάνοντας
πιο αυστηρές τις
ηλικιακές προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση.
Σύμφωνα με την ισχύουσα μέχρι και σήμερα νομοθεσία, εάν το
τελευταίο ασφαλιστικό ταμείο
δεν απονέμει μειωμένες συντάξεις (π.χ. ΟΑΕΕ) και ο ασφαλισμένος
διαθέτει την ανάλογη ηλι-
κία για μειωμένη σύνταξη και ταυτόχρονα διαθέτει σε άλλο
ασφαλιστικό ταμείο ασφάλιση (π.χ.
ΙΚΑ), απορρίπτεται το δικαίωμα και ο φάκελος διαβιβάζεται στο
συμμετέχον ταμείο το οποίο
απονέμει μειωμένη σύνταξη (ΙΚΑ στο παράδειγμα αυτό).Καταργείται το
δικαίωμα απονομής
μειωμένης σύνταξης στο 60ο έτος της ηλικίας για όσους το είχαν αποκτήσει στις 31/12/2012,
καταργείται και το δικαίωμα μειωμένης σύνταξης με τις ίδιες
προϋποθέσεις όταν θα συμπλη-
ρώσουν το 60ο έτος της ηλικίας και δεν θα απονέμεται μειωμένη σύνταξη με
συμμετοχή του
ΟΑΕΕ πριν το 67ο έτος
της ηλικίας στο οποίο θα χορηγείται πλήρη αναλογική σύνταξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου